Benimle Misin? (Çevikçi Serisi-3)🇹🇷

25.Bölüm~Toliçona☪

Rabia ve Atalay'ın birbirlerinden ayrılmalarının ardından Atalay fazla kalmadan geri gitti görevinin başına. Serumun bitmesini beklerlerken Hazar dikkatle sevdiği kıza bakıyordu. Yüzünün aldığı o korku ifadesi... Boynundaki o zincir... Avucunun içinden geçen o beyaz sargı...

-"Neden öyle bakıyorsun?"

-"Nasıl?"

-"Dikkatli. Sanki durum analizi yapıyormuş gibi..."

-"Yapıyorum zaten." Rabia muzip bir ifadeyle baktı.

-"Sonuç ne peki?" Hazar dudaklarını büzdü.

-"Durum vahim." Rabia sahte bir şaşkınlık ifadesiyle gözlerini kocaman açtı. Sağlam elini ağzına kapattı.

-"Hayır, olamaz. O kadar çok mu ciddi durumum Çevik Bey."

-"Maalesef Hemşire Hanım."

-"Peki, bunun tedavisi yok mu?"

-"Var elbette."

-"Nedir?"

-"Sabah, öğle, akşam olmak üzere günde 3 öğün aç kalple Çevik Beyi sevmeniz." Rabia gülerek alt dudağını dişledi. Ulan isteyince nasıl da romantik oluyor insafsız çevikçi. Hii birde böyle aşk dolu bir bakış atması yok mu?

-"Ne demek 3 öğün bunun 5 öğünü 8 öğünü yok mu? Ben çok aç bir insanım sevmeye doyamıyorum da Çevik Beyi." Rabia bir an Hazar'ın gözlerinin mutlulukla parladığına yemin edebilirdi. Ki öyle de oldu. Aldığı cevapla Hazar bir an kalakaldı. Ne demişti o??? Yavaş yavaş ne dediğini idrak etmeye başladığında yüzünde bir sırıtma meydana geldi.

-"Ulan var ya..." diyerek başladığı cümlenin sonunu getiremedi. Rabia'nın yüzünü avuçları arasına alıp alnından öptü.

-"Çok seviyorsun değil mi?" Hazar hain sırıttı.

-"Bilmem düşünmem lazım." O cevapla Rabia'nın gözleri önce şaşkınlıkla büyüdü.

-"Neee?" Bir süre ciddi bakışının ardından Hazar daha fazla kendini tutamadı. Kısık sesli bir kahkaha attı.

-"Şakaydı."

-"Bence de senin sağlığın için şaka olsa iyi olur."

-"Uuu çok korktum Hemşire Hanım." Rabia ise omuzlarını silkelemekle yetindi. Onlar didişirken serumun ne zaman bittiğini bile anlamamışlardı. Deni Hemşire geldi yanlarına gülümseyerek.

-"Kuzum serum bitmiş çıkaralım da sende eve git dinlen."

-"Abla ya bu rapor işini doktorla bir konuşsam mı?"

-"Hiç şansını bile deneme bu dikişli elinle." Yüzü düşse de yapacak bir şeyi yoktu. Deniz Hemşire serumu çıkardıktan sonra Hazar çıkış işlemlerini yaptırdı. Beraber hastanenin otoparkına gelirlerken genç adam sevdiği kadının omzuna kolunu atmış yönlendiriyordu. Arabanın yanına geldiklerinde Hazar ilk önce onu bindirdi ardından kendi bindi. Yolculuk boyunca ailesine ne diyeceğini düşünüyordu Rabia. Gerçeği söylese evhamlı annesi bir daha dürüm almak için bile meydanın oraya göndermeyi bırak ileriki sokaktaki bakkala ekmek almak için bile göndermezdi. Sıkıntıyla gözlerini yumdu. Onun bu düşünceleri hallerini Hazar elbette ki fark etti.

-"Ne oldu? Ne düşünüyorsun öyle kara kara?" Bakışlarını nişanlısına çevirdi Rabia.

-"Acaba bu olayı annemlere söylemesek mi?" Hazar'ın bakışları anında sertleşti ve ister istemez konuşması da sertti.

-"Neden?"

-"Bizimkileri boş yere telaşlandırmak istemiyorum. Annemler çok evhamlıdır hem-"