Deneme?

Dikkat mı etsek biraz?

Benim durumum iyi diye, herkes aynı imkana sahip olmak zorunda değil.
Ben bugün en pahalı yiyeceği alabiliyorum ya da çok güzel bir sofra kurdum diye kimse bunu görmek zorunda değil.

Biliyorum hepimiz kendimizi yaptıklarımızı paylaşmayı çok seviyoruz. Çünkü beğenilmek egomuza iyi geliyor. Bunları yapıp paylaşırken hiç düşündük mü acaba bir dilim ekmeğe muhtaç olanları? Ya gecenin bir yarısı senin yaptığın sofrayı görüp aşeren ama parası olmadığı için alamayan hamileleri?
Hiç düşündük mü bizim için şehit olmaya hazır askerlerimizin canı çeker mi acaba diye?

Size çok sevdiğim birinin yaşadığı hayat tecrübesini anlatmak istiyorum.

O güne kadar o da senin gibi, benim gibi güzel bir sunum hazırlasa paylaşırdı bütün sosyal medyada. Hiç düşünmezdi kim yer. Aman canım artık her şeye ulaşabiliyoruz alır canı çeken yapar! Derdi...

Zaman geldi çok sevdiği oğlunu canını askere Şırnak'a gönderdi. Bir gün oğlu eski paylaşımlarından birini görüp çok canım çekti burda alamıyoruz yiyemiyoruz böyle şeyler deyince o zaman anladı hatasını. Ne zaman yemek yese boğazı düğüm olurdu. 1 sene uykusuz, aç gezdi. Oğlu yediğinde haber alıyorsa yiyebiliyordu yemek. Çünkü bazı bölgelerde askerlerimiz, abilerimiz, eşlerimiz, mehmedimiz yiyemiyo, bulamıyor...

Bir gün yemekte aradı oğlu. Hemde en sevdiği yemek vardı o gün menüde. Ağzından kaçtı biran ne yapıyorsunuz deyince sofradayız oğlum yemek yiyoruz diye. Merak etti oğlu ne yediklerini. Annesi hemen en sevmediği yemeği söyledi, sonra da herkesi sıkı sıkı tembihledi söylemeyin sakın diye.

Hayat işte kimimize ders veriyor o veya bu şekilde. Kimi de bin kere de aynı imtihandan geçse yine de anlamıyor gözünün önündeki gerçeği. Biraz daha dikkat edelim. Kim ne yapsın senin marifetini, yaptığın sunumu. Paylaşmayı ver...