Ik stap in de trein en ik ga op de eerste beste plaats zitten, ik ben kapot . Het is maandagavond en ik ga nu naar huis maar ... Ik schrik wakker door een lange man van ongeveer in de 20 jaar met de mooiste groene ogen die ik ooit heb gezien en krullend bruin haar. "Sorry, heb ik je laten schrikken? Ik wou alleen maar vragen of ik erbij mocht komen zitten", zei de onbekende. "Eerlijk gezegd wel , maar maak je er maar geen druk om , natuurlijk mag je erbij komen zitten", antwoordde ik . "Dankjewel", zei hij terug en hij ging zitten . "Dankjewel" herhaal ik weer in mijn hoofd, dat had ik lang niet meer gehoord , het klinkt zoveel mooier dan "thanks en bedankt" . "Ik heet trouwens Harry", zei hij en strekte zijn hand uit . Ik nam het aan en zei : "Ik ben Rosanna"
