Merhaba , ben Emily , Emily Thomson . 18 yaşındayım reşitim yani , ve bu diğer hikayeler gibi olmayacak , çünkü bu benim hikayem ve diğer hikayedeki kızlar gibi ince , mavi - yeşil gözlü , tumblr kızı değilim . Ben Emily ve Kanserim . Bu yazıldığı kadar kolay değil , o acıyı her gün 2 - 3 kat yaşamak , içtiğim ilaçlar , her şey beni yok ediyordu kemoterapiler , ilaçlar , psikolojik tedavi hiç biri işe yaramıcak biliyorum çünkü her gün ölüyorum zaten :) , Ben yaşamıyorum ölüyüm ve bunu kabul ediyorum ama şu psikolojik tedavi , kemoterapi falan şeylere annem ve babam için gidiyorum . Şimdi hemen pes mi ediyorsun hayattan diyeceksiniz , evet , her gün aynanın karşısına geçip o cansız bedeni görmek nasıl bir şey biliyor musunuz ? , Hayır ama ben her gün o bedenle yaşıyorum , Bazen Tanrı adaletsiz davranmış diyorum ve annem '' Tanrı herkes e bir şans verir Emily '' der . Benim şansım yok biliyorum , Arkadaşlarım yok şu benim gibi cansız insanlar hariç - hastalar - , bunlarda yetmiyomuş gibi okul meselesi var , herkes in size nasıl baktığını görseniz emin olun artık yaşamak istemezsiniz , Saçlarım yok denecek kadar az , bedenim bi vampir kadar solgun ve bir babanne gibi yorgun . Ama okulun ilk günü ilk Aşkımla tanışıcağımı bilmiyordum ...
Ela gözleri , simsiyah saçları ve o gülüşü ... İşte hayatımı değiştiricek o kelime ....
- Affedersiniz ....
