Kekre

15. Bölüm

Selamun aleyküm.

🥀

"Ya benle ya da hiç."

🥀

Feracemin geniş kapşonunu başıma geçirdim. Anlıma kadar kapatmıştı. Sırt çantamın diğer kolunu da taktım. Terleyen ellerimi birbirine sürterek duvar dibine iyice sindim. Dakikalardır bekliyordum burda.  Vakit geceye yaklaştıkça barın sokağı dahada kalabalıklaşıyordu. Delfin ne durumdaydı bilmiyordum. Bildiğim tek şey acı içinde kıvrandığıydı. Kıvrak bir hareketle ileri atılacağım sırada büyük bir el ağzıma kapanarak sırtımı göğsüne yasladı. Asi bir tavırla kurtulmaya çalıştım. Nefesi boynuma değdi.

"Benim Güvercin." Rahat bir nefes vererek sırtımı göğsüne yasladım. Beni takip etmiş olmalıydı.  Elini ağzımdan çekti. Seri bir şekilde bedenimi savurdu. Sırtım duvara değdi. Bir elini duvara yaslayarak dibime sokuldu. Kokusu burnuma doldu. Rampa yaptığı saçları dağılmış, uykudan yeni uyanmış hissi veriyordu. Kapşonumu biraz geriye ittirerek gözlerimi iyice açığa çıkardı.

"Bana burda ne halt yediğini açıklar mısın?" Dudaklarım kıvrıldı. Yüzü kızarmış, çene kemiği kasılmıştı. Bana çok yakın duruyordu. Biraz daha eğilse... Onunla bu kadar yakın olmak elimi ayağımı birbirine dolaştırıyordu. Bir elini duvara daha çok yasladı.

"Ne tesadüf ben de aynı soruyu sana soracaktım?" Yüzünü öfkeyle yüzüme yanaştırdı. İrkildim. Oldukça öfkeliydi. Dişlerinin arasından fısıldadı.

"Gülce!" Sabrının sınırındaydı. Bir elimi yakasına götürdüm. Niyetim sadece yatıştırmaktı. Gözleri yakasındaki elime kaydı. Yutkunduğunu gördüm.

"Bana birkaç dakika ver. İçeri gireyim. Kızı alıp çıkayım. Sorduğun her soruya cevap vereceğim." Gözleri dehşetle açıldı. Omzunun üzerinde ÇS bara baktı.

"Oraya mı?" Dedi kafasını bana çevirirken. Elimi kalbinin üzerine yasladım. "Olmaz. Dışı bile tekin görünmüyor. Giremezsin." Sırıtarak yüzüne baktığımda tek kaşı kalktı. Bu emri boyunduruğu altında olan bir kadına söz geçirmeye çalışan bir adamdan çok, elini tuttuğu kadın için endişelenerek mücadele eden bir adamın emri gibiydi.

"Ben orayı karış karış biliyorum. Eğer yoluma taş koymazsan şu an içerde acı içinde kıvranan genç bir kızı o b*k çukurundan çıkaracağım." Gözleri yüzümde dolandı. Düşünüyordu. Kafasındaki tilkileri görür gibi oldum. Pek benden yana gibi durmuyorlardı.

"Kim olarak?" Sorduğu soruyla yutkundum. Gözleri merakla gözlerimde, cevabı bekliyordu.  İfadesiz bir tavır takındım suratıma. Buzdan bir maske...

"Atalente olarak." Dişlerini gıcırdattı. Bir eli, kalbinin üzerinde ki elimi buldu. O oluşturduğu kalkanı kıracaktım.

"Neden?" Tişörtünü kavrayarak parmaklarımın arasında sıkıştırdım. Gözlerim anlından, boynuna doğru akan o ter damlasına değdi.

"Benden yardım isteyene kulağımı tıkamam. Erken ya da geç giderim." Anlını, anlıma yasladığında derin bir soluk aldım. Beni takip edip buraya kadar gelmişti. Onu bu belaya sokmak istemezken tam ortasında bulmuştum.

"Ya beraber gideriz ya da müsade etmem." Burnuma çarptı nefesi. Göğsüm kasıldı. Kalbim deli gibi çarpıyordu. "Bulaşmasan." Kafasını salladı. O kafasını sallayınca kafam duvara yaslandı. Eli, elimi sıkıca kavradı. Onun mesleği belaydı. Unutmuştum.

"Bir polis olarak kuzuyu, kurtların arasına salamam." Gözlerimi kapattım. Dudaklarım kıvrıldı. "Ben güvercinim, kuzu değil." Kafasını geri çektiğinde gözlerimi araladım.