"အထဲကို ဝင္လို႔မရပါဘူး....
ကြၽန္မ ဖုန္းဆက္ေပး...."
ဒုန္း!!!!!
မရေတာ့။
တားေနတဲ့ၾကားကကို
အခန္းထဲသို႔ လွစ္ကနဲ ဝင္သြားခဲ့ၿပီ။
"ဦးေလးႀကီး။"
တံခါးဖြင့္သံနဲ႔အတူ စူးကနဲေခၚသံေၾကာင့္
ဖုန္းေျပာရတာ အဆက္ေတာင္ျပတ္သြားသည္။
"ေနာက္မွ ျပန္ဆက္မယ္။"
ဖုန္းခြက္ကိုခ်ကာ ေက်ာပိုးအိတ္အျပာလြယ္ထားၿပီး
ေဆာင့္ႂကြားႂကြားရပ္ေနသူကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။
"ဘာလာလုပ္တာလဲ။"
ထံုးစံအတိုင္းခပ္မာမာေမးခြန္းထုတ္လည္း
တစ္ဖက္က မႈပံုမေပၚ။
ဆိုဖာခံုေပၚေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ဒီလိုသာ ဆက္တိုက္လာေနရင္ေတာ့
တံခါးအေကာင္းစားလည္း သူ႔လက္ခ်က္နဲ႔
တစ္စစီျဖစ္မယ့္ပံုပါပဲ။
"ဦးေလးႀကီးနဲ႔ျပန္လိုက္မလို႔ေလ။"
ပီေကကိုထုတ္သည္။
အခြံကို စားပြဲေပၚတင္ၿပီး ပီေကကိုသာ
တၿမံဳ႕ၿမံဳ႕ဝါးေလေတာ့သည္။
"မလိုက္နဲ႔ ....
မင္းအ္ိမ္က ကားနဲ႔ မင္းဘာသာျပန္"
နွင္လို႔မရမွန္းသိေပမယ့္လည္း
အလုပ္ရႈပ္ဟန္တမင္ျပၿပီး
ခပ္တင္းတင္းေျပာလိုက္သည္။
"မျပန္ခ်င္ဘူး။ဦးေလးႀကီးေမာင္းတဲ့ကားပဲ စီးမွာ။"
ျပန္ေအာ္တာလည္း နားထဲ စူးကနဲ။
အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ သူေလးကို
ူကိုယ္မ်က္နွာသာမေပးခ်င္တာျဖစ္သည္။
"ငါက မင္း ဒါရိုက္ဘာလား။"
laptop ၾကည့္ရာကေန
မ်က္လံုးတစ္ခ်က္လွန္ၾကည့္ကာ
ေျပာခ်လိုက္တာေတာင္ တစ္ဖက္က ဟဲကနဲ။
"ဒါရိုက္ဘာမဟုတ္ဘူး။
ခင္ပြန္းေလာင္း။"
Ziyi မွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔သာ
ေမာင္မင္းႀကီးသား Cai Xu Kun ကို
ၾကည့္မိပါေတာ့သည္။
YOU ARE READING
Spring(စပရင္)
Fanfictionဖိေလ ကန္တက္ေလ..... ရုန္းျပန္ ဂုဏ္သတၱိနဲ႔ ေကာင္ေလး..... //mpreg//
