Αχιλλέας «είσαι έτοιμη;»
Αλεξάνδρα «αμέ!»
Αχιλλέας «άντε πάμε»
Αλεξάνδρα «που θα πάμε;»
Αχιλλέας «σε ένα ωραίο εστιατόριο να σε δει λίγο ο κόσμος και να τον δεις και εσύ»
Αλεξάνδρα «μην μας δει ο κακός ο κόσμος φοβάμαι»
Αχιλλέας «αποκλείεται αφού μου είπες πως είναι στην Ρώμη»
Αλεξάνδρα «πάντα ήταν απρόοπτος!»
Αχιλλέας «μην τα σκέφτεσαι αυτά εμείς θα διασκεδάσουμε σήμερα»
Giovanni «άντε παιδιά μου ακόμα εδώ είστε;»
Αλεξάνδρα «τώρα φεύγουμε»
Giovanni «μία χαρά θα είμαστε εγώ και ο μικρός κλώνος»
Αλεξάνδρα «ωραία τα λέμε»
ROMA
Francesco «έχω πεθυμήσει τον πατέρα μου Μόνικα γιατί να μην πάω στο Μιλάνο;»
Μόνικα «αν είναι να πας θα έρθω και εγώ μαζί»
Francesco «αυτό δεν γίνεται,θα πάω μόνος»
Μόνικα «έλα βρε μωρό μου άσε να έρθω και σου υπόσχομαι πως θα είμαι όλη την ώρα στα εμπορικά καταστήματα»
Francesco «πάνε οι πιστωτικές.Άντε καλά έλα»
MILANO
Αλεξάνδρα «ωραία είναι εδώ Αχιλλέα»
Αχιλλέας «σου είπα εγώ πως θα περάσουμε καλά»
Μαρία «Αλεξάνδρα εσύ είσαι;»
Αλεξάνδρα «ναι Μαρία μου εγώ είμαι»
Μαρία «τι κάνεις βρε ψυχή σε χάσαμε»
Αλεξάνδρα «καλά μωρέ γύρισα στα πάτρια εδάφη»
Μαρία «με παρέα σε βλέπω»
Αλεξάνδρα «να σε συστήσω.Από εδώ ο ξάδερφος μου ο Αχιλλέας και Αχιλλέα από εδώ η φίλη μου η Μαρία»
Μαρία και Αχιλλέας «χάρηκα»
Αλεξάνδρα «κάθισε Μαρία να σε δω λίγο»
Μαρία «βιάζομαι θα τα πούμε αύριο θα σε πάρω τηλέφωνο»
Αλεξάνδρα «όπως θες τα λέμε αύριο»
Αχιλλέας «είδες βρε χαζό πως βρήκες παρέα;»
Αλεξάνδρα «ναι με την Μαρία κάναμε καλή παρέα είναι καλός άνθρωπος»
Αχιλλέας «την Μόνικα σκέφτεσαι;»
Αλεξάνδρα «της είχα πει πως κάτι ένοιωθα για αυτόν και φαινόταν να το αποδέχεται και μετά μου κάναν αυτό!»
Αχιλλέας «έλα μην τα σκέφτεσαι αυτά τέλος»
Αλεξάνδρα «πάμε μία βόλτα αγαπητέ εξάδελφε;»
Αχιλλέας «αν μου υποσχεθείς πως θα μου γνωρίσεις καλύτερα την Μαρία»
Αλεξάνδρα «να την γνωρίσεις μόνος σου»
Αχιλλέας «εντάξει»
Αλεξάνδρα «πάμε!»
Αχιλλέας «πάμε»
Giovanni «ποιος είναι Pedro;»
Pedro «ο κύριος Francesco κύριε»
Giovanni «αυτός μας έλειπε τώρα.Μόνος του είναι;»
Pedro «όχι κύριε είναι και η κυρία Μόνικα μαζί του»
Giovanni «περίφημα ότι πρέπει για να πάθει απανωτά εγκεφαλικά η Αλεξάνδρα»
Pedro «να τους αφήσω να περάσουν κύριε;»
Giovanni «να τους αφήσεις και να σκεφτούμε κάτι για να τους διώξουμε»
Pedro «ναι κύριε.Περάστε κύριε»
Francesco «γιατί άργησες Pedro;»
Pedro «τα παράπονα στον κύριο,κύριε»
Francesco «πατέρα;»
Giovanni «εδώ είμαι.Μπορείς να μου θυμίσεις τι σου είπα όταν έγινε όλο αυτό με την Αλεξάνδρα;»
Francesco «Να μην ξαναπατήσω το πόδι μου εδώ»
Giovanni «ωραία και εσύ όχι μόνο το πάτησες αλλά έφερες και την Μόνικα εδώ»
Francesco «Πίστεψέ με με ανάγκασε»
Giovanni «να σε λυπηθώ τώρα;»
Ακούγεται η εξώπορτα.
Francesco «ποιος άλλος είναι εδώ πατέρα;»
Giovanni «έτσι πως ήρθαν τα πράγματα θα τον δεις»
Francesco «Αλεξάνδρα!»
Αλεξάνδρα «Francesco!»
Τέλος
