Cüzdan...
İnsan ne taşıyabilir ki cüzdan da? Para mı? Kimlik,kredi kartları,ehliyet mi? Elbet bunları taşır... Birkaç önemli kağıt taşır. Yani en azından bende öyle. Siz hiç cüzdanında şiir taşıyan gördünüz mü? Hayır, dediğinizi duyar gibiyim. Bir insan neden cüzdanında şiir taşısın ki? Elbet bir anlamı olmalı yoksa neden taşısın. Asıl meselemize dönecek olursak ben tanıyorum öyle birini. Sevdiğine yazdığı şiiri taşıyormuş. Nedenini sordum.
- Dedim ki neden cüzdanında şiir taşıyorsun?
- "Sevdiğime yazdığım ilk şiir" dedi.
- Neden sürekli yanında;bir kasada veya kutuda saklayabilirdin?
- Çünkü yanımdan ayırmak istemiyorum.
- Bunun bir anlamı olmalı?
- Evet bir anlamı var.
- Peki anlatır mısın?
- Dinle o zaman.
Sevdiğiyle şiir sayesinde tanışmışlar. Kız şiiri çok seviyormuş. Hem okumasını hem de dinlemesini. Ayrıca kızda güzel şiir okuyormuş.
Her gece telefonda kıza şiir okuyormuş. Böylece kız çok mutlu oluyormuş. Kızı mutlu etmek için sürekli şiir ezberlemeye başlamış. Gece olunca kızı arar, şiir okurmuş. Kız mutlu oldukça daha bir mutlu olurmuş. Ama içinde hep bir burukluk olurmuş. Nedenini de şuymuş. Ne zaman aşırı mutlu olsa başına mutlaka üzücü bir olay gelirmiş. Korkarmış onu kaybetmekten...
Yine bir gün kıza şiir okurken kız: "neden bana hiç şiir yazmıyorsun" demiş. O an içine bir sıkıntı çökmüş. Şiiri yazamayacağından değil. Ne zaman bir kıza şiir yazsa kızla araları bozulur, ayrılırlarmış. O yüzden şiir yazmayı hiç ama hiç istemiyormuş. Çünkü kızı kaybetmekten korkuyormuş. Ama kızın, istediğini yerine getirmek için karalamış bir şeyler.... Kıza şiiri okumuş ve kız çok beğenmiş. Kız da şiiri kendisine göndermesini istemiş. "Hayır olmaz! bu şiiri hep yanımda saklayacağım." Kız neden diye sormuş. Seni kaybetmekten korkarım diyemediği için bu şiiri "evlendiğimiz gün sana vereceğim" demiş. Kız daha fazla üsteleyememiş. Ama içinde korku da hiç eksik değilmiş. Şiiri yazmıştır artık ve hep düşüncelidir. "Ya aynı şeyi yaşarsam ya sevdiğimden ayrı düşersem" diye içi içini yiyormuş. Korktuğu da başına gelmiş;
Her şey yolunda giderken birden araları bozulmuş ve ayrılmışlar. O gün kendine bir söz vermiş ve bir daha kimseye şiir yazmayacakmış. O yüzden son şiiri cüzdanında taşırmış. Ne zaman şiir yazmak isterse elini cüzdanına götürür,içindeki şiiri okur ve yazmaktan vazgeçermiş...
