Unforgotten Love [COMPLETED]

Chapter Seven: Crush

Chapter Seven: Crush

Nagising ako dahil sa pagtunog ng alarm clock ko. I hurriedly tapped the button above it to stop it from making noise.

I set this alarm clock kasi ngayon ang District Science Fair. A week passed after what happened at the orphange. Visiting Nina, playing with the kids and Nico, that's sweet....wait....okay I'll just call it sweet. Sweet moment, when Nico hugged me from behind and I landed at him when I got dizzy. Yeah, corny to think.

Naligo na ako pagkatapos kong iligpit ang kama ko. I wore my uniform and then got my bag and hurried downstairs.

I know it's still early, 5:45 am pa, but I am an early person, and I want things to be ready para hindi na ako mag-panic kapag umabot na ang last minute.

"Oh Hija, excited ka yata para sa contest" I saw mom at the balcony having coffee with dad.

"Ahh maybe, but actually I want to prepare my things right now. Para hindi na magpanic"sabi ko.

"G-Goodmorning d-dad" he took a sip at his coffee without even acknowledging me back.

I don't know, noong nagsimula na kasi ako sa trabaho sa Private School ay nag condo na ako dahil malayo iyon sa bahay, madalang akong bumisita sa kanila at hindi parin kami nagpapansinan ni daddy nun. Siguro masama ang loob niya sa akin dahil umasa siyang susunod ako sa mga yapak niya, masama na nga ang loob niya kay kuya dahil hindi ito nag abogado, dinagdagan ko pa. They are a family of lawyers at sa kanilang magkakapatid ay siya lang yata ang walang anak na lawyer. He was disappointed. Maybe I should give him time. Dahil din kasi nung nag condo ako ay wala na akong masyadong time na makausap siya para magka-ayos kami.

"Uhmm, Darling, nakahanda na ang breakfast sa kusina, kumuha ka nalang doon"anang mommy nang mapansin ang panghihinayang ko. Ngumiti ako sa kaniya at umalis na.

"What were you thingking Gaudencio?, She is your daughter, and eventhough she didn't graduate as a lawyer like what we dreamed her to be, she is still our daughter."narinig kong sabi ni mommy kay Daddy.

"My gosh, matagal ko na siyang naintindihan Dencio, dahil na realize ko na mas makakabuti sa kaniya kung susundin niya ang gusto niya, at gusto niyag maging guro, we don't want to suffocate her, she has followed all our wants since she was little, maybe it would be better if we'll let her follow her heart, kahit ngayon lang."anang mommy nang di parin sumasagot si Daddy. Kahit nasa loob na ako ng bahay ay naririnig ko parin ang maliit na boses ni mommy. Maybe the sound waves just follow me, or I have a good hearing capability.

"Dencio...." Napabuntong hininga si mommy nang hindi parin sumasagot si Daddy. " Alam ko ang nararamdaman mo, kahit ako, noong nag shift siya, but Dencio, she is still our daughter. Ano pa ba ang magagawa natin, nangyari na, you can't just send her to school again and make her take Political Science"sabi ni mommy.

"Alam ko"yun lang ang naisagot ni Daddy.

Kumain na lamang ako sa Island ng kusina. My heart is heavy, it feels like binigyan lang ako ni dad ng kaunting saya nung binati niya ako ng good morning weeks ago, but then, he turned back to the dad who caused me melancholy.

---

"Ang aga mo naman ata George. Hindi naman masamang hindi maexcite ano?" Inirapan ko lang siya.

"Any problem?"nag-aalalang tanong niya.

Isang beses akong napalingun sa labas ng faculty kung saan may nag-uusap na mga bata at si Mr.Gomez na siyang papasok na sa building.

Maybe I can tell Gryka. She is my cousin after all.

" Si Daddy ----"

"Don't tell me hindi ka parin niya pinapansin"pagputol niya. Sinamaan ko siya nang tingin. Nakapasok na si Mr. Gomez pero abala siya sa pagpindot sa cellphone niya kaya hindi niya kami napansin.