အရာအားလံုးကိုေမ့ေလ်ာ့ကာ ေနေရာင္ဆန္းကိုသူမၾကည့္ေနမိ၏ နွာတံစင္းစင္းေလးနဲ႔ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့အလွမွာမွ ပန္းဆီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးတို႔ေပါင္းစပ္လိုက္ေတာ့ အသက္႐ႈပင္မွားေလာက္ေအာင္ ဘယ္ခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ညိႇဳ႕ငင္နိုင္တဲ့ ေနေရာင္ဆန္းအလွမွာ လနတ္ဘုရားမေလးက်႐ႈံးေနသည္မွာအခါခါ.....။
ေျပာစရာစကားေတြဆြံ႕အျပီးရပ္ေနတဲ့ေသာ္တာမြန္းဆီ ေနနတ္ဘုရားမေလးလွမ္းလာျပီး အၾကည့္တို႔ဆံုဆည္းသြားခိုက္.....။
" အဟမ္း..... "
ေနဝန္းျဖာစံအိမ္ကထြက္လာတဲ့ပံုရိပ္နဲ႔အသံပိုင္ရွင္ေၾကာင့္ ေသာ္တာမြန္းမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕မိကာ ဘာသေဘာလဲဆိုတဲ့သဝန္တိုဟန္နဲ႔ ေနေရာင္ဆန္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့.....။
" ေဆြးေႏြးေနၾကတာ..... ေမွာ္ နဲ႔ မိႈင္း တို႔က..... သက္ရွိေတြထပ္တိုးမယ္နဲ႔..... "
ေရသတၲဝါကိုအစိုးရတဲ့ နတ္ဘုရားမေလး သႏာၱေမွာ္ကေတာ့ သဝန္တိုေနတဲ့ေသာ္တာမြန္းကိုရယ္ေနမိ၏ ကုန္းသတၲဝါေတြကိုအစိုးရသူ နတ္ဘုရာမေလး လြင္ျပင္မိႈင္းလည္း အျပင္မွာအသံေတြၾကား၍ ထြက္လာေတာ့မွ ခုနကသုန္မႈန္ေနတဲ့မ်က္နွာက သူမအစိုးရတဲ့လကဲ့သို႔ ၾကည္လင္သြားေတာ့သည္.....။
" ဟားဟာဟားး..... ေသာ္တာမြန္းရယ္ ျဖစ္ရေလ..... ငါက ဆန္းကိုၾကိဳက္တယ္ထင္လို႔လား..... ဒါမ်ိဳးေတြရင္မခုန္တတ္ဘူး "
ဆန္းတဲ့လား?? အခုသႏာၱေမွာ္နႈတ္ကေခၚလိုက္တာ ဆန္းတဲ့လား.....။
" မြန္း..... မြန္း ဘာျဖစ္သြားတာလဲ..... မြန္း "
သဝန္တတ္တဲ့သူကိုမွၾကိဳက္ေနတဲ့ ေနေရာင္ဆန္းကိုၾကည့္ကာ လြင္ျပင္မိႈင္းစိတ္ပ်က္စြာေခါင္းခါမိသည္ ဒါကိုျမင္လိုက္တဲ့ သႏာၱေမွာ္က ဘာလဲဆိုတဲ့သေဘာေမးဆတ္လိုက္ေတာ့ ေသာ္တာမြန္းေနာက္ကို မီးငွက္စီးကာလိုက္သြားတဲ့ ေနေရာင္ဆန္းကိုၾကည့္ေနရာမွ စကားတစ္ခြန္းဆိုလိုက္သည္.....။
" နင္ခုနက ေနေရာင္ဆန္းကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္လဲ..... "
" ဆန္း..... "
လြင္ျပင္မိႈင္း သႏာၱေမွာ္ကိုၾကည့္မိ၏.....။
" ဘာမွားလို႔လဲ..... "
" မမွားပါဘူး..... ဒါေပမယ့္ သဝန္တိုတတ္သူေရွ႕မွာေခၚတာေတာ့..... "
ကႏာၱရစံအိမ္ဆီ က်ားျဖဴ စီးကာျပန္သြားတဲ့ လြင္ျပင္မိႈင္းေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ကာ သူမေျပာသြားတဲ့စကားကိုသေဘာေပါက္သြားဟန္နဲ႔ျပံဳးလိုက္၏.....။ ျပီးေတာ့ ေရေအာက္ကမာၻမွာက်န္ခဲ့တဲ့ သူမရဲ႕ေရနဂါးျပာကိုဆင့္ေခၚကာ ေရေအာက္ကသူမစံအိမ္ျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္တန္းျပာစံအိမ္ဆီ နဂါးျပာကိုစီးကာျပန္လိုက္သည္.....။
