Smile Again For Me [BOOK 2]

|14| Smile Again For Me

Achilleas' POV

Το πρωί ξυπνάω από τον τρομερό πονοκέφαλο που με βασανίζει, λόγω του χθεσινού μπουκαλιού βότκας.

Θα έχω τρελό hangover σήμερα και έχω όλους τους υστερικούς καθηγητές σήμερα...

Βγαίνω από το δωμάτιό μου και πηγαίνω στο μπάνιο για ντους, ενώ μετά γυρίζω στο δωμάτιο και ντύνομαι.

Πηγαίνω στην κουζίνα, βάζοντας στην διαδρομή τα παπούτσια μου.

Φτιάχνω καφέ και φτιάχνω δύο τοστ να φάω, αλλά η τοστιέρα αποδείχτηκε χαλασμένη και τα έφαγα ωμά.

"Καφέ! Κάποιος να μου φέρει καφέ!"

Ακούγεται η μάνα μου όταν έρχεται στην μικρή κουζίνα της τρύπας που αποκαλώ 'σπίτι μου' και την αγνοώ.

"Σου είπα φέρε μου καφέ!"

Λέει με άγριο βλέμμα και την κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου.

"Είπες κάποιος να σου φέρει καφέ. Δεν είπες ειδικά εμένα!"

Απαντώ και πίνω την τελευταία γουλιά από τον καφέ μου.

"Ζώο! Δεν σε άφηνα καλύτερο στο γαμημένο ορφανοτροφείο, να γλυτώσω κι εγώ, να κάνω και πιο καλά την δουλειά μου."

Λέει μέσα από τα δόντια της και αφήνω ένα γελάκι.

"Μα καλά, πόση προσπάθεια μπορεί να θέλει να ανοίξεις τα πόδια σου και να περιμένεις να στον χώσει μέσα; Και να ξέρεις, θα προτιμούσα να ήμουν σε ορφανοτροφείο παρά να μεγαλώνω μαζί σου!"

Λέω και αφού παρατάω το πιάτο στον νεροχύτη, παίρνω την άδεια τσάντα που πρέπει να κουβαλάω κάθε μέρα και κατεβαίνω στο γκαράζ.

Παίρνω την μηχανή μου και πηγαίνω στο σχολείο.

Αφήνω την μηχανή μου απέναντι από την είσοδο του σχολείο και προχωράω προς το κτήριο.

Στον διάδρομο πετυχαίνω την Ζωή, έτσι, την πιάνω από το χέρι και την τραβάω λίγο πιο πέρα.

"Πας καλά, αγόρι μου; Τι με τραβάς;"

Ρωτάει παίρνοντας το χέρι της από το κράτημά μου και ξεφυσάω.

"Μπορούμε να μιλήσουμε για το χθεσινό;"

Ρωτάω και για απάντηση παίρνω το στριφογύρισμα των ματιών της.

"Πω, Αχιλλέα, πραγματικά... Σήμερα, γράφω ένα σημαντικό διαγώνισμα και δεν έχω καμία όρεξη να συζητήσω τίποτα μαζί σου! Εξάλλου, ήταν ένα φιλί μόνο."