POEZI

NATE

         
               

Terri nates mbulji qytetin,
hena ndriste e dritat vezullonin,
njerezit vinin e shkonin
dyert e bareve s'po pushonin.
Papritur rete u mblodhen
e njerezit vraptazi u hodhen!
Tashme qielli po qante,
me lot te kripur qytetin po lante,
e vajza e gjore qe nga dritarja shikonte
po priste qe dielli ta zgjonte!