Κεφαλαιο 14ο

2.5K 189 13
                                    

Το επόμενο πρωί είχα ανοίξει τα μάτια μου πριν οι ηλιαχτίδες εισβάλουν στο δωμάτιο μας. Είχα τόσο άγχος για το σημερινό που απλά δεν μπορούσε να με πάρει ο ύπνος. Το στομάχι μου είχε δεθεί κόμπος και όλο το βράδυ κοιτούσα το ταβάνι σα παρανοϊκή. Χιλιάδες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου και με έκαναν να σκέφτομαι την κάθε λεπτομέρεια, να φτιάχνω στο μυαλό μου χίλια δυο σενάρια και να εξαντλώ κάθε παράμετρο... το φως του ηλίου εισέβαλε στο δωμάτιο και το ξυπνητήρι στο κομοδίνο άρχισε να χτυπάει. Δεν το σταμάτησα έπρεπε να σηκωθεί και ο ραφαηλ άλλωστε. Καθισα λίγο στο κρεβάτι και μετά το πηρα απόφαση να σηκωθώ. Κατευθύνθηκα στην κουζίνα και άρχισα να φτιάχνω καφέ. Η μυρωδιά του καφέ χτύπησε τα ρουθούνια μου και αμέσως ένιωθα να χαλαρώνω. Είμαι εθισμένη στην καφεΐνη το παραδέχομαι! Δεν ήθελα να φάω κάτι όποτε αποφάσισα να φτιάξω φριγανισμενο ψωμί και να αλείψω μαρμελάδα επάνω. Μόνο και μόνο στη θέα του φαγητού ένιωθα το στομάχι μου να ανακατεύεται. Ο ήχος της καφετιέρας που μου έδωσε να καταλάβω πως ο καφές ήταν έτοιμος. Αφήνω τις δυο φέτες και βάζω το καφέ υγρό μέσα σε δυο κούπες. Όταν τις ακουμπάω στο πάγκο ο ραφαηλ μπαίνει στο χώρο. Γυρίζω και του χαμογελάω. Εκείνος έρχεται δίπλα μου και αφού με αγκαλιάζει μου αφήνει ένα φιλί στο μέτωπο

Ρ:Καλημερα..λέει και πίνει λίγο καφέ ενώ πέφτει με τα μουτρα στις φέτες. «Εσυ δε θα φας;» Ρωτάει και καταπίνω κάπως αμήχανα τη γουλια που είχα στο στόμα μου

Γ:Έφαγα ένα τοστ πριν... λεω και στέκομαι στο πάγκο. Το βλέμμα του ραφαηλ πέφτει καχύποπτο πάνω στο πρόσωπο μου

Ρ:Δεν κοιμήθηκες;;....ρωτάει και ανασηκώνει τα φρύδια του σοκαρισμένος

Γ:Οχι κοιμήθηκα..λίγο... συμπληρώνω και πίνω γρήγορα το καφέ μου για να ανοίξει το ματι μου και να γίνει σα της κουκουβάγιας

Ρ:Γαια...λέει και σηκώνεται όρθιος. Με πλησιάζει και τυλίγει τα χέρια του γύρω από τη μέση μου. «Δεν θέλω να ανησυχείς είμαστε μαζί και αυτό μετράει...» λέει και πιάνει το πιγούνι μου για να σηκώσει το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω σε αυτά τα υπέροχα πράσινα μάτια του.. ΟΠΑ μισό τι είπα μόλις τωρα;; Γαλάζια εννοώ γαλάζια! Αμέσως γυρίζω και ενώνω τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο φιλί. Εκείνος χαμογελάει μέσα από το φιλί μας και απομακρύνεται πολύ πιο γρήγορα από το κανονικό. Μου ρίχνει ένα χαμόγελο και βγαίνει από την κουζίνα..
Μετά από λίγο εμφανίζεται ντυμένος έτοιμος για δουλειά. Λογικά θα έρθει να με πάρει κατά το μεσημερι να πάμε στη κλινική του γιατρού. Θα πάρω πιο μετά τη γυναικολόγο μου να τη ρωτήσω εκείνη τι ωρα θα έρθει για να είμαστε εκεί μαζί. Τον πλησιάσω και του φτιάχνω λίγο το γιλέκο. Είναι τόσο όμορφος και τόσο κομψός όπως παντα.

Inside his darkness [BOOK 1]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora