Yanlızsın. Bunu sende biliyorsun ama bu gerçekten kaçıyorsun. Kaçıyorsun. Korkuyorsun çünkü. Yanlızlıktan. Korkma bende başta öyleydim. Sorunlarımın başında yani. Yanlız kalmaktan korkardım hep. Yanlız kalmak değilde ya giderse korkusuydu benimkisi. Zaten o giderse ben yanlız kalırım diye sevdim hep birilerini. Babamı, annemi, onu...
Onsuz yaşayamam dediklerim bana gerçek yaşamayı öğretti aslında. Hayatıma gitmek için giren herkeze çok teşekkür ederim. Onlar olmasa ben hayatı hep toz pembe sanırmışım. Sevdiğim herkezin gidişi acıttı ama o acı olmasa öğrenirmiydim ben iki yüzlüleri, sahtekarlıkları? Görürmüydüm hayatın gerçekyüzünü?
Şey gibi açıklayabilirim bunu anlamayanlara, hayatında gittiğin yolda ayağını çarptığın taşın yerini bildikten sonra bi daha çarparmısın ayağını o taşa? Çarpmazsın. Bilirsin o taşın nerde olduğunu. Çarpmayı bırakta o taş o kadar acıtır ki canını, o taşın yanından bi daha geçmeye bile cesaret edemezsin bazen. Yanlız olmak yanlış bir kalpte olmaktan iyidir. Bunu koy aklının bir kenarına. Asla yanlız olmaktan korkma. İnsanın yanlızken kendisiyle yüzleşmesi kadar acı birşey yok. Ama öyle işte. Her insanın hayatında kendisiyle yüzleştiğibir dönemi vardır. Bunuda aklından çıkarma.
Aslında biliyormusun bilmem ama yanlızlık gibisi yok. İhanet edenin, belinden vuranın, iki yüzlülük yapanın bile yok. Ben bi kaç yaşadığım şeyden sonra herkezi aynı sınırda bırakmaya karar verdim. Bunu onlar istedi çünkü.
2019/3/24
11:23
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şehrin Masum Duvarları..
General FictionHerkez hikayesini gülerek anlatırken sıra bana geldi. Nereden başlayayım dedim? En mutlu olduğun an dediler. Durdum öyle. Yutkundum. boğazıma bir yumruk vurdular sanki. Babamın ölümüne dedim. "Bu kadar mı nefret ediyosun" dediler. Nefret sandılar k...
