İÇ SES

1.Bölüm

Sabah annemin sesiyle uyanmak zorunda kaldım.
"Ada hadi yavrum.Kalk bak geç kalacaksın."Çok zor da olsa yataktan kalkmayı başardım.Banyoya yönelip elimi yüzümü yıkadım.Üzerime beyaz tşört ve kot pantolon giyip mutfağa indim.Anneme günaydın diyerek yanağından öptüm.Masaya gecip oturdum.
-Anne,babam nerede,diye sordum.
-Baban sabah erkenden işe gitti kızım.
Babam hep çok çalışıyor ve bu bazen beni çok üzüyor.Düşündükçe daha çok üzülüyorum.Kahvaltımı aceleyle bitirip çantamı da alarak dışarı çıktım.Bugün hava çok güzel olduğu için ilk günden okula yürüyerek gitmeye karar verdim.Zar zor zapt edebildiğim kulaklıklarımı çıkartıp birbirinden ayırmaya çalıştım.İçimden"Ulan saçlarım bile bu kadar dağalmıyorken sen nasıl böyle dağalıyon ya"diye söylendim.Sonunda ayırabildim.Ohh bee!
Çok sevdiğim Ediscimin Çok Çok şarkısını açıp dinlemeye başladım.3-5 şarkı dinlemiştim ki yeni okuluma vardım.Okula adımımı atmıştım ki en yakın arkadaşım Sarya'yı gördüm.Bana doğru koşuyordu,ben de ona doğru koştum.Birbirimize öyle sıkı sarıldık ki nefes borum yerinden çıkacak sandım.Sarya'dan öğrendiğim kadarıyla o da benim gibi yeni öğrenciydi bu okulda.Sarya'nın bir işi çıktığı için gitmesi gerekti.Onunla vedalaşıp sınıfıma doğru ilerledim.Sınıfa geçip kendime boş bir yer bulup oturdum.Ders zili çalınca defter ve kalem çıkartıp hocayı beklemeye başladım.Sınıfta çok garip bir sessizlik oldu.Kafamı kapıya doğru çevirip gelen kişiye baktım.Gelen çocuk öyle bir havayla girdi ki sınıfa sanırsın bütün Istanbul onun.Ilham gelmiş olmalı ki gelip benim yanıma oturdu.
-Iıı şey yalnız orda arkadaşım oturuyor,dedim.
Bana bakmaya tenezzül bile etmeden
-Ben burda oturan kimseyi göremiyorum,dedi.
-Ama gelecek,dedim bende.
-Onu bu sırada otururken görmedim.Yani başka yere otursun o arkadaşın,dedi.
Bay Çok Bilmiş.
Sabır dilercesine yukarı baktım.
-Sabır dileyeceğine akıl dile.
-Efendim?
-Hoca gelecek otur.
-Oturmuycam,sen burdan kalkmayana kadar oturmuycam.
-Ister otur ister oturma.Ben buradan kalkmam,dedi.
Yanaklarımı şişirip nefesimi bıraktım.Hoca sınıfa girince mecburen oturmak zorunda kaldım.Çocuğa yandan bakınca dudağının bir kenarının kıvrıldığını gördüm.Okuldaki ilk dersim fizikti.Adının Kenan olduğunu öğrendığim fizik hocamız çok hızlı konuşuyordu ve ben ne dediğini anlamıyordum.
-Bir ben mi anlamıyorum bu adamı arkadaş ya ,dedim kısık sesle.
-Bende varım güzelim,dedi.Onu takmayarak -Zil çalsa da kurtulsak,dedim.
-Merak etme 2 dk kaldı.
-Sen bi sussana ya azcık,dedim onu tersleyerek.Sonunda zil çalmıştı.Kantinin yerini bir ögrenciden ögrendikten sonra hızlıca merdivenlerden indim.Bir çay ve simit alıp boş masalardan birine geçtim.Tanıdığım o sesi duymamla kafamı kaldırıp ona baktım.
-Selam,Kuzey ben.
-Ada bende.
-Memnun oldum Ada.
-Okulda yenisin galiba,dedi başka bir soru sorarak.
-Evet
-Nerden geldin peki,dedi.
Yeter be bıktım artık bunun sorularından.Okulda daha fazla kalacağımı zannetmiyordum.Eve gitmeye karar verdim.Ayağa kalkmaya çalışmıştım ki beni kolumdan tuttu.
-Ne var be,bırak beni.
-Soruma cevap vermeden gidemezsin.
Gözlerimin içine öyle bakıyordu ki.Ondan korkmaya başladım.Üzerime dogru gelmeye başladı.Nefes almakta zorlanıyordum.