The Dollhouse

Κεφαλαιο 9ο

Οι επόμενες δύο ώρες περνούν βασανιστικά. Τελικά ήμουν χαζή που αγχωνομουν για το μπάνιο ,δεν είχα καταλάβει πως στο κενό 5:30-7:30 κάνουμε όλες μπάνιο και εκείνες τις ετοιμασίες. Ήμουν σίγουρη πως το κάνουμε τον ελεύθερο χρόνο μας.
Οπότε τώρα,που ειναι 6:15 ,έχω σχεδόν μια ώρα να κάνω ότι θέλω. Τι να κάνω; Δεν έχω πολλά να κάνω.
Θα μπορούσα να δω τηλεόραση ή να διαβάσω κάποιο βιβλίο.
Η μετάβαση μου όμως στη τηλεόραση είναι γρήγορη αφού ήμουν στη κουζίνα πίνοντας νερό,μόλις πριν δύο λεπτά .

Ανοίγω τη τηλεόραση και αρπάζοντας το τηλεκοντρόλ βάζω ένα τυχαίο κανάλι ,στο οποίο παίζει ειδήσεις.

Το κοιτάζω λίγο αλλά το αλλάζω όταν βλέπω πως μιλούν για άλλη μια φορά για το χρηματιστήριο. Πόσο βαρετό!
Αλλάζω κανάλι , διαφημίσεις , τηλεμάρκετινγκ, σαχλές σειρές και σαπουνόπερες. Δεν υπάρχει τίποτα ενδιαφέρον,μέχρι που αλλάζω κανάλι και βρίσκω ένα θρίλερ. Πολύ νωρίς για θρίλερ ,αλλά τι καλύτερο;
Αφήνω το τηλεκοντρόλ και κοιτάζω με ενδιαφέρον τη ταινία.Αφού καταλαβαίνω την υπόθεση της ταινίας ,συμφωνα με την οποία ένας δαίμονας που λέγεται Babadouk προσπαθεί να καταλάβει τη μητέρα ενός αγοριού που πιστεύει στα τέρατα και τα φαντασματα και προσπαθεί να τη σώσει , έχω αποχαυνωθεί πλήρως. Όταν βρίσκομαι στην πιο τρομακτική σκηνή ,αρπάζω το μαξιλάρι και το αγκαλιάζω καλύπτοντας το πρόσωπο μου εκτός από τα μάτια μου.
Η μητέρα ,με τον δαίμονα μέσα της ,αρχίζει να κυνηγά το παιδί για να το σκοτώσει και σηκώνει το μαχαίρι ψηλά....
Ξαφνικά η τηλεόραση αλλάζει κανάλι και γυρίζει σε μια σαπουνόπερα.
Τι στο διάολο;

Σηκώνω το κεφάλι μου και κοιτάζω γύρω μου και βλέπω τον Τύραννο με το τηλεκοντρόλ στο χέρι .
Πάω να μιλήσω αλλά τελευταία στιγμή θυμάμαι ότι δεν πρέπει. Θυμώνω. Τι στο καλό κάνει;

«Τι με κοιτάς έτσι; Δεν επιτρέπονται τα θρίλερ . Αν θες να δεις κάτι ,θα σου βάλω εγώ να δεις.» λέει και αφού ανοίγει τη τηλεόραση ,ψάχνει τα κανάλια και τελικά το αφήνει στο Nickelodeon.
Πρέπει να με κοροϊδεύει! Τον κοιτάζω αγανακτησμένη που δεν μπορώ να μιλήσω. Μου έρχεται να εκραγω . Και το παρατηρεί.

«Χαλαρωσε ,Mia ,το καλό που σου θέλω . Άντε!» λέει και φεύγει ,με το τηλεκοντρόλ στο χέρι του. Ανάθεμα τον.

Πόσο μαλάκας είναι; Δεν είπα τίποτα. Γελάω. Κυριολεκτικά.
Κοιτάζω τη τηλεόραση. Ωραίος ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης αλλά ...
Πλέον είναι σίγουρο. Είμαι το "παιδί" του σπιτιού. Κάποια στιγμή ομως θα μάθω και το γιατί...
Κάθομαι αρκετή ώρα εκνευρισμένη στον καναπέ ,αλλά τη διάθεση μου φτιάχνει η ανοησία και η ανωριμότητα του Μπομπ και του Πάτρικ.
Τα μάτια μου πέφτουν πάνω στο ρολόι . Η ώρα είναι 6:50. Έχω 40 λεπτά ακόμα. Μπορεί τα κορίτσια να χρειάζονται καμία βοήθεια...Σηκώνομαι ,κλείνω τη τηλεόραση και πηγαίνω με βαριεστημένα βήματα προς τον πάνω όροφο όπου επικρατεί μια αναστάτωση καθώς τα κορίτσια ετοιμάζονται,ντύνονται και βάφονται. Πηγαίνω προς το δωμάτιο μου ,μπαίνω μέσα κλείνω τη πόρτα και κοιτάζω το δωμάτιο. Κάθομαι στον μικρό καναπέ δίπλα στο ψεύτικο παράθυρο και ακουμπώντας το κεφάλι μου στο παράθυρο κοιτάζω το δωμάτιο. Είμαι εδώ 3 μέρες. Μόνο 3 μέρες  και νιώθω σαν να πνίγομαι . Φοβάμαι όλη την ώρα ,ανησυχώ για τα πάντα. Πως είναι δυνατόν να βρίσκονται τα κορίτσια εδώ σχεδόν δύο χρόνια; Πως αντέχουν; Τι κάνουν; Πως το αποδέχονται; Καλά , καταλαβαίνω τον επικείμενο φόβο ,μην μας σκοτώσει ο τύραννος του σπιτιού ,αλλά αν δε προσπαθήσουμε να τον μεταπεισουμε ,να του πούμε πως όλο αυτό απλά δεν...δεν είναι σωστό ,θα μείνουμε εδώ μέσα για πάντα. Θα πεθάνουμε όλες μαζί εδώ και κανένας δεν θα μας βρει γιατί κανένας δεν θα μας ψάχνει . Σκέφτομαι ,αν με κάποιον τρόπο ο Τύραννος σκοτώνονταν ,εμείς θα μέναμε εδώ για πάντα,μέχρι τουλάχιστον να βρούμε ίσως ένα κλειδί ή  κάτι. Τραγικό . Η πόρτα ανοίγει και η Kylie μπαίνει μέσα.