Uğur Böceğim

Final

Hani bazen çocukların uykusunun gelmesi için başında sabaha kadar masal anlatırlar ya, şu sonu mutlu bitenlerinden.

Hayat bize sunduğu fırsatları doğru değerlendirme sonucunda hayal edilmeyecek tarzda mutlu kılardı insanı.

Aşk göreceli kavram olmuştur her zaman.

Kimine göre dünya üzerinde en ilahi duyguydu, kimine göre sıradandı.

Aşk iki farklı ruhu birbirlerine mühürlerdi, kalplerini teke indirirdi. 

...

Vidal herşeyle ince ayrıntısına kadar ilgilenmişti. Okyanus gözlüsüne yakışır okyanus kıyısında sahilde hayalindeki düğünü kuruyordu. Nola her zaman çocuksu heyecanıyla kumsal düğününü düşlediğini yosun gözlü aşkına itiraf etmişti. Vidal o andan itibaren zihnine kazımıştı, meleği onun olacak mihraba kendisine yürüyecekti. Son hazırlıklar yapılırken Hector'un ailesine ait olan otelde meleği onu bekliyordu. İhtişamlı beş yıldızlı otelde kral dairesi kendileri için tahsis edilmişti.

Vidal'ı derin düşüncelerden çalan telefonu ayırmıştı. Komidinin üzerinde duran telefonunu almıştı, ekrana bakma zahmetine girmeden açtı.

" Dostum senin bu 'karın' tam bir kaçık. Kaç gelinlikçi dolaştım haberin var mı? " arayan tabi ki Hector'du. Vidal şaşırarak dostunun neyden bahsettiğini anlamaya koyuldu.

" Hector anlayabileceğim tarzda konuşsan! " telefonun ucundan bir homurtu yükseldi.

" Aldığın transparan gelinliği kafama geçirdi. Seni eline geçirdiğinde gırtlağına çökecekmiş. Ha bu arada Marissa ile daha usturuplu gelinlik alma timindeyiz, bunu telafi edeceğinden şüphem yok. " Vidal suratına kapanan telefonla daha fazla dayanamayarak kahkahasını serbest bıraktı. Kahkaha krizini atlatır atlatmaz kendini duşa attı.

Ilık su ruhuna terapi uygularken kapısının kuvvetlice çalınmasıyla duş keyfi yarıda kalmıştı. Koca villada tek başına olduğunu sanıyordu genç adam, hizmetçilerin hepsini düğün için görevlendirmişti.

" Aç şu kapıyı koca eşşek! "

Nola sinirden köpürür bir vaziyette otelden firar ederek soluğu Vidal'ın yanında almıştı. Eve vardığında kapıyı kimsenin açmamasına daha da delirerek iyice çileden çıkmıştı. Mutfak kapısından içeri girerek merdivenleri son hızla tırmanmıştı. Üçyüz kilometre engelli koşusunu tamamladıktan sonra tek engel aralarında duran ince(!) kapıydı. Sinirle ard arda yumruklarını indiriyordu.

" Vidal aç şu kapıyı, bak kırdırtma bana lanet şeyi. " Vidal kendine gelerek beline sardığı havluyla kapıyı açtı. Karşısında sinirden kıpkırmızı kesilen mavi gözlü meleği yumruk yaptığı eli havada asılı kalmıştı. Yüzüne yayılan gülümsemeyle Nola'yı tepeden tırnağa süzüyordu. Nola bir an nefes almayı unutmuştu. Bu adam bu kadar yakışıklı - seksi diyelim şuna Nola, sen dahil hepimizin dibi düşüyor! - olmak zorundamıydı. Islak kumral saçları yeşilin en canlı rengini bağrında barındıran gözlerini gölgeliyordu. Bedeninden süzülen damlalar iştah kabartıcıydı.