Anonim

12.Bölüm İyi Olan Kazansın

Uzun zaman sonra merhaba! Aradan yıllar geçti. Devam edememiştim çünkü önce mezuna kaldım sonra bilgisayarım da word olmadığından düzenlemeye devam etmedim. Sonra da çok uzun zaman geçti ve kaldı. Ve bugün ani aldığım bi kararla kitaba devam edip bitireceğim. 36 bölüme kadar hazır da var. Sadece bazı yazım yanlışlarını değiştirip, anlatımı güçlendirmeyi düşünüyorum.

Hala burada olan varsa yeniden merhaba. Ve çok özür dilerim. Sorumsuzluk ettim. Lise 1deyken  ya da 2'ye geçtiğim yaz yazmaya başlamıştım ben bu kitabı. Hatta zihnimde taslağını oluşturduğumda ortaokula gidiyordum. Ama şimdi üniversite 3.sınıf bitmek üzere.

Ulaş'la Çağla'yı gerçekten çok özlemişim. Sizleri de. Söz bu yaz bu kitap bitecek. Zihnimde taslak var zaten. Sadece yazıya dökmüyordum.

İyi okumalar <3

*

Haftanın beş günü yaklaşık 7-8 saat Ulaş'la aynı okulun içerisinde olmak bile benim için zor bir durumken birde onunla aynı kulüpte olacağım gerçeği beni rahatsız etmişti. Derin bir nefes aldım ve Melis'e baktım. O da en az benim kadar huzursuz olmuş görünüyordu. 

Melis'in ela gözlerinde yine o acıyı gördüğümde onu dürtükleyip, neden bu kadar üzgünsün, diye sormak istedim. Ama cevaplamayacağını bildiğim için sorma gereği bile duymadan bakışlarımı Melis'ten çekip Ulaş'a çevirdim. Yanında Gonca vardı ve kolunu Gonca'nın omzuna atmıştı. Bu çocuk daha sabah Seren'le beraber değil miydi? Şimdi yine Gonca'ya mı yavşıyordu? Gerçekten kahpelikte bir numaraydı Ulaş Tunay. Hem eski sevgilisini hem de flörtünü herkesin gözüne sokarak idare ediyordu.

İğrenç bir insandı.

Onu tanıdıkça daha çok iğreniyordum. Anonim olarak konuştuğum Ulaş'tansa hiçbir şekilde nefret edemiyordum. Ve bu durum canımı sıkıyordu.

Bakışlarımı çekeceğim sırada Ulaş benim olduğum tarafa doğru döndü ve göz göze geldik. Bakışlarımı çekmedim. Bunun korkaklık olacağını düşünüyordum. Sanki oda bu düşüncedeymiş gibi bakışlarını çekmedi.

Daralmaya başlamıştım. İçimi yine o kara bulutlar kaplamıştı. Ulaş'ı görmek istemiyordum. Ulaş'la aynı ortamda olmak istemiyordum. Ulaş'la sadece anonim ve Ulaş olmak istiyordum.

Bakışlarımı tam çekeceğim sırada Gonca Ulaş'ı dürttü ve Ulaş'ın kendisine doğru dönmesini sağladı. Bende o esnada telefonumu elime aldım ve siteye girip Ulaş'a mesaj yazmaya başladım.

Anonim: Napıyorsun?

Telefonumun ekranını kapatıp Ulaş'a göz ucuyla bakmaya devam ettim. Gonca, Kaan ve Kaan'ın adını unuttuğum flörtüyle sohbet ediyordu. Ama Kaan benim olduğum tarafa bakıyordu.

Anında bakışlarımı büyük bir panikle çektim. Göz göze gelmiştik. Neden bu tarafa bakıyordu ki? Ulaş'la göz göze geldiğimizi mi görmüştü? Gerçi görse bile bunun bir önemi yoktu. Ulaş'ın en yakın arkadaşıydı ve birbirlerinden gizlileri saklıları olacağını düşünmüyordum.

Ulaş eminim ki benimle göz göze geldiğini ve bana nefretle baktığını Kaan'a söyleyecekti.

''Onunla aynı ortamda bulunmaktan nefret ediyorum.''

Melis'e doğru döndüm.

''Efendim?''

''Yok, bir şey Çağla.''

''Kiminle aynı ortamda bulunmaktan nefret ediyorsun anlamadım? Ulaş'la mı?''

Melis kafasını olumsuz anlamda salladı.