စင္မနက္အေစာႀကီးထၿပီးေဆး႐ုံသြားဖို႔စိတ္ေလာေနသည္။
ေလာမွာေပါ့ ဒီေန႔မ,နဲ႔ သီးသန္႔ကိုခ်ိန္းထားတာကို ...
စင္ ရင္ေတြခုန္လြန္းလို႔ ညကလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔
အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ ... မနက္မႏိုးမွာစိုးလို႔ Alarmေပးထားတဲ့
အခ်ိန္ထက္လည္းေစာၿပီးႏိုးေနသည္။ ညက စင္ မအိပ္ခင္
You Tube ၾကည့္ေနတုန္း Messengerက စာဝင္လာလို႔
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ...
'မီးေလး ... ဒီေန႔ဘာလို႔ေဆး႐ုံမလာတာလဲ
ေနမေကာင္းလို႔လားမနက္ျဖန္ေရာလာမွာလား'
'ဗုေဒၶါ'
သံသာေျပာတကယ္ႀကီးပဲ ... မ,က
စင့္ကိုေမွ်ာ္ေနခဲ့တာလား ... ဗိုက္မဆာပဲဖုန္းကိုင္ထားတဲ့
စင့္လက္ေတြတုန္ေနသည္။ ရင္ထဲမွာလည္း တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔
ၿမိဳ႕ပတ္ရထားေမာင္းေနသလို ...။
'ဟုတ္ ... လာမွာ မ 😁'
တုန္ေနတဲ့လက္ေတြနဲ႔ စင္စာ႐ိုက္ၿပီးပို႔လိုက္သည္။
'ဒီေန႔မေတြ႕လို႔ မ,ကေမွ်ာ္ေနတာ ... ေနမ်ား
မေကာင္းလို႔လားလို႔ေတာင္ေတြးမိၿပီးစိတ္ပူေနတာ'
႐ိုး႐ိုးသတ္လည္းေသပါတယ္ မ,ရယ္လို႔သာ
ပို႔လိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။ ရင္ေတြခုန္ၿပီး သြားမစိႏိုင္ေတာ့လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္လာထိန္းေပးၾကပါဦး ...။
လိုင္းေပၚကမို႔သာေတာ္ေတာ့သည္။ အျပင္မွာသာဆို
စင္ ထိန္းမရသိမ္းမရေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာ ...။
'ေနကေကာင္းတယ္ရယ္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔သြားေတြ႕ေနလို႔ မ'
'ဟုတ္လား ... ဒါနဲ႔ မီးေလးကဘယ္မွာေနတာလဲ
ေဆး႐ုံနဲ႔ေဝးလား'
'ဗိုလ္ရာၫြန္႔လမ္းမွာေနတာ မ ... အရမ္းမေဝးပါဘူး
မီး အခါတိုင္းလည္းလမ္းေလွ်ာက္လာတာ
လမ္းေလွ်ာက္တာက ကားထက္ျမန္တယ္ေလဟီး'
'မီးေလးေျပာတာလည္းဟုတ္သား ... မီးေလးမနက္ျဖန္
ေစာေစာလာလို႔ရလားလို႔ ေမးမလို႔ မ,အိမ္မွာ
နန္းႀကီးသုပ္လုပ္မွာမို႔ မီးေလးကိုေကြ်းခ်င္လို႔
ေန႔လည္ထိဆိုမေကာင္းေတာ့မွာစိုးလို႔'
