Müziğin bitmesiyle Atilla bey ve Nefise Muzafferlerin masasına gelir. Nefise zaten onların yanındaydı. Atilla beyde az önceki dansın etkisi ve Nefiseye ettiği dans teklifinin kabul olunmasıyla yaranan az cesaret hissiyle onun yanında gelmişti. Bu Nefiseyi Mahir beye karşı utandırırken Muzaffere karşı korku hissi yaratmıştı. Muzafferin kanlı elini ve ona olan öfkeli bakışlarını gördükte gerçekten korkmakta haklı olduğunu bir kez daha anlar.
Atilla: eline noldu? Muzaffer sinirle Atillaya bakarken Mahir Muzaffere bakar. Öfke saçan bakışları adamın üzerinde dolaşırken hala avuçlarında cam kırıkları olan elini sıkıyor ve daha çok kanatıyordu. Mahir elini Muzafferin eli üzerine koyar.
Mahir: işle ilgili sinirlendi. Nefise Mahire bakar. Mahir Nefiseye bakmıyordu. Oğlunun elini inceler. Kanlı peçeteyi açıp temiz peçeteyle sarar.
Mahir: biz gidelim artık. Atilla Nefiseye bakar. Gitmelerini istemez. Nefise ise Mahirin lafını ikiletmez. Emiri kucağına alırken Elanında elini tutar.
Ela: babam kime kızdı? Nefise sesler arasında duyduģu bu sesle hafif vicdan azabı yaşar. Nasıl olmuştuta Muzaffer ona bu kadar kızmıştı diye sadece bir kaç saniye aklından geçirsede sonra toparlanıp eve gitmeli olduklarını anlar. Ama tabi ki Elanın sorusunu yanıtsız bırakmaz.
Nefise: iş arkadaşına kızmış bitanem. Hadi gidelim. Mahir ve Muzaffer önde giderken Nefise çoçuklarla arkada gelir. Muzafferin eli öyle olduğu için arabayı Mahir kullanır. Muzaffer önde oturur. Nefise ise çoçuklarla arkada oturmuştur. Ela yol boyu ya Nefiseyi sorgu sual etmiş ya da Emirle oynamıştı. Şuansa Emir Nefisenin kucağında uyurken Elada kıvrılıp başını Nefisenin dizlerine koyup uykuya dalmıştı. Mahir arabayı evin önünde durdurur. Muzaffer arabadan inip arka kapıyı açır. Elanın arkada uyuduğunu biliyordu. Yolda gelirken bir kere sadece dönüp arkaya bakmış ve onda görmüştü.
Mahir: bırak ben alırım. Muzaffer babasını dinlemez.
Muzaffer: alıyorum ben. Muzaffer ne kadar sinirli olsa da Mahir beyi yanıtsız bırakmaz. Nefise Muzaffere bakar. Muzaffer Nefiseye sinirliydi. Ama onu bu öfkeli bakışlarından mahrum bırakmaz. Babasının görüp görmemesi şuan umrunda değildi. Nefisede yardım eder Muzaffere. Muzaffer sakin olmaya çalışır. Çünki Ela uyuyordu. Ve sinirli olup kızını incite bilirdi. Ela hafif mızıldar. Kalkmak istemez.
Muzaffer: odamıza gidicez bebeğim. Muzaffer Elayı kucağına alıp saçlarına minik öpücük bıraktıktan sonra Nefiseleri beklemeden eve doğru ilerler. Mahir ve Nefise arkada ikisi birlikte giderler. Ve bu zaman hiç biri tek kelime etmez. Eve girdiklerinden sonra Nefise Emirle odasına giderken Mahir Nefisenin arkasınca bakar. Emire olan ilgisine bir kez daha bakar. Sonra hafif başını merdivenlere taraf çevirip yukarı bakar. Başını olumsuz anlamda sallayarak salona taraf ilerler.
Aradan biraz zaman geçer. Muzaffer ve Mahir salonda oturmuştu. Muzaffer üzerini değişip aşağı inmişti. Elini sarmamıştı. Babasıyla konuşup kendince onu ikna etmişti. Mahir beyse oğlunun ona söylediği yalana inanıyormuş gibi yapmıştı. Ama farkındaydı. Oğlu kusursuz bir yalancıydı. Hiç bir pot kırmadan sesine kadar ayarlayarak söylemişti yalanını.
Mahir: neyse. Daha birşey yapamazsın. Artık oldu. Bundan sonrakı anlaşmalara bak. Mahir beyin Muzafferden farkı varmıydı?
Mahir odasından çıkıp mutfağa giden Nefiseye bakar.
Mahir: Nefise. Nefisenin ismini duymasıyla Muzaffer ellerini bir birine kenetler. Şuan ismini bile duyması onu sinirlendiriyordu. Mahir bey göz ucu Muzaffere bakıp sonra Nefiseye bakar.