ေဝဟင္ထက္က ေကာင္းကင္ယံတြင္ေတာ့..... အျဖဴ ေရာင္ငွက္နဲ႔မီးငွက္တို႔ တစ္ေကာင္ကပ္လိုက္ ေနာက္တစ္ေကာင္ကခြာလိုက္နဲ႔မို႔ ေဘးကၾကည့္တဲ့သူေတြက လနတ္ဘုရားမနဲ႔ေနနတ္ဘုရားမတို႔ ရန္ျဖစ္ထားၾကမွန္းမေျပာဘဲသိေန၏.....။
" မြန္း..... ခဏရပ္ပါဦး..... မြန္း !!! "
ေနေရာင္ဆန္းေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေလထဲမွာရပ္တန္႔သြားတဲ့အျဖဴ ေရာင္ငွက္ ထိုေပၚမွာထိုင္ေနသူနတ္ဘုရားမတစ္ပါးကေတာ့ မ်က္နွာမၾကည္မသာနဲ႔သာ..... ေနေရာင္ဆန္းဘက္သို႔လည္းမလွည့္ အေရွ႕ကိုလည္းမၾကည့္ပဲ သူမစီးေတာ္အျဖဴ ေရာင္ငွက္ကိုသာ ေတြေတြေလးၾကည့္ေန၏.....။
" ဆန္း..... ျပန္ေတာ့ေလ..... ခဏေန ခရီးဆက္ရဦးမွာမလား "
" မြန္း မြန္း..... နင္ကလည္း..... "
ေနေရာင္ဆန္းရဲ႕မ်က္နွာညိႇဳးက်ခ်ိန္မွာေတာ့ ေသာ္တာမြန္းဆက္ျပီးစိတ္မေကာက္နိုင္ မီးငွက္ေက်ာေပၚေျပာင္းထိုင္ကာ ေနေရာင္ဆန္းကိုေခ်ာ့ေနလိုက္၏.....။
" အင္းပါဟာ..... ငါသဝန္တိုသြားမိတာ ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္..... "
သူမမ်က္နွာေလးကိုေမးဖ်ားကဆြဲေမာ့ေစကာ အၾကည့္ခ်င္းဆိုင္ကာေျပာလိုက္ေတာ့ ေနေရာင္ဆန္းေခါင္းညိတ္လိုက္သည္ေလ.....။
" ဒါဆို ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္..... ေနထြက္ရမယ့္ခ်ိန္ေရာက္ျပီေလ "
ကမာၻ႕အေရွ႕ျခမ္းကိုတာဝန္က်သူနွစ္ဦးမို႔ တစ္ေယာက္ျပန္လာခ်ိန္မွာတစ္ေယာက္က တာဝန္က်၍ျပန္ထြက္ရသည္မို႔ သူမတို႔အတြက္ဆံုခ်ိန္ဆိုတာ ရွားလြန္းလွသည္.....။
" မီးငွက္ေလး နင့္သခင္မေလးကိုေစာင့္ေရွာက္ေနာ္..... "
ေသာ္တာမြန္းက အျဖဴ ေရာင္ငွက္ကိုယ္ေပၚေျပာင္းထိုင္လိုက္ျပီး မီးငွက္ကိုေခါင္းေလးပုတ္ရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ တသေဝမသိမ္းနားေထာင္တတ္တဲ့အတိုင္း ေခါင္းေလးညိတ္ျပေနသည္.....။ သူမလည္းသြားခ်ိန္တန္ျပီမို႔ ေသာ္တာမြန္းကိုနုတ္ဆက္ကာ ကမာၻဆီထြက္ခြာလိုက္၏.....။
ထိုခ်ိန္မွာၾကည္ႏူးေနတဲ့ နတ္ဘုရားမနွစ္ပါးကိုၾကည့္ေနသူ နတ္ဘုရားေတြထဲကတစ္ေယာက္ကေတာ့ စူးရဲတဲ့မနာလိုျခင္းအျပည့္နဲ႔မ်က္လံုးနဲ႔စိုက္ၾကည့္ကာ ထိုေနရာကထြက္လာျပီး ခမ္းနားတဲ့ေနရာတစ္ခုဆီဦးတည္လိုက္သည္.....။
............................................................................
