LOVE FROM LIE (on hold)

Chapter Thirty

Hi sayo! Dedicated to sayi kasi kaklase ata kita nung 3rd year ata? Nagulat ako ng finollow mo ko pero nakaauto follow siguro dahil friend mo ata ako sa fb. Haha pero bakit ang girlish ng username mo? Nakilala lang kita dahil sa dp mo dine...

-------

"Urgh kainis naman e, ako pa ba naman ang utusan sa pagkuha ko ng mga regalo sa grandia! Birthday ko kaya bukas ano?! Langyang mga kuya ko to palalayasin ko to sa condo ko!" pagmamaktol ko habang nakasakay sa elevator na pababa na sa parking lot. Mga yun talaga, walang konsiderasyon sa kanilang napakagandang kapatid. Pag ako sumikat, hu u sila saken

"Reanne!"

"Ay kabayo!" literal na napatalon ako nung nasa tapat na ko ng grandia. May nakasandal ba naman kasi sa white ford na kabayo -,- sino lang na ang may white ford na sinasabi ko

"Sa gwapo kong to? Kabayo tingin mo sakin?' I miss those lines from him lahat ng pagyayabang nya but urgh.. Reanne stop nagpromise ako na kakalimutan ko na si Rain because I want to give a chance to Francis

"Oo hindi ka kabayo! Kalabaw ka leshe ang kapal ng balat mo!" sarkastiko kong sabi tsaka kinuha na yung mga paper bag ko sa loob ng Grandia. Yey! Ang dami nilang regalo sakin puro minions at lalo na yung regalo ni Cis ipapacustomize daw nya yung camaro ko at libre nya

"Sorry Reanne!" hinawakan nya ko sa braso ko pero sinampal ko sya

"Yan lang ba lagi ang kaya mong sabihin Rain? Sorry? Alam mo ba kung gano kasakit marinig sa taong mahal ko yang salitang sorry?! Sobrang sakit. Parang dinaig ko pa ang nagpapasa ng thesis na nirereject ng paulit ulit! Kung nagsosorry ka Rain dahil hindi mo naman pala ako minahal at ginamit lang? Sorry din pero di kita mapapatawad. Kung pati yung pagsigaw mo sakin sa bar ay pinagsosorry mo din? Sorry not sorry you deserve to be hated Rain! I hate you Rain and I promise sa susunod na makita kita?!" I rolled my eyes "This feelings of mine for you will be just a memory kasi ididivert ko to sa taong deserving at si Francis yun!'

Hindi naman sya nagsasalita at nanatiling nakatayo at nabitawan na ang braso ko

"Kung wala ka nang sasabihin... Aalis na ko!" sabi ko tsaka sinimulang maglakad palayo sa kanya pero bigla nya kong niyakap sa likod

"Reanne please stay even for just five minutes!" sa walong salitang yun nanlambot ako at nabitawan lahat ng dala ko unti unti tumutulo ang luha ko "Mali na sabihin kong mahal kita pero hindi ko mapatunayan! Sorry Reanne mahal kita kahit di mo naiintindihan ang sitwasyon pero pinakakawalan na kita at you deserve someone better!" sa mga huling salita nyang yun binitiwan na nya ang pagkakayakap sakin. Pinulot nya ang mga paperbags ko at inabot sakin at ako naman tong si tanga parang wala sa sarili at inabot yun

Hinalikan nya ko sa noo

Nakita kong lumalayo na sya sakay ng Ford nya at ako tulala pa din

" A little lie will always be a lie. Nothing change pero yung tipo na pinasaya ako neto winasak din neto yung mundo ko. Ako na si Reanne Lopez, sinasaktan lang ng isang ulan?!Ang sakit ang sakit sakit. Pero huli na to di na kita iiyakan ulan!" pinahidan ko ang huling luhang tumulo sa mata ko at pinilit na ngumiti

"Ano ba naman yung si Rain luha ang nireregalo sayo!"

"Francis!"

"O alam kong gwapo ako honey pero wag ka namang ganang magulat kinikilabutan ako e... Aray naman aray!" ay kinurot kurot ko lang naman sa tyan nyan "Mamaya may iba kang makurot dyan tapos mapisa di na tayo magkakaanak hala ka!"