ΠΛΕΥΡΆ FRANCESCO
«Τι είναι πατέρα;»
«Εγώ τις είπα να έρθει παιδί μου δεν ήθελε εκείνη.Άσε τα πράγματα ως έχουν»
«Όχι πατέρα αυτό που έκανε δεν τις το συγχωρώ και το ξέρεις πολύ καλά αυτό!»
«Σε πήρα Francesco για να σου πω πως όσον καιρό θα έχεις εκεί την Αλεξάνδρα μην διανοηθείς να φέρεις την Μόνικα στο σπίτι αρκετά τράβηξε το κορίτσι από εσένα»
«Την υπερασπίζεσαι τώρα!;»
«Ναι γιατί εσύ έκανες το λάθος.Από μέρος της όλα τα έκανε σωστά το μόνο που δεν έπρεπε να κάνει είναι να μην σου πει για το παιδί.Αλλά για σκέψου λίγο την εικόνα που αντίκρισε όταν σας είδε μαζί.Vergognatevi!»
«Πατέρα δεν θα ακούσω άλλα έχω πάρει την απόφασή μου και ξέρω τι κάνω»
«Το καλό που σου θέλω να μην την πληγώσεις»
Είχε πάρει τις αποφάσεις του και δεν μπορούσε ούτε ο ίδιος ο Θεός να του αλλάξει γνώμη.Πήγε να ξαπλώσει στο κρεβάτι,του θύμισε όλα αυτά που είχαν γίνει όταν ήταν ακόμα μαζί.
FLASHBACK
Αλεξάνδρα «Τι κάνεις εκεί αγάπη μου, έλα να ξαπλώσουμε, νυστάζω»
Francesco «Από τώρα κάρα;Έχουμε πολλά να κάνουμε»
Αλεξάνδρα «Σαν τι μεγάλε;»
Francesco «Σαν αυτό»
Άρχισε να την πλησιάζει απειλητικά,όχι πως δεν τις άρεσε να το παίζει ισχυρό αρσενικό,την γοήτευε!Τώρα πια ήταν κοντά,τα σώματά τους ήταν σε απόσταση αναπνοής και δεν έχασε λεπτό ο Francesco όρμησε στα χείλια της και αυτή γεύτηκε το άρωμα του που την σαγήνευε.Όλο το βράδυ έρωτα,δεν την χόρταινε ήταν τόσο αθώα και αυτό του άρεσε.Τα αντίθετα έλκονται αλλά και μερικές φορές απωθούνται.Αυτό τον τρόμαξε ότι θα την χάσει.Αλλά αυτή δεν είχε μάτια για άλλον μόνο για αυτόν.
Μετά από δύο εβδομάδες η Αλεξάνδρα έπρεπε να πάει στην Κέρκυρα για κάτι δουλείες και ο Francesco θα καθόταν μόνος του.Τίποτα δεν είχε βάλει στο μυαλό του ότι θα συνέβαινε.Πέρασαν δύο μέρες χωρίς αυτήν αλλά κάθε ώρα την έπαιρνε τηλέφωνο για να ακούσει την γλυκιά της φωνή.Εκείνη την στιγμή χτύπησε η πόρτα.
Francesco«Ποιος είναι τέτοια ώρα Giorgio;»
Giorgio«Η κυρία Μόνικα κύριε»
Francesco«Ας περάσει»
Giorgio«Μάλιστα.Περάστε»
Μόνικα «Ευχαριστώ Giorgio»
