Reality life

I

Hej, jak już wiecie wszystko co ważne o mnie z opisu, to co tutaj będę przedłużać.
Taa życie w Los Angeles dla wielu może wydawać się bajką, też kiedyś wierzyłam, że właśnie tu spełnią się moje marzenia.
No ale cóż, skończyłam w szkole ze słabymi ocenami i na wolontariacie, żeby zbierać dodatkowe punkty. Jestem raczej miłą, zabawną osobą, ale wiecie jak ktoś jest dla mnie chamski, to z jakiej racji miałabym być dla niego miła? I jest dużo takich osób, które po prostu rozpowiadają jaką to ja jestem chamską suką, bo wcale sobie nie zasłużyli, żebym była dla nich nie miła.

Dobra, koniec gadania o mnie, skupmy się na moim otoczeniu:

Mieszkam w całkiem dużym, rodzinnym domu. Mam dwie cudowne i najlepsze przyjaciółki na świecie, bez których nie wyobrażam sobie życia (Clarie i Sabrina). Obie są dość wysokie a ja przy nich paraduje jak mały kurdupelek haha.
Mam wroga Zayn'a, w sensie za bardzo się nie znamy, ale od dawna świeci do mnie i moich przyjaciółek chamskością i nastawia wszystkich przeciwko nas. Mam oczywiście parę dobrych koleżanek i kolegów, ale tutaj nie ma się co rozpisywać. Chodzę do szkoły Baxton High, właśnie tam poznałam większość moich znajomych. Niestety w domu mieszkam sama z mamą, moi rodzice się rozwiedli, bardzo dużo kłócili się o pieniądze, ale z tatą też mam świetny kontakt. Och co ze mnie za człowiek, zapomniałam opowiedzieć jak wyglądam. Mam dość długie blond włosy, pełne czerwone usta, niebieskie oczy, wzrostu około 170 cm, a figura coś w stylu sportowej, ale nie jest najszczuplejsza.

Teraz opowiem o czymś co kocham nad życie:

Praktycznie od dziecka w szkole miałam jakieś kółka teatralne, lecz nigdy nie sądziłam, że będę chciała wiązać z tym przyszłość na poważne. Dopiero jakoś w 6 klasie zrodziła się moja wielka miłość do aktorstwa filmowego. Zaczęłam oglądać seriale, dużo serial, naprawdę dużo seriali, założyłam netflixa i poświęcałam na to całkiem sporo czasu. Bardzo przywiązuje się do postaci z seriali, jak i później aktorów odtwarzających ich rolę.
Dla mnie aktorstwo, to ćwiczenie empatii, ale to nie jest w tym najpiękniejsze, tak naprawdę zaczęłam grać, ponieważ chciałam podarować ludziom, to co aktorzy podarowali mi. Niezwykle emocje podczas oglądania, często nauka o życiu, podziwiam ludzi którzy wkładają w to całe serce, a ich rola wyglada tak fenomenalnie, że aż płaczę oglądając zwykłą scenę, zachwycając się tym, jak ktoś potrafi odwzorować trudne rzeczy

Wydaje mi się, że dość poznaliście mój punkt widzenia i ogólnie mnie.

Dziękuje za czytanie, ta historia jest też trochę o mnie i cieszę się, ze mogę z siebie wyrzucić te wszystkie emocje, będą kolejne rozdziały, akcja się rozwinie i życzcie mi powodzenia ❤️
Ps. Przepraszam jak wkradły się błędy, ale każdemu się zdarza.