The Prophesy

Κεφαλαίο Δύο

     ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΊΟ σταμάτησε μπροστά από την κεντρική είσοδο του σχολείου, όλοι οι μαθητές άρχισαν να κατεβαίνουν, εκτός από την Μέρι που δεν ήξερε πόσο μεγάλη ήταν η διαδρομή και αφού φορούσε ακουστικά δεν είχε καταλάβει ότι είχαν φτάσει.

Το αγόρι κοίταξε άβολα τριγύρω του, ακόμα του πονουσε το κεφάλι από την σύγκρουση με το ταβάνι. "Ψιτ" είπε και κοίταξε την Μέρι που παρέμεινε στην θέση της, "Ψιτ" ξανά είπε και αυτή την φορά την σκούντηξε διστακτικά.

"Ναι;" ρώτησε και γύρισε να τον κοιτάξει μπερδεμένη, νόμιζε πως θα την βρίσει ή κάτι παρόμοιο καθώς δεν της είχε μιλήσει καθ' όλη την διαδρομή και δεν της είχε πει τίποτα για το χτύπημα στο κεφάλι όμως το αγόρι μπροστά της την κοίταξε μπερδεμένος και έδειξε τριγύρω τους "φτάσαμε".

Η Μέρι δεν καταλάβαινε τι ήθελε να πει με αυτό οπότε έσμιξε τα φρύδια του.

"Που έχω μπλέξει" μουρμούρισε αναστεναζοντας, "λέω, έχουμε φτάσει, βγες να περάσω" η κοπέλα σηκώθηκε κατευθείαν και μάζεψε τα πράγματά της και άρχισε να τρέχει προς τα έξω.

Το αγόρι έτριψε τα μάτια του, ήταν νωρίς για να μπορούσε να ανταπεξέλθει στην τρέλα του κόσμου, μάζεψε τα πράγματά του και πήγε να βγει όταν είχε την κοπέλα να περπατάει στα σκαλάκια του λεωφορείου και να πέφτει.

Δεν πρόλαβε να κάνει κάτι, φώναξε μια "Θα πέσεις!" όμως δύο χέρια τυλίχτηκε γύρω από την μέση της, εμποδίζοντάς την από το να γίνει ρεζίλι την πρώτη μέρα του σχολείου.

"Ουφ, ευχαριστώ" είπε και άφησε μια ανάσα ανακούφισης, χαμογέλασε στο αγόρι μπροστά της, και έβγαλε διακριτικά τα χέρια του από πάνω της. Τα μαύρα του μαλλιά έπεφταν πάνω στα μπλε μάτια του και ήταν ψηλός, όχι όμως όσο το προηγούμενο αγόρι. Ή μέρα της πήγαινε πολύ καλύτερα από όσο θα φαντάζονταν κανείς.

"Καινούργια είσαι; είναι σίγουρος ότι θα σε θυμόμουν αν ήσουν από εδώ" προσπάθησε να φλερτάρει με την Μέρι, όμως το ξανθό αγορι που τόση ώρα έβλεπε την σκηνή κατέβηκε τα σκαλάκια, περιμένοντας στο προτελευταίο για την Μέρι να κατέβει.

"Μήπως να φλερτάρατε κάπου αλλού; θα ξεράσω Πίτερ αν συνεχίσεις να την πέφτεις σε κάθε καινούργια μαθήτρια" είπε και χτύπησε τον ώμο του Πίτερ με δύναμη και είπε ένα άηχο αντίο στην Μέρι.

"Περίμενε!" Φώναξε ο πιτερ στον Άνταμ, το ψηλό ξανθό αγόρι που πλέον είχε απομακρυνθεί αρκετά, και πλησίαζε μια παρέα.