အဆံုးမဲ့ကမာၻဟာေမွာင္သထက္ေမွာင္လာျပီး ေကာင္းကင္ယံတို႔ကညအသြင္ကူးေျပာင္းေနသည္.....။ ဒီခ်ိန္မွာေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း သူမအေတြးတို႔က လူသားကမာၻဆီေရာက္လို႔ေန၏ သူမေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္းကင္ကေန ႐ုတ္ျခည္းဆိုသလိုအုပ္မိုးၾကည့္ေနတဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားသည္.....။
" နတ္.....မွားလို႔..... သုန္ ျပန္လာျပီလား "
" ျပန္လာရေအာင္..... ငါ ဘယ္သြားေနလို႔လဲ "
" မဟုတ္ဘူးေလ..... မေန႔ကထြက္သြားျပီးကတည္းက..... ျပန္မေရာက္ ေရာက္..... "
သူမလွမ္းဆြဲလိုက္ေတာ့ မ်က္နွာခ်င္းနီးမတက္ျဖစ္သြားတာမို႔ ဧကရီတုန္လႈပ္ကာစကားေတြေတာင္ထစ္ကုန္သည္ သူမကေတာ့ဧကရီကိုထရပ္ေစျပီးတာနဲ႔ စံအိမ္ထဲသို႔သာဝင္သြားလိုက္သည္.....။
" အျပင္မွာပဲရပ္ေနေတာ့မလား..... ေသမ်ိဳးမေလး "
စံအိမ္ထဲကေနလွမ္းေျပာလိုက္တာက ဧကရီအဖို႔စိတ္တိုခ်င္စရာေကာင္းသည္..... ဘာတဲ့ ေသမ်ိဳးဟုတ္လား..... သူမနာမည္ကိုေျပာထားေပမယ့္ ေခၚလိုက္တာကေသမ်ိဳးတဲ့လား ျပန္ေျပာျပီးရန္ေတြ႕ရေအာင္လည္း သူမကေျမသုန္လႊာေျပာသလိုေသမ်ိဳးဆိုေတာ့ကား ဝမ္းနည္းျခင္းေတြပါတဲ့ေဒါသတို႔နဲ႔ စံအိမ္ထဲကိုေျခလွမ္းေတြေလးပင္စြာလွမ္းလိုက္ရင္း.....။
" ဘာစားျပီးျပီလဲ..... ငါတို႔ေတြလည္း စားသင့္တဲ့ခ်ိန္စားရေတာ့..... နင္တို႔လူသားေတြပိုဆိုးမွာေပါ့..... ေျပာ ဘာစားမလဲ..... မစားရေသးရင္လုပ္ေပးမယ္ "
နိွမ္ခ်တဲ့စကားေတြက ဧကရီအတြက္ခံျပင္းစရာလား ဝမ္းနည္းစရာလားမသိေတာ့..... အခုသိတာက ငိုခ်င္ေနတာပင္.....။ မ်က္ရည္တို႔ကမေျပာပဲလွိမ့္က်လာေတာ့ ေျမသုန္လႊာေၾကာင္အသြား၏ အတန္ၾကာနားမလည္သလိုၾကည့္ေနျပီးမွ ဧကရီမ်က္နွာကိုဆြဲေမာ့ကာ.....။
" ဘာျဖစ္တာလဲ..... မသိရင္ငါပဲနိွပ္စက္ေနသလိုနဲ႔..... တိတ္ !!! မငိုနဲ႔..... မ်က္ရည္က်တာ ငါမၾကိဳက္ဘူး..... "
ေျပာလိုက္ကာမွမ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ပိုက်လာတဲ့ဧကရီကို သူမဘယ္လိုနားလည္ရမယ္မသိေတာ့..... ဧကရီကိုအနားကသစ္နဲ႔ထြင္းထားတဲ့ ခံုတစ္ခုေပၚထိုင္ေစကာ ငိုလို႔က်တဲ့မ်က္ရည္စတိုင္းကို လက္နဲ႔ဖယ္သပ္ေပးေန၏.....။
ႏႈတ္ကေနလည္းမငိုဖို႔ေျပာေနေသးသည္.....။
