KIRILDI GÖKYÜZÜM

1.BÖLÜM - "KORKAK"

...
Hazar Çınar. Azra Aksoy.
Bu ikilinin acı dolu aşk serüvenine hazır mısınız?

☆☆☆

"Yeter...

Tamam mı yeter.

Yaşamayı bilmiyorum tamam ikna oldun mu? Git artık burdan..."kız acı dolu haykırdı... Gözyaşları ardı ardına akarken. Boşluğa bakıp duruyordu. Atlamak için düşünmesine gerek bile yoktu. Çünkü bunu istiyordu.

Tanımadığı adam bir anda onun gibi çatının demirinden geçerek tam yanında durdu. Korkusuzca aşağıya baktı daha sonra ona...

"Şu an tam zamanı öyle değil mi?"

"Ne yapıyorsun?"şaşkınlıkla ona bakarken. Bir an afalladı. Bu adam kimdi?

"7 yıldır sürekli bunu yapıyorum. Sürekli bu noktaya gelip geri gidiyorum.

Belki de sayende bu son gelişimdir"diyerek itirafta bulundu. O an anladı ya da gördü gözlerindeki acıyı. Ama bugün onun günüydü. Bunu yanlız yapmak istiyordu.

"Neden?

Neden peki?"kız sinirle bağırdı. Adam ise duygusuzca ona baktı.

"Arkadaşlarımın ölümüne sebep oldum..."

24 SAAT ÖNCE

Zaman akar ama unutturmaz... Hazar içinde aynı şey geçerliydi. Tam 7 yıl olmuştu. 7 koca yıl... Ama hala yaşadığı o an tazeliğini koruyordu.

Geçmiş mi acıtan? Yoksa geçmişle yaşamak mı?

Bu sorunun cevabını bile veremiyordu. O çok sevdiği mesleği bile elinden alınmıştı. Askerdi... mesleğini aşkla yapan bir asker. Her sabah hiç sıkılmadan eğitimini yapan. Heyacan dolu biriydi. Şimdi ise koca bir hiç. Bir boşlukta yaşıyormuş gibi, öylesine. Ya var ya yok. Tabi ailesi onu yalnız bırakmadı oğullarının bu durumunu görünce kayıtsız kalamazlardı. İyiliği için onu şirketin başına aldılar. Yeni hayat kurması için. Unutmasına yardım etmek için... Ama o günden güne değişiyordu. Daha az konuşan. Kendini odaya kapatan. Sert , asabi. Geceleri şiddetle uyanan hissiz duygusuz bir adam olmuştu. Belki de Hazar unutmamak için direniyordu. Vicdan mı onu bu kadar acıtan yoksa hataları mı? Bunu o dahil kimse bilmiyordu.

Ama Yine de zaman işte...

"Hazar bey dosyalar..."Hazar beynindeki o girdaba o kadar dalmıştı ki dosyalara baktığının bile farkında değildi sekreterinin sesiyle hemen kendini toparlamaya çalıştı.

"Bitti mi?"

"Evet efendim..."

"Yalnız bırak beni..." dediğinde odadan çıktı. Başı ağrımaya başladığında şaklalarını  ovdu.

Bugün yine olduğundan daha çok dalğındı. Sabah kalktığında yine kabuslarla uyandı. Yeni bir güne lanet ederek. Beyni yine dolmuştu. Ayağı kalkıp lavaboya gitmeye karar verdi. Kapıyı açarak dışarı çıktı.

Ve anında kuzeni Bora ile karşılaştı.

"Hazar bende sana geliyordum. Acıkmadın mı sen? Hadi gidip birşeyler yiyelim..."dediğinde Hazar'ı inceledi. Yine her zaman ki gibi canı sıkkın görünüyordu. Bora Hazar'ın iyi anlaştığı tek kişiydi ayrıca kuzeniydi. O yüzden onun hakkında her şeyi anlar ve sezerdi.