EZİĞİN İNTİKAMI (TAMAMLANDI)

13- BERKE AKYÜREK

Şu an hep beraber Aras'larla bir cafeye geldik oturuyoruz. Siparişlerimizi de verdik fakat ben hâlâ hiç konuşmadım. Onlar ise benim konuşmam için yüzüme doğru bakıyorlardı. Aras'ta bu sessizlikten rahatsız olmuş olacak ki bana, "eeee anlatmayacak mısın artık." dedi sabırsız bir şekilde. Ben de derin bir nefes alıp anlatmaya başladım.

"Nicolas'la ben Amerika'dayken tanıştık. Ama tanışmaz olaydık." biraz durduktan sonra devam ettim. Bu arada pür dikkat beni dinliyorlardı Aras ve grubuda.

"Bir akşam dışarıda yürüyordum, bir süre sonra bir çığlık sesi duyunca o tarafa doğru yürümeye başladım. Ve gördüm ki Nicolas'ın kız kardeşine, yani bugün okulda Arzu'nun elinden kurtardığım kıza, yani Alice'e 2 serseri saldırıyordu ve ben onu o gün ilk defa orada kurtarmış oldum. Kurtardıktan sonra da onu evine bırakmayı teklif edince kabul etti. Evinin önüne geldiğimizde ben, beni kimse görmeden oradan gitmeyi planlıyordum ki olmadı. Zaten ben ona yolda da kendisini benim kurtardığımı kimseye söylememesi için tembih etmiştim. Ve Alice'te söz vermişti söylemeyeceğine. Çünkü gecenin bir vakti Alice'i bir erkek değilde. bir kız kurtardı, ve onlarda bunu öğrenir öğrenmez bu cesur kızla tanışmak isteyeceklerdir. Ben de onun için gösterişi sevmediğim için de böyle bir uyarı da bulunmuştum ona." yine derin bir nefes almak için durakladım bir süre. Sonra devam ettim;

"Ben de onu evinin önüne sağ salim bıraktıktan sonra gitmeyi planlıyordum fakat olmadı. Uzaktan bir erkek sesi Alice'in adını bağırarak, hatta resmen kükreyerek seslendi. Ben de o tarafa baktığımda o kişi Nicolas'tı. Ve kız kardeşini merak etmiş, bunun için çok kızdı ona. Alice ise abisine korkudan hiç bir şey söyleyemiyordu. Ben müdahale etmek zorunda kaldım. Herşeyi anlattım abisine. Abisi de beni çok güzel dinledi fakat dinlerken bana bakışları bir farklıydı. Sanki hayran hayran bakıyordu bana. Üstelik benim sesimi duyar duymaz siniri azalır gibi oldu. Ve ben herşeyi anlattıktan sonra da gülümsemeye başladı. Teşekkür falan etti. Beni evine davet etti ama ben reddettim. Çünkü beni Eren'ler merak etmiştir diye düşündüm. Ama bu sefer de eve bırakayım diye tutturdu, ben de kabul etmek zorunda kaldım." Uzun bir süre konuşmayınca Aras, "eee, sonra?" diye sordu sabırsız bir şekilde. Ben de;

"Sonra, o günden beri sürekli peşimde dolaştı. Ne zaman karşıma çıksa beni sevdiğini, bana aşık olduğunu, hem de ilk görüşte aşk olduğunu falan söyleyip durdu. Ne yaptıysam, ne söylediysem bir türlü peşimi bırakmadı." dedim. Ama Aras ve grubu sinirlenmişe benziyordu. Ve Eren'ler de bu olayları bilmelerine rağmen yine duyunca sinirlendiler. Ama ben devam ettim anlatmaya.

"İşte öyle oldu. Ben de en son çare olarak Eren'le sevgili rolü yaptım belki bir umut peşimi bırakır diye. Ama o da olmadı. Hatta bir kaç defa Eren'i öldürmeye bile çalıştı. Ama planları hep ters tepti. Eren'i öldüremeyince de beni kaçırmaya kalktı. Hatta 1 kere kaçırdı da. Fakat ertesi gün bizimkiler beni, onun kardeşi Alice sayesinde bulabildiler. 2. kere daha kaçırmaya çalıştı ama bu sefer başaramadı çünkü yanımda Eren vardı o gece. Ve zaten de ertesi gün buraya gelme vaktimiz gelmişti. Onun haberi yokken de geldik. İşte böyle. Resmen beni takıntı haline getirdi. Ben ondan kurtuldum diye sevinirken meğer kurtulamamışım bugün de görüldüğü gibi." dedim ve sustum. Ama onlar çok sinirlenmişe benziyorlardı. Hepsi de Nicolas'ı dövmek için ayaklandılar ama ben engel oldum onlara.

"Bakın bir sakin olun önce. Eğer siz bu kadar erkek beni korumak için ona giderseniz, öldürene kadar dövseniz bile fayda etmez. Bu sefer de daha çok hırs yapar beni elde etmek için." diyince beni haklı buldular ve kalktıkları gibi oturdular yerlerine. Ama Aras'ın deminden beri sormak istediği bir şey var da, ben doğru düzgün cevap vermem diye sormuyor gibi bir hali vardı. Ben de artık onun bu haline dayanamadım. Ve;