Our LOVE Till My Last BREATH

OLTMLB 21

SAB'S POV

Hey Good morning Philippines!!!! Hays eto na naman ako hanggard na kakaayos ng mga gamit ko i'm going back to thailand again because Sem-break is done...I really miss PSU because there's a lot of memories since i was entered that school...Kaloka haggard na haggard na ang lola niyo kung pwede lang sana na hindi na ko bumalik sa letcheng TSU na iyon eh lagi na lang kasi na bubully well that is because Jordan The Jerk aish nakakainis lagi ako ang laman ng Chismis dun sa lintek na school yun

"Baby Girl are you ready?"
Sigaw sakin ni kuya kaloka naka lunok talaga yun ng Microphone eh daig pa babae sa lakas ng sigaw minsan nga pag may Liga or kahit na anong Compition gusto ko siya ibenta or parentahan para may taga cheer yung candidate's HAHAHAH

"Ah Yes peechai ready pa sa ready!"

"Let's go yung mga kaibigan mo nag iintay na sa labas! Napaka bagal mo naman kasing kumilos lakad na bilis!"
Andyan na pala ang mga kapatid ni kuya Darwin na maiingay at well mga naka lunok din yan ng Microphone! Mana daw sakin ang mga yan sabi nila dahil ganyan daw ako NOON pero ngayon daw nag bago na ako specially my attitude... Attitude ko na laging Masaya at Energetic napalitan daw ng Cold personality well stress lang siguro kaya ganun at dahil din siguro yun sa nangyari sa past namin ng kaibigan ko. Oras na para maf move on Sab! Wake up! Wag mo na silang isipin wag ka nang papasok sa buhay nila para ang problema mo na lang ay mga sakit mo!

"AIRPORT"

"Mamimiss kita ng sobra pa sa sobra dahil especial ka beb"
Hype na Raisa toh ginawa pa naman akong Rebisco!

"Mamimiss den kita dahil special Child ka HAHAHA"

"Huwag ka na umalis Beb please!"
Singit ni Sophie sa pang aasar ko kay Raisa sayang aasarin ko pa naman dapat lalo si Raisa eh

"Bat?? Ngayon pa na ilang buwan na lang ang pasok ko at tsaka nasa kalagitnaan pa ng Quarter"
Pag papaliwanag ko sakanila dahil pag hindi ako nag paliwanag baka kulitin lang ako ng mga yan na huwag nang umalis

"Hays kung bakit ka pa kasi aalis ulit eh!"
Oh isa pa tong si Twinny Myla kahawig ko daw eh

"Well knows niyo naman lahat ang reason right? I hope maintindihan niyo ko alam kong napaka unreasonable nun pero kasi may mga bagay kayong hindi alam at hindi pwedeng ipaalam. Ah ate Myla yung about sakin pala huwag na sana makakalabas kahit na kanino ah satin satin na lang yun ayoko kasi na may masaktan pag nawala ako!"
Sana naman hindi na makalabas yung tungkol sa sakit ko may tiwala naman ako kay ate myla eh!

"Ah-eh Oo naman makakaasa ka na wala akong pag sasabihan pamilya lang dapat natin ang makakaalam at nakakaalam!"

"Maraming salamat Ate Twinny"
Sabay yakap ko sa kanya at naki epal naman yung dalawa syempre pati si Peechai at Mom nakiyakap na den.....Eto! Eto yung hinding hindi ko makakalimutan sa tuwing yayakapin nila ako ng mahigpit at sasabihin na huwag akong umalis! Pasensya na Raisa, Sophie, Ate Myla, Kuya Darwin, And Mom hindi ko maipapangako ma hindi ko kayo iiwan dahil kahit pag balik baliktarin natin ang mundo may ilang taon, buwan, linggo, araw, oras, minuto at segundo na lang ang natitira para sa akin kaya sana makalimutan niyo na ako ngayon palang at sanayin niyo na wala ako dahil iiwan ko na den kayo kahit ayoko pa!.. I'm really stupid right? Babaeng tumatakas sa lahat ng bagay lalo na sa problema sa buhay well ako yan proud ako dyan. Tinatakasan ko lahat ng problema ng hindi binibigyan nang kahit na isang solusyon napaka weak ko! May na gawa ba akong mali para parusahan ng ganito gusto ko nang sumuko sa sakit ko para wala nang pabigat sa pamilya ko si Lolo since nung bata ako ayaw niya na sakin kinahihiya niya ako sa tuwing may bisita siya si Kuya lang lagi ang pinapakilala niya naaawa na ako sa sarili ko pero kahit na ganun hindi ako tinuring na iba ng kapatid ko ni hindi ko siya kinainggitan o kahit na magalit ni hindi ko magawa dahil lagi niyang pinaparamdam na special ako at ako lang ang babae sa buhay ni kuya pero hindi magtatagal makakahanap na siya ng taong makakasama niya hanggang sa pag tanda at ako iiwan ko na din sila malapit na

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐

Pag tapos ng mahaba habang byahe nakarating na ulet ako dito sa Thailand syempre andito na din si Auntie at Nikki

"Oh Sab halika na sa loob at pagod ka nag handa ako ng mga paborito mo"
Alam na ni Auntie ying sakit ko kaya ganyan ganyan niya ako alagaan sinabi ko din sakanya na wag sasabihin kay nikki amg tungkol doon dahil alam kong mag aalala sila

"Ah Yes Auntie siguradong masarap yan ikaw nagluto eh"
Pang bobola ko kay Auntie well totoo naman na masarap siya magluto andito na kami ngayon sa kusina at nag aayos ng pag kakainan pagkatapos kumain pinauwi ko na si nikki dahil gabi na den kailangan niya pang mag pahinga at baka magalit pa sakin ang pinsan niya na si Jordan The Jerk

"Ah Nikki ingat ka sa pag uwe ah!"

"Oo naman may mga pangarap pa ko eh tsaka mag aasawa pa ko hahaha"

"Hays sige lang mangarap ka lang hindi naman masama"
Nakaalis na si Nikki syempre pagod na den ako kaya mag papahinga na den ako

"Auntie magpapahinga na po ako napagod po eh"

"Oh sige take a good rest anak"
Anak na din amg turing sakin ni Auntie dahil yung anak niya nag tatrabaho Nurse kasi eh kaya madalas wala sa bahay.....Lahat nang mga taong nakapaligid sakin susubukan kong lumaban para sa inyo alam kong mahal niyo kong lahat kaya susubukan kong lumaban sa sakit ko pero hindi ko maipapangako na makakasama niyo ko habang buhay well 10percent na lang ang chance kong mabuhay dahil since nung bata pa ako may sakit na ko sa puso noon sabi nila hanggang 10 years old na lang daw ang itatagal ko pero lumaban ako dahil alam kong iniintay ako ni Mom at ni Kuya tingan niyo ngayon 16 years old na ako at buhay na buhay pero anytime pwedeng mamatay Hays makatulog na nga napapagod na ko.........

Hey Queenter's please support this story and i hope ma enjoy niyo amg chapter na ito pag mag suggestion kayo or what comment lng and don't forget to Vote, And Follow me thanks a lot