VampCat

Een nieuw begin

Het is nu al 1 maand geleden dat mijn vader mij en mijn moeder heeft verlaten, mijn moeder vertelt mij nog steeds niks over de ruzie.

Ik fiets naar huis en ik zie duizende dozen voor ons huis staan.Ik denk OMG wat is hier aan de hand? Mijn moeder komt naar buite en geeft mij en zoen , ik vraag wat er aan de hand is waarom er zoveel dozen buite staan,Ze zei dat ik niet blij zou zijn met het nieuws en dat ik rustig moest blijfen,maar als zij dat zo al zegt zou het niks goeds betekenen.En ik had gelijk het was niks goeds ik kan het gewoon niet geloven dat zij het zonder mij heeft besloten dat wij naar Amsterdam verhuizen.Waarom? kan het nog erger dan het al is , ik heb hier Linda mijn BFF en mijn enige vriendin, Ik wil niet weg hier in Nijmegen is het prima. Helaas ik kon er niks aan doen in 1 week gingen wij vertrekken naar Amsterdam een nieuwe school een nieuw huis,andere mensen, fremde mensen,die mij mischin niet mogen ,Neeee ik wil niet ik ben bang :/ Mijn leven is hopeloos 1 maand geleden zijn mijn ouders uitelkaar gegaan nu veruizen wij in 1 week en ik verliez mijn enige vriendin en ik ben al zo slecht in nieuwe vrienden maken .

*1 week later*

Ik pakte mijn laatste spullen uit mijn kamer , want over een half uur vertrekken ik en mijn moeder naar Amsterdam .Ik bleef een poosje in mijn kamer en starde in het niets toen en dacht na hoe het zou zijn in Amsterdam ,mischin waren ze daar niet zo erg mischin waren ze wel aardig , mischin ben ik wel populair dat zou fantastisch zijn , Maar door de deurbel werd ik uit mijn gedachten weer in de realiteit gebracht. Ik hoor mijn moeder roepen dat Linda en haar moeder er zijn om afscheid te nemen . "Blijf kalm Kate " zei ik tegen mezelf .Beneeden stonden mijn moeder, Linda en haar moeder Linda ginga naar voren en gaf mij en knuffel en zei we blijfen in kontakt he! En owee je skyped mij niet als je er bent ! We lachden nog en kletsten tot dat het tijd was om te gaan ,te gaan naar Amsterdam!