Het dansduo.

6. Haat op het eerste gezicht.

Zo snel als ik kan fiets ik naar huis. Mijn tas slingert heen en weer aan mijn stuur en mijn benen gaan zo snel ze kunnen. Als ik thuis ben smijt ik me fiets in de schuur en ren ik naar binnen.

'Kind, wat hijg je. De taxi is er pas over twintig minuten! Doe eens een keer rustig!' Moppert mijn moeder.

'Mam! Je snapt het niet! Ik moet toch zeker wel op tijd zijn!' Roep ik gefrustreerd.

'Ben je. Je tas staat al klaar met alles erin. Neem wat te drinken en te eten.' Mijn moeder wijst naar het glas cola met de stroopwafel ernaast op tafel.

Ik plof neer op een van de stoelen en neem een grote hap van de stroopwafel. Mijn moeder komt tegenover me zitten.

'En? Hoe was school?' Vraagt ze.

Serieus? Het belangrijkste moment in mijn leven gaat zo gebeuren en mijn moeder maakt zich druk over school?!

'Mam, besef je wel hoe belangrijk vandaag voor mij is?' Vraag ik verbaasd.

'Ja, tuurlijk liefje. Maar ik mag toch wel vragen hoe school ging?'

'Nou, nee! Dat boeit nou toch helemaal niet?! Maar nu we het er toch over hebben.. Het kan zijn dat de school straks belt waar ik ben, ik moest eigenlijk nablijven..' Zeg ik voorzichtig, wetend dat mijn moeder dit niet leuk vind.

'Oh god, waarom moet mijn dochter nou altijd in de problemen komen?!' Mijn moeder kijkt omhoog.

Ik haal mijn schouders op.

'Wat heb je gedaan?' Vraagt mijn moeder zuchtend.

'Ik en Daisy gingen propjes gooien. Daisy wilde nog allebei onze uren zitten maar daar ging de school niet mee akkoord.' Zeg ik.

'Jullie zijn me er ook twee.' Lacht mijn moeder.

Ik haal lachend mijn schouders op.

Dan toetert er een auto buiten.

'De taxi!' Roep ik.

'Hup, gaan dan! Veel plezier lieverd! Als er iets is kan je me altijd bellen!' Roept mijn moeder.

Ik spring op ren naar de gang, pak mijn tas en zwaai de deur open.

Ik gooi mijn tas op de achterbank en ga zelf in de bijrijderstoel zitten.

De taxichauffeur kijkt me verbaasd aan.

'Wat? Zit er iets op mijn gezicht? Oh nee toch niet die penstreep van Dais..' Haastig begin ik over mijn wang te wrijven.

'Nee nee, er zit niks. Alleen gaan mijn klanten meestal achterin zitten.' Lacht de man.

'Oh.. Ik wist niet dat dat zo ging..' Ik voel dat ik rood word.

'Nee, maakt niet uit! Gezellig!' Lacht de man.

'Dus jij komt mij nu elke keer ophalen?' Flap ik eruit.

De man begint bulderend te lachen en ik kan mezelf nu wel voor mijn kop slaan.

'Nee schat, het trainingsgebouw is heel dicht bij. Alleen vonden ze het de eerste keer wel zo netjes je niet alleen te laten gaan.' Zegt de man.

'Oh.' Zeg ik alleen maar.

Jammer, ik had best wel kunnen wennen aan een taxi die me overal heen brengt..

We stoppen voor een groot gebouw wat ik meteen herken. Ik fiets er weleens langs.

'Hier is het.' Zegt de man.

'Bedankt!' Roep ik terwijl ik mijn tas van de achterbank sjor.

'Geen dank, ik vond het gezellig!' Grinnikt de man.