Ik word geboren op 16 november 2002 in Purmerend in het waterland ziekenhuis. Het is Sinterklaas alle bruggen staan open en geen een dokter of gynaecoloog kon bij mama komen en zo was ze al 36 uur aan het vechten voor mijn leven. Toen er eenmaal een dokter was moest per direct een keizersnee komen want ik was eigenlijk al dood. Mijn moeder werd open gesneden als een zak snoep en daar was ik. Dood. Zwart. Alle mensen om mijn moeder liepen als gekken weg inclusief mijn vader. Er bleven 2 mensen om mijn moeder dicht te naaien. Schreeuwen was het enige wat ze kon " waar is mijn baby!!?" Mijn vader kwam terug met heel goed nieuws. Het was een meisje. Ik. Emma noa. Vanaf dat moment was hun leven perfect.
Ik was toen ik een baby was al erg snel met alles, kon met 9 maanden al zelfstandig lopen praten je kan het zo gek niet verzinnen. Op mijn 2 verjaardag besloten mijn ouders te verhuizen naar het buitenland. Turkije zou het worden. Ik als klein meisje ga natuurlijk gewoon mee in het proces veel keus heb je niet.
