The Good and The Bad

~Παρτ 2~

~Η συγκατοίκηση~

"Ποιο είναι το πρόβλημα σου" Μου είπε και γύρισε όλο του το σώμα προς το μέρος μου.

"Ορίστε?" Ρώτησα σηκώνοντας το αριστερό μου φρύδι.

"Λοιπόν τα παιδιά που ξέρουν που είναι το δωμάτιο τους μπορούν να φύγουν" Μας διέκοψε ο Διευθυντής " Η υπόλοιπη να μείνουν εδώ για να τους ενημερώσουμε σχετικά με το σχολείο και τα δωμάτια" Συνεχεισε και τα παιδιά που είχαν ενημερωθεί έφευγαν σιγά σιγά.

Τότε σηκώθηκε και αυτός. Άρα ήξερε που θα πάει. Αχ μακάρι να μην είναι στο ίδιο δωμάτιο μαζί του.

"Μπορείς να πάρεις λίγο τα πόδια σου να περάσω" Σηκώθηκε από την θέση του και περίμενε να πάρω τα πόδια μου.

"Ζητά το πιο ευγενικά και θα τα πάρω" Του απάντησα και ούτε που τον κοίταξα.

"Αλήθεια τώρα. Πόσο ανώριμο." Σχηματίστηκε ένα ειρωνικό γελακι στο πρόσωπο του.

"Αν δεν μου το πεις ευγενικά δεν τα περνω" Του ξανά είπα.

"Χμ.. Μπορείς σε παρακαλώ να πάρεις λίγο τα πόδια σου να περάσω" Ψέλλισε γελώντας.

Αφού τον πεδεψα πήρα τα πόδια και έφυγε. Δεν γύρισα να τον κοιτάξω για να μην νομίζει και τίποτα. Ποσό ανώριμο μπορεί να είναι. Ούτε τρόπους ούτε τίποτα.

"Λοιπόν παιδιά. Εσείς που μείνατε εδώ. Το σχολείο έχεις κάποιους βασικούς κανόνες" Σηκώθηκε ο Διευθυντής από την καρέκλα του και τότε έδωσε κάτι χαρτιά σε μια καθηγήτρια και άρχισε να τα μοιράζει.

"Λοιπόν αυτά που σας δεινει τώρα η καθηγήτρια σας, θέλω να τα μελετήσετε καλά και ότι απορίες έχετε μπορείτε να έρθετε στο γραφείο μου για να με ρωτήσετε" Επισήμανε και μετά άρχισε να φωνάζει ονόματα και να λέει τα δωμάτια.

Σε μια στιγμή άκουσα το όνομα μου.

"Alis Astron?" Ρώτησε και σήκωσα το χέρι μου.

"Λοιπόν εσύ είσαι στο δωμάτιο 102. Μπορείς να πηγενεις. Καλη αρχή" Είπε με ενα γεμάτο χαμογελο ο Διευθυντής.

"Σας ευχαριστώ πολύ. Καλή συνέχεια" Απάντησα όπως πάντα ευγενικά.

Στην έξοδο της αίθουσας υπήρχαν δύο καθηγήτριες που μοίραζαν τα κλειδιά κάθε δωματίου.

"Alice Astron" Της υπενθυμισα.

Αφού πήρα το κλειδί έφυγα. Ανέβηκα στον δεύτερο όροφο και ο διάδρομος ήταν τεράστιος. Υπήρχαν δωμάτια και από αριστερά και από δεξιά. Όλοι οι τοίχοι ήταν βαμαινει σε ένα απαλό καφέ χρώμα. Η πόρτες ήταν λίγο πιο σκούρο καφέ με χρυσά χερούλια. Άρχισα να ψαχνό για το δωμάτιο μου. 96.. 97.. 98.. 99.. 100.. 101.. 102..

"Εδώ είμαστε" Είπα ενθουσιασμένη.

Έβαλα το κλειδί στην πόρτα και την άνοιξα. Υπήρχε ένας διάδρομος και μετά αντίκρισα αυτό. *Δείτε την εικόνα πάνω πάνω.

Ήταν απλά σαν όνειρο. Τα κρεβάτια ήταν στρωμενα το ίδιο. Απέναντι από τα κρεβάτια υπήρχε ένας καναπές με κάτι τέλεια φλαφι μαξιλάρια. Από δίπλα υπήρχαν δύο γραφεία ενα απο αριστερά και ένα από δεξιά και τα δύο στο ίδιο χρώμα και πάνω είχαν μια λαμπα το κάθε ένα.

Τακτοποίησα τα ρούχα μου σε μια ντουλαπα που υπήρχε πίσω από μια πόρτα (δηλαδή η ντουλάπα ήταν σαν μικρο δωμάτιο). Έβαλα το Apple λάπτοπ πάνω στο γραφείο και μετα έβαλα κάτι τελευταία κουτιά κάτω από το κρεβάτι. Ευτυχώς δεν φαινόταν τίποτα γιατί τα παπλώματα του κρεβατιού ήταν τεράστια. Επισεις για να ανέβεις στο κρεβάτι πρέπει πρώτα να πατήσεις σε ένα σκαμνακι που έχει ακριβώς δίπλα από κάθε κρεβάτι.

Ξαφνικά άκουσα την πόρτα. Ευτυχώς θα γνωρίσω τον/την νέο/νέα μου συγγάτικο.

"Καλώς τον νέο μου συγγάτικο" Ακούστηκε μια φωνή από τον διάδρομο.

-------------------------------

Ηελλο!

Ποιος πιστεύετε ότι είναι συγγατικος της Alice?

Αν σας άρεσε αφήστε Ένα αστεράκι και ένα σχόλιο στο τι θα θέλατε να αλλάξω κτλπ.

Καλή Ανάσταση σε όλους.

Σας ευχαριστώ που φτάσατε ως εδώ. 💕

Καλή συνεχεια!!