"ဟာ...... ငယ္ေလးမငိုနဲ႔ေလကြာ''
"ကိုကိုက.......ကိုကိုကငယ္ေလးကိုခ်စ္ေသးတာဘဲ......ကိုကိုက.........ငယ္ေလးကိုဆူေသးတယ္....ငယ္ေလးကိုလ်စ္လ်ဴမ႐ႈေတာ့ဘူး ........ဟင့္...... ''
"ငယ္ေလးရယ္.. ''
ကေလးရယ္ ကိုကိုတို႔က ငယ္ေလးေပ်ာ္ပါေစဆိုၿပီးလႊတ္ထားရတာပါကြာ ငယ္ေလးကိုေျပာမရလို႔မခ်စ္ေတာ့လို႔ လႊတ္ထားတာမဟုတ္ရပါဘူးကြာ။
"တိတ္......မငိုနဲ႔ေတာ့ ေခါင္းေတြကိုက္မယ္''
"ဟုတ္''
"ေနာက္မဆိုးေတာ့နဲ႔ေနာ္ ငယ္ေလးလဲအဲ့လိုလုပ္ေနရတာမေပ်ာ္ဘူးမလား ၿပီးေတာ့ေဆးလိပ္ေတြလဲေလ်ွာက္မေသာက္နဲ႔ေတာ့''
"ဟုတ္.......ကိုကိုကငယ္ေလးကိုပစ္ထားတာကိုအဲ့ေတာ့သတိထားမိေအာင္ဆိုးတာေပါ့ ေစာေစာကျပန္ေျပာမိတာကိုငယ္ေလးေတာင္းပန္ပါတယ္''
"မလိုပါဘူးကေလးရယ္......ကိုိကိုလဲေနာက္ဆို စာထက္ငယ္ေလးကိုပိုဦးစားေပးပါ့မယ္လို႔ကတိေပးပါတယ္''
"ဟီးဟီး ဟုတ္.......''
"ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ငယ္ေလးက''
"Handsome ျဖစ္တာပါ''
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ''
"သားငယ္ေရ မင္းကိုႀကီးေရာက္ေနတယ္ ဆင္းခဲ့အံုး''ေအာက္ထပ္က appaရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သား ျပံဳးျပရင္းအခန္းအျပင္ဘက္ထြက္လာခဲ့သည္။
ဆိုဖာေပၚထိုင္ေနေသာ ကိုႀကီးကငယ္ငယ္ကလိုမေျပာင္းလဲ အျမဲတမ္းတံုးတိျဖစ္ေနေသာ ဆံသားတို႔ျဖင့္္။
"ကိုႀကီး မေတြ႔တာၾကာၿပီ''
"ေအး ငယ္ေလးကဆိုးေပေလးျဖစ္ေနတယ္ဆို အိမ္မွာမင္းအစ္ကို Chanyeol ေသာင္းက်န္းေနေလရဲ႕ အဲ့တာငယ္ေလးကိုလာေခၚတာ''
က်ေနာ္ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုးအျမဲ သည္းခံတတ္တဲ့ yeolက အိမ္မွာေသာင္းက်န္းေနတယ္တဲ့လား။
"ဟင္''
"Kai မင္းကလဲ အငယ္ေကာင္အေၾကာင္းလဲသိရဲ႕နဲ႔ ငယ္ေလးကိုထိရင္မရတာကို မင္းတို္ေၾကာင့္တဲ့ငယ္ေလးဆိုးေနရတာ မင္းတို႔အလိုလိုက္ထားလို႔တဲ့ မင္းဆီကျပန္လာထဲက မေပါက္ကြဲရတဲ့ဗံုး အိမ္မွာေပါက္ကြဲေနတာ''
