The man who cant be moved

the story of a girl...

“The man who can’t be moved.”

He’s going back in the corner when I first so him. Sya ay si George. The last time I see him with his girlfriend nikki. Pero lately parang hindi ko na sila nakikita magkasama. Siguro naghiwalay na at narealize na ang girlfriend nya ay isang matinding BIATCH! Ng school namin.

One day sa aming unibersidad, as usual like the other days of a third year college student. Nakikipagdaldalan sa mga friends, then suddenly nakita ko sya na parang nagmamadaling naglalakad. Kaya pala, nagaaway sila ng mangkukulam nya na girlfriend. Simpleng pakinig nga… 

        George: why!? Do you think na tanga ako?

        Nikki: Nagkayayaan lang kami lumabas. Ano masama dun?

     George: MASAMA? E buong team ng basketball varsity ang kasama mo. hindi pa ba yun masama?

        Ako (thinking): higad talaga.

Friend ko: Huy! Wag ka tsismosa dyan. 

Ayun lumabas na tsismosa ako sa mga friends ko. Aheheheh. Tuloy ang chismisan naming ng mga friends ko then suddenly nakita ko sya papalapit na sa akin.

Nikki: Bakit ayaw mo na ba sakin? Siguro may pinalit ka na sakin. Sino?

Feeling ko sa itsura ni George hindi alam ang sasagot then suddenly bigla syang humarap sakin.

George: Oo, Girlfriend ko na si Sandy.

Sabay akbay sakin ng mahigpit. Gulat ako syempre. Pero si George yun e. since freshmen pa ako, crush ko na siya. Ano pa ba ng hahanapin mo sa kanya? (Wrestling announcer sound) former Mr. College Department, Former Chess Champion, 3 time and still the president of our department. Maputi, gwapo, matangkad, kaso payat at mukhang malalim na tao. Malakas talaga appeal nya sakin. Hindi sya crush ng mga friends ko kasi sampal at sabunot ang aabutin nila sakin. Aheheheheh. Back to reality. Napaharap ako kay nikki. Hindi ko alam ang gagawin ko. Hinanda ko na lang ang sarili ko na sampalin ako kaya napapikit ako. Pagdilat ng isang mata ko, nagwalkout ang bruha.

George(whispered): Please pretend.

Napayakap na ko syempre. Pagkakataon e. sabay harap sa friends sign of ok. Akalain mo ba naman ang loko nung nakalayo si nikki biglang bitaw at umalis bigla. Ok na sana e.

On the next day. Naglalakad ako magisa. Nakita ko sya on the same corner na tinatambayan nya. He’s still alone. Habang nakatingin sa kanya, nakita nya ko nakatingin sa kanya. Binilisan ko ang lakad ko. Maya-maya nasa tabi ko na sya.

George: sorry kahapon ha. Anyway thanks.

Ako: ok lang(kinikilig pero patago) wag mo na uulitin yun ha.

George: susulitin ko na.

Sabay nasalubong namin si nikki na nakatingin samin dalawa. Parang nilalagay ata ko sa gulo ng mokong na to ha. Hayaan mo na. andyan na e.

George: uuwi ka na ba?

Ako: oo. Ano ba tong peg mo? Ginagamit mo lang ako e.

George: please wag ka muna umuwi. Sasamahan kita kahit saan. (natataranta) gusto kain tyo sa labas. Libre kita ng float. Basta samahan mo lang ako.

Hinila na lang ako ng mokong sa malapit na fastfood sa school namin. Ako si kunyari ayaw pa pero sumama rin pala. Sa fastfood, madami ako inorder syempre para makabawi. Treat nya e. sya Fries lang. tahimik lang sya.