Chapter 1: Bad Morning

49 0 0
                                    

Savannah's POV (point of view)

Nagising ako.

"Hays!

Another fcking day.

I really hate my life. *yawn*"

"I'm Savannah Warren, different from all the other girls out there."

Bumaba ako sa hagdan.

"Yung puro make up? Di ako ganyan."

Tito: Bumaba na yung chix! Gandaaaaa oh!

They all looked at me.

Grandma: Ngiti naman dyan apo! Ganda ganda mo at ng umaga, nakabusangot ka!?
Savannah: Sus.

"Di ko feel na maganda ako. I'm already 18 years old. Blonde na may gray ang buhok, maputi, matangos ang ilong, walang burugbog sa mukha, I have eyes na di mo malaman kung black or brown, at may......"

Tito: Okay ka lang!?
Savannah: Oo naman.

"May magulong buhay."

9:00 am

Ang ulam namin ay pandesal na ang palaman ay nutella.

Savannah: So ma, Kailan tayo pupunta sa Boston? *sarcastic*
Mom: Tomorrow, 7 o'clock dapat nakaalis na tayo.
Savannah: But how long tayo dun?
Mom: I have decided na two months. Buong bakasyon tayo doon.
Savannah: K? Ma, Punta lang ako ng SM.
Mom: Okay.
Savannah: Ay wag na lang. Tinamad ako.

I went to my bedroom and started to fix my things already para wala na kong iintindihin mamaya. Then suddenly, I saw my cellphone. Facebook muna ko :D

[ FACEBOOK ]

"Off to airport tomorrow. Bye Philippines, Hello Boston"

[ COMMENTS ]
Jeremiah Ford: Have a safe trip bru.
Savannah Warren: Thanks Jeremiah!

"Jeremiah Ford is my best friend's cousin."

"Sabe nila, bakit daw ako may makapal na pony sa kamay ko kahit di ko naman ito ginagamit? Well, get to know me first. At maiintindihan niyo rin."

"Nag-aayos na ako ng gamit ko ng biglang nakita ko ang PAYONG na ibinigay sa akin ng aking kaibigan noon."

Savannah: Kuya Harold, I'm trying. Sorry if I'll failed. Sorry if I get lost.

"Okay, baliw na talaga ako. Pati PAYONG kinakausap ko na XD"

"Pero kahit ganito, I'm still hoping na magiging happy din ako someday."

***

Kakasimula lang eh XD

Vote and Comment po ;)

If We Really Are Meant To BeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon