5. Comeback

244 21 7
                                    

9 ნოემბერი - ქამბექამდე ორი დღით ადრე.

-ახ, უკვე 1 საათია - დაღლილი ხმით ჩაილაპარაკა სეჰუნმა და დაამთქნარა. – დავიღალე, რა.

- გეძინება ჰუნი? - მზრუნველი ხმით უთხრა მას ბექიონმა და უფრო მიეხუტა გვერდით მჯდომ მაკნეს.

-ხო - ამოიკრუტუნა სეჰუნმა და მანაც ჩახუტებითვე უპასუხა თავის პატარა ჰიონს.

- უკვე ყველანი საკმაოდ დაღლილები ვართ - მთქნარებამ წინადება გააწყვეტინა ჯუნმიონს, რომელმაც, რაღაც გამომუშავებული ჩვევის წყალობით პირზე ხელი მიიფარა - მოდი დავიშალოთ და ხვალ ისე ვქნათ, რომ 10-სთვის ისევ აქ ვიყოთ - ამ სიტყვების პარალელურად, ინსტინქტურად გახედა კედელზე დაკიდებულ მრგვალ, უხმო საათს, რომლის ისრებიც უკვე 2 საათისკენ იხრებოდნენ.

-ხო, მასე აჯობებს - სუჰოს აზრს დაეთანხმა მინსოკიც, რომელიც უკვე რამდენიმე წუთია, თავისი მობილურის ძებნით იყო გართული. - ოღონდ ჯერ მობილური მაპოვნინეთ, რა - შეწუხებული ხმით ჩაილაპარაკა და ახლა იქვე თეთრ დივანზე მიყრილ ტანსაცმელში დაიწყო ქექვა.

-შარვლის უკანა ჯიბეში გაქვს, ჰიონ - სხვათაშორის ჩაილაპარაკა ჯონგდემ და თან ფეხზე წამოდგა.

-ჰა? -მინსოკი ისე უეცრად გასწორდა წელში, გეგონებოდა უკანალზე წამოარტყეს ხელიო. შემდეგ კი თავისი შარვლის უკანა ჯიბიდან მობილური ამოაძრო.

-ხო, რამდენიმე წუთია შევნიშნე - კვლავ ისეთივე ხმით თქვა ჯონგდემ და მხრები აიჩეჩა.

-რამდენიმე წუთი? - გაფართოებული თვალებით შეხედა მას მინსოკმა.

-ხო, რა მოხდა - უცოდველი ხმით უპასუხა მან უფროსის კითხვას და თან ვითომდა გაკვირვებული მზერა მიაპყრო მას, სიმადვილეში კი მინსოკის ბრაზისგან გაწითლებული სახის შემხედვარე, ძლივს იკავებდა უკვე ტუჩებთან მომდგარ სიცილს.

-ხომ ხედავდი, რომ ვეძებდი. არ შეგეძლო უბრალოდ გეთქვა? - გაბრაზებით თქვა მინსოკმა.

What's your name?Where stories live. Discover now