" တိတ္ေတာ့..... ငါမ်က္ရည္က်တာေတြမုန္းတယ္..... ဆက္မငိုနဲ႔..... နင္အေပၚ ဘာလုပ္မိလဲေျပာ..... "
ေျပာသာေျပာေနသည္ အသံကေတာ့ႏူးည့ံမႈမရွိ..... ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဧကရီမေျပာရဲေတာ့ ေခါင္းကိုခါျပရင္း မ်က္ရည္တို႔ကိုသုတ္ကာျပံဳးျပေနသည္.....။
သူမျပံဳးလိုက္တဲ့အခိုက္တန္႔မွာ ေျမသုန္လႊာအခ်ိန္ေတြရပ္သြားသလိုခံစားရကာ ခုန္ေနတဲ့နွလံုးလည္းပိုျမန္လာသည္ထင္မိ၏.....။ သူမအျပံဳးေလးနဲ႔ထရပ္ကာ အနားကခြာလိုက္ေပမယ့္ ထိုေနရာမွာေၾကာင္ျပီးက်န္ရစ္ခဲ့သူ ေျမသုန္လႊာကေတာ့ အခုထိအသက္႐ႈဖို႔ေမ့ေနသည္.....။
............................................................................
" နက္ျဖန္ကစျပီး ေသာ္တာမြန္းနဲ႔မ႐ႈပ္မရွင္းေတြမၾကားခ်င္ဘူး..... ဒီကမာၻမွာငါခ်မွတ္ထားတဲ့စည္းကမ္းကိုခ်ိဳးေဖာက္ရင္..... နွစ္ေယာက္လံုး ထာဝရေထာင္နန္းစံရမယ္ !!! "
ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အဆံုးမဲ့ကမာၻရဲ႕အရွင္မက ထိုကဲ့သို႔စကားနဲ႔ျခိမ္းေျခာက္လိုက္ေတာ့ ေနေရာင္ဆန္းေျပးျမင္မိတဲ့မ်က္နွာေလးေၾကာင့္ ေခါင္းကိုညိတ္ကာအမိန္႔ကိုနာခံရင္း ထိုေနရာကလွည့္ထြက္လာလိုက္သည္.....။
" ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ မြန္း..... နင္မထိခိုက္ဖို႔အတြက္ ငါဒီလိုေရြးခ်ယ္လိုက္ရတာပါ..... နင့္ကိုလာမေတြ႕ရေပမယ့္ ငါ့နွလံုသားမွာနင္ရွိပါတယ္..... "
သူမတိုးဖြဖြေရရြတ္ရင္း ေသာ္တာမြန္းအခုဆို ကမာၻမွာအလုပ္႐ႈပ္ေနေလာက္ျပီေတြးရင္း မီးငွက္ကိုစီးကာေနဝန္းျဖာစံအိမ္ဆီျပန္သြား၏.....။
" ငါေက်နပ္တယ္ ဆန္း..... နင္နာက်င္လည္း ငါကေတာ့ေရွ႕ဆက္တိုးမွာပဲ..... ငါေက်နပ္တယ္..... နင့္ကိုရတဲ့အထိငါလုပ္မွာ..... ငါဆိုတဲ့အရိပ္ညိႇဳးက လြယ္လြယ္အ႐ႈံးမေပးတတ္ဘူး !!!..... "
အေမွာင္ထဲကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ့အရိပ္တစ္ခုနဲ႔စကားသံတို႔မွအပ အရာအားလံုးကတိတ္ဆိတ္လို႔ေနသည္.....။
...........................................................................
STAI LEGGENDO
လွမ်းတယ်ဧကရီ ( Z + U ) ©
Fantasyဘဝချင်းမတူတဲ့နတ်ဘုရားမတစ်ပါးနဲ့ချစ်ကြိုးသွယ်ခဲ့တဲ့ လူသားမိန်းကလေးဧကရီ.....
