Unknown Mistake (Raquel Boys Series #1)COMPLETED✔

Kabanata 34

Kabanata 34

Davine

I don't know but I don't feel so bad. Alam kong malaki ang kasalanan ni Nanay dahil doon. Pero hindi naman niya ako pinahirapan. Sa halip ay nagtrabaho siya ng kaniya para lamang makakain kami ng tatlong beses sa isang araw. Ginawa niya ang lahat para lamang mapag-aral ako, kami nina Kenneth.

Imbes na galit ay saya pa ang nararamdaman ko. Lalo na ngayong alam kong hindi siya ang tunay kong ina pero itinuring pa rin niya ako na tunay niyang anak at hindi pinabayaan. Malungkot pero nandoon pa rin ang tuwa sa reyalismong natanaw.

I love her na kahit anong kamalian ang gawin niya, tanggap ko. Dahil mahal ko siya.

Tahimik kaming nag-iyakan doon. Punong-puno ng luha ngunit kalauna'y nagkapatawaran rin. Ipinangako ni Mommy na babawi siya sa ilang taong pinagkait ng tadhana. Masaya ako roon pero nandoon pa rin ang ilang.

Naisip ko ang dalawa kong kapatid na tumakbo palayo. Agad akong nagpaalam para mahanap ang mga ito.

"Kent! Kent! Please stop walking! Let's talk!" naabutan ko sila na naglalakad.

My father told me to use the car para mas madali ang paghahanap sa dalawa. I told him that I don't know how to drive kaya naman eto at kasama ko ang kanilang driver.

"Manong tigil po kayo. Dito po muna kayo at hahabulin ko 'yong dalawa."

Agad akong bumaba at tumakbo palapit sa kanila.

I wipe my tears when they stop walking.

"What?" harap niya sa akin. His jaw clenched and pain is visible in his eyes.

"I- I'm sorry."

"For what?" nanatili itong matigas.

"A-ate.. ate hindi ka po namin kapatid?" Kevin asked.

Agaran akong lumapit sa kaniya at niyapos siya, "No.. ofcourse I am your sister. I'll remain your sister and I will always be your sister. Don't you ever think that I'm not."

"But I heard what the--"

"Kevin.. kapatid natin siya. Kapatid sa ama." Kent interrupted.

My heart broke at what he said, "No. Don't say that."

Hindi ko gusto iyon. Even though that is the truth hindi ko gustong marinig iyon mula sa bibig nila.

"All this time may alam ka pala. Akala ko'y.."

"Walang kasalanan ang Papa, Kent!"

"At ngayon sinisisi mo ang Nanay?" he accused with his dark and cold eyes.

"Ofcourse not! Kailanman ay hindi ko iyon magagawa! Naiintindihan ko siya. At hindi ko siya sinisisi."

Nanatiling madilim ang kaniyang paningin. I understand him. Galit siya kay Papa dahil buong paniniwala niya na iniwan niya kami nina Nanay at hinayaang ganito ang aming buhay. Iyon rin naman ang paniniwala ko pero nang makapag-paliwanag sila ay naintindihan ko na ang lahat.

"We just need a time, Krist. This day is so freaking.. tireable."

I sighed deeply at what he called at me. Simula nang maka-graduate siya ng high school itinigil niya na ang pag-tawag sa akin ng Ate. Kung hindi ay sis or what so ever. Pero nakakabigla nang tawagin niya ako sa palayaw ko.

Hinayaan ko silang umalis. Alam kong nabibigla lang din sila. Kahit ako ay gulat rin sa nalaman. I am happy... kasi hindi na ako anak sa labas. I am their child. Pero ang isipin na hindi si Nanay Zaida ang tunay kong ina'y nag-papawasak ng aking damdamin pero nandoon pa rin ang pag-iintindi.