DOLUNAY

17 *"Acı Gerçekler"

GECİKMELER VAR HAKLISINIZ AMA VOTELERDE DÜŞÜŞ VAR BU YÜZDEN BİR SÜRE ATMAMAYA KARAR VERDİM YÜKSELENE KADAR.YB NE ZAMAN GELİR BİLMİYORUM. VOTE VE YORUMLARINIZ ÇOK ÖNEMLİ. KEYİFLİ OKUMALAR...

*********************************

“Kimsin sen?”diyiverdim. Duraksadı önce,sonra yavaşça ayağımı yere bıraktı.  “Bu da nerden çıktı?” dedi gözlerini kaçırarak var bu adamda birşey.

“Yani ilk yardım biliyorsun,bir başına burada kalıyorsun,avcılıkla da uğraşıyorsun,ama şehirdede yaşadığını söylüyorsun.Yüzüne bakıyorum gerçekten bakımlı bir adam olduğun belli.Boş gezen bir adam değilsin saçlarından ve sakalının kesiminden de anlaşılıyor.Kimsin sen Borak ?”dedim. Destan sayesinde insan sarrafı olmuştum barda.Gelen giden hakkında yorumlar yapıp tahminlerde bulunuyor ve bir çoğunuda doğru tahmin ediyorduk.

“Yani belki beni ilgilendirmez,kimbilir yollarımız ayrıldıktan sonra seninle bir daha görüşmeyebiliriz.Ben zaten İstanbul da kalmayı da düşünmüyorum.Ama insan merak ediyor.”dedim.

Sustu gözlerime bakıyor ve sadece susuyordu. Yanıtlarından korksamda cevap istiyordum.

“İş adamıyım Dolunay.Yani bir yıl önceye kadar öyleydim.”dedi. “Nasıl yani,ne oldu bir yıl önce şimdi değil misin.”

“Yani şimdide öyleyim ama işi başkaları yönetiyor.Çok önemli bir şey olmadıkça ben gitmiyorum.Genelde burada kalıyorum ya da yalıda.”dedi. “Vay canına demek yalın var.Neden burada kalıyorsun.Ne oldu Borak seni bu duruma getiren nedir.”dedim.

Gözleri dolu dolu olmuş,yere bakıyordu. Parmaklarını kütletiyordu. “Ben,konuşmasak olur mu daha fazla.”dedi bunu öğrenmek zorundaydım.

“Lütfen,anlatmak belki seni de rahatlatır.”dedim.Biraz düşündü,sözcükleri ağzından cımbızla alıyordum.Nefes verdi ve gözlerime baktı.

“Ben bir yıl öncesine kadar evliydim Dolunay,karım,bana sormadan bebeğimizi aldırdı.Ben tabi bunu kabullenemedim.”duraksadı. Gözlerinden akan yaşlar koyu kahveye dönen gözler sanki bir başka adam oluvermişti.

“Ben ona keşke bebeğimizi öldüreceğine kendini öldürseydin dedim,oda onu sevmediğimi söyleyerek beni sevmeyen bir adama çocuk dünyaya getireceğime zaten ölürüm daha iyi dedi ve arabaya atlayıp gitti.Bir saat geçmeden kazan haberi geldi. İntihar ettiği polisler tarafından doğrulandı ve bunun sebebi benim Dolunay.Onun ölmesinin sebebi benim.”dedi.

Elini başına dayadı ve hıçkırıklara boğuldu.Keşke sormasaydım dedim içimden.Bir insanın yarasını deşmekten başka bir şey değildi bu.

“Ona gidip kendini öldürmesini söyledim Dolunay, ve oda bunu yaptı.Önce bebeğimizi aldı benden sonra kendisini.”dedi. Ben ağzım açık kalmış onu dinliyordum.

“Ben ne diyeceğimi bilemiyorum Borak.Afedersin sana bunları hatırlattığım için üzgünüm.”dedim.”Üzülme ben onlrı hiç unutmadım bir yıldır.O yüzden hep buraya geliyorum.bu arazi bana ait.Şirketi en yakın arkadaşım yönetiyor.Eve ise nadiren gidiyorum çünkü heryer hala o kokuyormuş gibi geliyor.”dedi gözlerini silerken.

“Ben böyle olsun istemedim Dolunay.Bana inanıyorsun değil mi?”diye sordu.  “İnanıyorum tabiki.Neden inanmayayaım.Bir anlık sinirle söylediğin şeyler yüzünden sende kendini bu kadar yıpratma lütfen.Sana yeniden işinin başına dön diyemem,normal yaşamına dön de diyemem.Çünkü ben bile şu yaşadıklarımdan sonra bunu nasıl yapacağım bilmiyorum.”dedim.Denize dalan gözlerimi ona çevirdim.

“Aslına bakarsan senin gibi olmak isterdim.Şuana kadar hiç bir şekilde bi hüzün görmedim gözlerinde ve neşen de yerinde espriler falan.Biliyorum ki tamamen rol,keşke bende böyle rol yapacak kadar güçlü olsaydım.” Kafasını hayır dercesine salladı.