Remember Me

Hoofdstuk 1

*pov Olivia*

*ding dong* "Olivia! Noor is er!" Hoor ik mijn moeder vanaf de trap naar me roepen.

"Kom al!"

Ik stap in m'n schoenen en snel de trap af, maar ik ben natuurlijk weer onhandig en glij uit en beland vol op m'n bek.

Ik hoor iemand lachen en kijk omhoog, en ja hoor daar staat Noor me weer eens uit te lachen.

"Misschien in plaats van uitlachen zou je me ook kunnen helpen" Noor stopt met lachen en geeft me een hand, maar ze trekt een heel moeilijk gezicht omdat ze haar lach moet inhouden, waardoor ik ook begin te lachen.

Zodra we allebei op de grond onze longen eruit aan het lachen zijn staat mijn moeder inmiddels in de ingang van de hal.

"Meiden het is al 08.15!" roept mijn moeder

We moeten om 08.30 op school zijn, en het is 20 minuten fietsen.

We schrikken allebei op, ik pak snel mijn jas en tas en we rennen naar onze fietsen.

"Volgensmij zijn we optijd!" Juicht Noor, maar nee hoor. Het is rustig en stil, wat betekent dat de lessen al begonnen zijn. Uhgg.

We rennen naar ons lokaal en maken de deur iets te hard open waardoor hij vol tegen de muur knalt. Ik hoor een paar mensen grinniken, maar die stoppen al gauw genoeg door een hele harde boze stem.

"En wat denken jullie wel niet, jullie komen eerst te laat, alweer. En daarna rammen jullie mijn deur èn mijn muur!"

Oh ja, we hebben biologie en ook nog van Mnr. Martens.

"Het is niet uw deur en muur" zeg ik zacht, maar blijkbaar niet zacht genoeg want de hele klas ligt een deuk. Behalve Aiden en zijn 'gang'.

Chagrijnen, hun mogen brutaal zijn maar als andere dat doen? "En nu ook nog brutaal? Ga jullie maar melden!"

En zodra de deur dicht is lopen we giechelend naar de receptie.

"Alweer meiden?" zegt de Annemiek de receptioniste.

"Je kent ons toch Annemiek"

"Nou je kent Olivia, door haar komen we altijd te laat" zegt Noor.

Ik por in Noor's zij en we lopen lachend terug.

—————-

Eindelijk, pauze! Ik had niet verwacht dat ik het tot hier zou overleven maar het is me gelukt.

Ik zie Noor met onze vrienden al zitten. Ons groepje bestaat uit 5 mensen: Ik, Noor, Mia, Luna en Dylan. Dylan is gay dus hebben we altijd super veel lol met hem. En ik denk dat Noor en Dylan wel echt mijn 2 besties zijn.

Ze zien me al aan komen en ik loop zwaaiend naar ze toe en dan *boem* ik bots kei hard iemand aan die duidelijk in niet zo'n goeie stemming is "kijk eens uit domme!". "Nou sorry hoor" gooi ik terug.

Ik loop weer richting mijn vrienden die op een of andere manier heel geschokt kijken, totdat iets hard aan mijn arm trekt.

"Auw" roep ik

"Wat zei jij net tegen mij?" zegt iemand terwijl die mij naar zich omdraait.

Ik kijk omhoog en merk nu pas dat ik tegen Aiden was aangebotst. Shi.. nitzhel ik bedoel schnitzel , ik probeer niet te schelden ook al lukt dat niet altijd.

"I-ik, ik" waarom moet ik nu weer zo zenuwachtig zijn.

"Dacht ik al" hij komt steeds dichterbij waardoor ik steeds zenuwachtiger wordt.

"Luister, niemand praat zo tegen mij en al helemaal niet met zo'n toon!"

Ze mond gaat naar mijn oor "ik hou je in de gaten Stevens". Ik krijg kippenvel en loop snel weg, maar dan merk ik dat iedereen stil is en ons aankijkt.

"Jullie kunnen gewoon door gaan met wat jullie aan het doen waren hoor!" Roep ik een beetje mompelend door de aula heen.

------------------
Yeayy mijn eerste hoofdstuk!
615 woorden niet slecht hè? Hehe.
Hopelijk vinden jullie het leuk❤️

Byee xx