PLAYBOY [END]

27) (เซฮุน)

"โกรธยังไง เขาก็ยังรักมึงนะเว้ย" ไอ้ลีตบบ่าผมเบาๆ รักงันหรอ มันจะบอกอะไรผมกันแน่

"รักงันหรอ ถ้าเขารักกู เขาคงไม่บอกให้มึงปิดเรื่องนี้กับกูหรอก แล้วแถมเขายังบอกอีกนะว่า ลูกในท้องคือลูกของเขาคนเดียว" พูดแล้วก็ยังเจ็บไม่หาย ไอ้เหี้ยเอ้ย ผมไม่น่าเลวตั้งแต่แรก มันงันผมก็คงได้ดูแลแอและลูกไปนานแล้ว

"ก็ถ้าแอเขาไม่ได้รักมึง เธอคงคบกับไอ้ต้นนั้นไปนานแล้ว มึงลองคิดดูดีๆนะเว้ย ไอ้ต้นนั้นมีดีกรีเป็นถึงนักบิน บ้านมันก็รวยมาก ชาติตระกูลยังเป็นผู้ดีกว่าอีก คือถ้าพูดตามตรง มันก็ดีกว่ามึงทุกอย่างอ่ะ แต่แอเขาก็ไม่ได้เลือกมันไง" นั้นสิ ที่ไอ้ลีพูดก็ถูก ไอ้พี่ต้นนั้นดีกว่าผมทุกอย่าง แต่แอก็ยังไม่ได้คบกับมัน หรือแอจะยังรักผมจริงๆ

"แล้วแบบนี้กูควรทำยังไงดีว่ะ" ผมถามไอ้ลีขึ้น แต่ดูมันจะอึ้งๆกับคำถามของผม

"โถถถถถ ไอ้เสือ มึงนี้จะมาปรึกษากูเรื่องหญิง กูว่ากูหูฝาดว่ะ" อะไรมันจะขนาดนั้นว่ะ

"ก็ง้อสิคะ" ของขวัญเดินออกมาจากห้องนอนไอ้ลี สองคนนี้คงอยู่ด้วยกันแล้วสินะ

"แล้วพี่ควรง้อแอเขายังไงดีอ่ะ" ผมเลือกพี่จะถามเธอ เพราะเธอก็เป็นเพื่อนสนิทแอ น่าจะรู้จักแอดีกว่าใคร

"แต่พี่ต้องทำให้มันเห็นว่าพี่เลิกเจ้าชู้แล้วจริงๆ แค่นี้มันก็ใจอ่อนแล้วแหละค่ะ ยัยแออ่ะ มันก็ไม่ใช่คนใจแข็งอะไร แค่พี่พิสูจน์ให้มันมั่นใจ แต่นี้ก็พอแล้วแหละค่ะ" เธอก็พูดถูก แอก็ไม่ใช่คนใจแข็งอะไร แต่ที่เธอไม่ยอมกลับมาตบกับผม มันก็เป็นเพราะตัวผมเอง

"ว่าแต่ว่า พี่เลิกเจ้าชู้แล้วแน่นะคะ" ของขวัญจ้องผมเหมือนกำลังจับผิด

"เลิกแล้วสิ ก็ตั้งแต่ที่แอขอเลิกกับพี่อ่ะ พี่ก็ไม่ได้ยุ่งกับใครอีกเลย" ตั้งแต่วันนั้น ผมนี้แทบไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรเลย

"นี่แหละที่เขาบอกว่า ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา" คงจะจริงอย่างที่ของขวัญพูดจริงๆ

"แล้ว ผญ ในงานวันเกิดพี่ลีหล่ะคะ" ใครว่ะ หรอเอจะหมายถึงญาติห่างๆผมคนนั้น

"อ๋อ เขาเป็นญานิพี่เองอ่ะ" ผมตอบเธอไป

"ก็แล้วไปค่ะ ก่อนอื่น ถึงพี่จะเลิกเจ้าชู้แล้ว เลิกยุ่งกับสาวพวกนั้นของพี่แล้ว ขวัญเตือนให้พี่เคลียร์กับพวกเธอให้แน่ก่อนนะคะ ไม่ใช่วันวันดีคืนดีมีสาวๆมาหาพี่ แล้วพี่จะซ่วยนะคะ" มันก็จริง แต่ละคนที่ผมเคยนอนด้วยยิ่งไม่ธรรมดาอยู่ด้วย

.
.
.
.
.

ยองแอพาร์ท.....

"เป็นไงบ้างแอ อาการแพ้ท้องนี้ไม่มีเลยใช่ไหม" พี่ลีถามฉัน

"ไม่เลยค่ะ คือดีมาก น้องเขาคงเป็นห่วงแออะค่ะ" ฉันพูดพรางลูบท้องตัวเองไปด้วน

"ก็แหงแหละ เป็นห่วงแม่ แต่ไม่เป็นห่วพ่อมันเลย นี้แอรู้ไหมว่าไอ้ฮุนมันกำลังแพ้ท้องแทนแออยู่นะ" ฉันก็เคยได้ยินนะ ว่ามันก็จะมีเคสที่สามีแพ้ท้องแทนภรรยาม แต่ไม่คิดว่าจะเจอกับตัว

"หรอคะ แล้วพี่ฮุนเป็นไงบ้างคะ" ฉันถามไปงันแหละ ฉันไม่ได้เป็นห่วงอะไรพี่เขาหรอก

"อาการอย่างกับคนท้องเลย กินของเปรียว เหม็นอาหาร อาเจียนอ่ะ" นี่พี่เขาเป็นหนักขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย

"เป็นห่วงมันหรอ" พี่ลีถามขึ้น สีหน้าฉันมันแสดงอแกมาแบบนั้นหรอเนั้ย

"ป่าวค่ะ แอก็แค่..." แค่อะไรกันนะ

"นี้แอ ถ้าแอยังรักมันทำไมแอไม่กลับไปคบกับมันหล่ะ มันก็ตามง้อแออยู่นิ พี่รู้นะว่าแอกลัว แต่เดี๋ยวนี้ไอ้ฮุนมันเปลี่ยนไปแล้วนะ" พี่ฮุนเปลี่ยนไปแล้วจริงๆงันหรอ

"คนอย่างพี่ฮุนไม่มีวันเปลี่ยนหรอกค่ะ" เสือก็ยังคงเป็นเสืออยู่วันยังค่ำนั้นแหละ

"งันเรามาพิสูจน์กันไหมหล่ะ วันนี้เลยดีไหม" พิสูจน์อะไรว่ะ ฉันไม่เห็นจะเข้าใจที่พี่ลีพูดเลย

.
.
.

#จบตอน