Miracle In The Rain

မွတ္​မွတ္​ရရပါပဲ။ အဲဒီ့ေန႔က မိုးရာသီရဲ႕ပထမဆံုးေန႔ေလ။မနက္​ကတည္​းက မိုးေတြအံု႔ၿပီး ရာသီဥတုကေအးစက္​ေနတာေပါ့။သိပ္​အပ်င္​းႀကီးတဲ့ကြၽန္​မ ဒီေန႔ေတာ့ အေရးတႀကီးေပၚလာတဲ ​ေက်ာင္းကိစၥအတြက္နဲ႔ ျမိဳ႕ထဲသြားခဲ့ရတယ္​။

ကိစၥေတြၿပီးသြားေတာ့ သတိထားမိလိုက္တာက ေက်ာင္​းနားမွာ Cafe အသစ္​ေလးဖြင့္ထားတာပဲ။။Cafe အသစ္မွာ ပထမဆံုးCustomerအျဖစ္​ Black Coffee တစ္​ခြက္​ကိုဝယ္​ေသာက္​လိုက္​ေသးတယ္​။ေကာ္ဖီအနံ႔ရယ္ ေပါင္မုန္႔နံ႔သင္းသင္းေလးေတြရယ္က တကယ္ကို စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းၿပီး ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေနတာပဲ။

Cafeထဲ ထိုင္​ေနရင္​း အျပင္ဘက္က္ိုေငးၾကည့္ Piano သံေလးကို နားေထာင္ေနရင္း မိုးဖြဲေလးေတြက်လာတာကိုသတိထားမိတာပဲ။ဒီနွစ္ရဲ႕ ပထမဆံုး မိုးစက္ေလးက ကမာၻေျမေပၚက်ဆင္းလာခဲ့တယ္။နွစ္တစ္နွစ္ရဲ႕ ပထမဆံုးမိုးေရစက္​ေတြၾကားထဲ ဖူးစာရွင္​ကို ေတြ႕မယ္​ဆိုတဲ့ အဘြားရဲ႕ ယံုတမ္​းစကားကိုေတာင္​မဆီမဆိုင္​ကြၽန္​မသတိရမိေသးတယ္​။

သ္​ိပ္​မၾကာခင္​မွာပဲ မိုးဖြဲေလးေတြက်တဲ့ အဆင္​့ကေန မိုးက ပိုပိုၿပီး သည္​းလာခဲ့တယ္​။။အဲ့ဒီ့အခ်ိန္​မွာပဲ ကြၽန္​မသတိရလိုက္​တာက ညေနသင္​တန္​းအမွီ အိမ္​ျပန္​ရမယ္​ဆုိတာပဲ။ ၂ခါေတာင္​မေတြးေနေတာ့ဘဲ အိတ္​ထဲက ထီးကိုထုတ္​ၿပီး အျပင္​ကို ေျပးထြက္​လာမိတယ္​။

မွတ္​တိုင္​ကိုေရာက္​ဖို႔ Cafeကေန ၁၀မိနစ္​ေလာက္​လမ္​းေလ်ွာက္​ေနရင္း မေရာက္ခင္လမ္းၾကားမွာပဲ မိုးက ပိုပိုသည္​းလာၿပီး ေလေတြပါၾကမ္​းလာတယ္​။ အေရွ႕ကိုေတာင္​ မနည္​းၾကည္​့ရတဲ့ အေျခအေနမွာတစ္​ကိုယ္​လံုးလည္​းမိုးေရေတြ ႐ႊဲ ၊ ခိုက္​ခိုက္​တုန္​ေနၿပီး ႂကြက္​စုတ္​ရုပ္​ျဖစ္​ေနတဲ့ကြၽန္​မ ကံထပ္​ဆိုးခ်င္​ေတာ့ ေဆာင္​းထားတဲ့ ထီးကပါ ေလအတိုက္​မွာ က်ိဳးသြားတယ္​။

ပထမဆံုးအႀကိမ္​ ဒီလို ရုပ္​ပ်က္​ဆင္​းပ်က္​ တစ္​ေယာက္​တည္​း ဒုကၡေရာက္​ရတာဆိုေတာ့ အားရပါးရ မိုးေရေတြၾကား စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ထိုင္ေနမိေကာ။ ဖုန္းထုတ္ဆက္လို႔လည္းမရ ၊ မိုးခိုစရာေနရာလည္းမရွိ ၊ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ႂကြက္စုတ္ရုပ္ေပါက္ ၊ စိတ္ဓာတ္ပါက်သြားတဲ့ ကြၽန္မပံုကအဲ့အခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ္ကို သနားစရာေကာင္းေနမွာ အမွန္ပဲ။

အဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေပၚကိုက်ေနတဲ့ မိုးေရစက္က်မလာေတာ့တာကို သတိထားမိမိခ်င္း အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ စိတ္ထဲေတာ့ ရယ္ခ်င္သလိုျဖစ္သြားသား။ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနရင္းမိုးေရေတြၾကား အလုပ္​မ်ားေနတဲ့ ကြၽန္​မနားအ​ျခားတစ္​ေယာက္​ေရာက္​လာတာေတာင္​ မသိခဲ့ဘူးေလ။

ေလာကႀကီးမွာ သူမ်ားဒုကၡေရာက္တာကို လ်စ္လ်ဴမရႈတတ္တဲ့ လူသားတစ္ေယာက္က တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ရင္း သူ႔အိတ္​ထဲက ထီးကို ထုတ္​၊ လက္​တစ္​ဖက္​တည္းနဲ႔ ဖြင္​့ေပးၿပီး ကြၽန္​မလက္​ထဲ ထည္​့ေပးလိုက္​တယ္​။

အံ့ၾသလြန္းလို႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနတဲ့ကြၽန္​မက္ုိ "ယူလိုက္ေလ"လို႔ေတာင္ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ၿပံဳးလိုက္တဲ့ မ်က္နွာကို ျမင္လိုက္ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အရာရာက တိတ္ဆိတ္သြားၿပီး ဘယ္ဘက္က နွလံုးခုန္သံကိုေတာင္ ျပန္ၾကားေနရတယ္။ အရာရာက ရုတ္တရပ္အေရာင္ေတြေတာက္ပလာသလိုပဲ။

သူကေတာ့ ၿပံဳးၾကည့္ေနရင္း ကြၽန္မ ထီးကိုယူၿပီး ေဆာင္​းလိုက္​တာကို ျမင္​မွ စိတ္​ခ်သြားသလိုနဲ႔ မိုးေရေတြၾကားထဲ သူထြက္​သြားခဲ့တယ္​။

ဆြ႕ံအအံ့ၾသရင္း က်န္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္မက သူ႔ကိုေက်းဇူးတင္စကားေတာင္မဆိုနိုင္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုကို္ယ္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေနာင္တရမိတာပဲ။

ကြၽန္​မလည္​း ေဘးကင္​းကင္​း လံုလံုၿခံဳၿခံဳနဲ႔ အိမ္​ကို ျပန္​ေရာက္​သြားခဲ့ပါတယ္​။အဲ့ဒီ့အခ်ိန္​ကေနစလို႔ အိမ္​ေရွ႕မွာခ်ိတ္​ထားတဲ့ထီးေလးကို ျမင္​လိုက္​တိုင္​းမိုးေရထဲက ပထမဆံုး ကိုယ့္ရဲ႕ရင္ခုန္သံကို ျပန္သတိရမိတာပဲ။

မိုးရာသီရဲ႕ ပထမဆံုးေနရက္​ေတြတိုင္​း၊ပထမဆံုးမိုးေရစက္​ေတြၾကားထဲ လမ္​းေလ်ွာက္​ထြက္ခ်ိန္​တိုင္​း သူေပးခဲ့တဲ့ ထီးကိုယူၿပီး မပ်က္​မကြက္​ လမ္​းၾကားေလးထဲကို သြားေနဆဲပါ။

တစ္​ေန႔သူက မိုးေရစက္​ေတြၾကားထီးမပါလို႔ စို႐ႊဲေနတဲ့အခိ်န္​မွာ ကြၽန္​မကလည္​း အဲ့ဒီ့လမ္းေလးထဲကေနျဖတ္​မလာနိုင္​ဘူးလို႔ ဘယ္​သူမွမေျပာနိုင္​ပါဘူးေလ။

"Miracle ပီသစြာ မထင္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္တစ္ခုမွာျပန္ေတြ႕ရမယ္လ္ုိ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္"

ေနာက္​တစ္​ခုက သူနဲ႔ကြၽန္​မနဲ႔ ျပန္​ေတြ႕ခဲ့ရင္​ ကြၽန္​မဘဝမွာ တစ္​ခါမွ မေျပာခဲ့ဖူးတဲ့စကားတစ္​ခြန္​းကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ သူ႔ကို ေျပာလိုက္​မွာေလ။

ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္ႀကီးနဲ႔ မိုး႐ြာတုိင္း သူ႔ကို ရွာေဖြေနမိဆဲပါ......