The Dollhouse

Κεφάλαιο 10ο

Στα λόγια του ανατριχιάζω. Τα μάτια μου τρέχουν στο δωμάτιο. Δεν καταλαβαίνω. Γιατί να υπάρχει ένα τέτοιο δωμάτιο σε αυτό το σπίτι; Τι κάνει;
Το μεγάλο σιδερενιο ιατρικό κρεβάτι στο κέντρο του δωματίου κεντρίζει με τη πρώτη ματιά τη προσοχή μου και τότε είναι που παρατηρώ τα υπόλοιπα. Το κρεβάτι έχει στη βάση του πρόσθετες χειροπέδες που δένουν πάνω του , σιδερένιοι πάγκοι υπαρχουν γύρω γύρω με διάφορα εργαλεία , άλλα μοιάζουν ιατρικά , άλλα όχι και τόσο... Ντουλάπια και συρτάρια με άγνωστο περιεχόμενο,και λίγο πιο δίπλα μια μεγάλη κινητή λάμπα.
Αρχίζω να τρέμω.
Είμαι σίγουρη πως θα με σκοτώσει ,με έφερε εδώ για να με σκοτώσει με τον πιο βασανιστικό τρόπο.

«Οχι όχι όχι...όχι σ-σας παρακαλώ ,θα κάνω ότι θέλετε ,αλήθεια ,αλλά δεν...-μη με σκοτωσετε ,σας παρακαλώ.»γυρίζω με βουρκωμενα τρομαγμένα μάτια και τον παρακαλώ κοιτώντας τον στα μάτια.

Με σκληρό βλέμμα ,πιάνει το μπράτσο μου και στη κυριολεξία με σέρνει όλο και πιο βαθιά στο δωματιο ,φτάνοντας στη τελική δίπλα στο κρεβάτι.

«Ξαπλωσε Mia.»λεει και με ωθεί πάνω στο κρεβάτι.

Δάκρυα κυλούν στο πρόσωπο μου.

«Σας παρακαλώ...μ-»παω να μιλήσω και με διακόπτει.

«Γαμωτο ,Mia απλά κάνε αυτό που σου λέω!»φωναζει χτυπώντας το σιδερένιο κρεβάτι.

Πετάγομαι από τη τρομάρα μου και με τρεμαμενες κινήσεις κάθομαι και στο τέλος ξαπλώνω στο παγωμένο σίδερο .

Αθόρυβοι λυγμοί βγαίνουν από το στόμα μου που κάνουν όλο το σώμα μου να συσπάται. Με γρήγορες κινήσεις τραβά τα χέρια μου και τα δένει στις χειροπέδες κάθε μιας γωνίας του κρεβατιού ,ενώ στη συνέχεια πιανει τα πόδια μου . Αυτό με κάνει να φρικάρω ακόμα πιο πολύ και το κλάμα μου μεγαλώνει.

«Αν σου πω ότι δεν θα σκοτώσω θα σταματήσεις να κάνεις σαν γαμημενο ψάρι; Με καθυστερείς.»γρυλίζει με τον συνηθισμένο αυστηρό του ύφος και ξαφνικά ένα βάρος βγαίνει από πάνω μου.

Δεν θα με σκοτώσει ....

Δεν θα με σκοτώσει!

Παίρνω μια βαθιά ανάσα που με βοηθάει ελάχιστα να χαλαρώσω και γνεύω ενώ ένα ακόμα δάκρυ κυλά απο το μάτι μου.

Τελειώνει με το δέσιμο και με κοιτάει.

«Ωραια είσαι καλά. Λοιπόν , άκουσε με προσεκτικά.»λεει απαιτητικά καθώς περπατά προς τη κινητή λάμπα την οποία τελικά σέρνει δίπλα μου.