"ေမေမ...ဟို ကေလးေရာ ဘယ္မွာလဲ? "
"အယ္...သား ခ်န္းး~"
ခ်န္းေယာလ္ ႐ွဴး႐ွဴးရဲွရွဲအေပၚထပ္တက္လာကာ....အိပ္ခန္းတံခါးကိုဆဲြဖြင့္လိုက္ေတာ့.... ကုတင္ေပၚမွာ အပီအျပင္ခ်ိဳခ်ဥ္ထုိင္စုပ္ေနပါေသာကေလးစုတ္ေလး...!
"ဟင္...ကို..ကို အေစာႀကီးျပန္လာတာလားဟင္! "
"ေအးး...ဟုတယ္ ဘယ္မွာလဲ အမွတ္စာရင္း ထုတ္ေပးစမ္းး!!! "
အဲ့ကိုကိုဟာေလ....ေအာ္ႀကီး ဟစ္က်ယ္သိပ္လုပ္တာဘဲ တိုးတိုးေျပာလည္းရရဲ႕သားနဲ႔..... ၿပီးရင္ အမွတ္မေကာင္းတာကိုအက်ယ္ႀကီးေျပာဦးမယ္ ႐ွက္ပါတယ္ဆို 😭
" ဒီ...ဒီမွာပါ ကိုကို~ "
မဝံ့မရဲေလးနဲ႔ ဖင္ခုထိုင္ထားတဲ့ အမွတ္စာရင္းကဒ္ေလးထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့...
...... ကိုကို႔ မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ံဳ႕ကာအႀကီးႀကီးစိုက္ႀကီးၿပီးမွ ေတာက္တခ်က္ေခါက္ကာ...
"အတန္းထဲ လူ ၄၉ ႐ွိတာ...မင္း အဆင့္က ၄၉ ဆိုေတာ့ မင္းေနာက္မွာဘာက်န္ေသးလဲဟမ္!!! "
"ေနာက္မွာ....နံရံက်န္ေသးတယ္ 😢"
"ဘာေျပာတယ္!!! "
"ဟင့္... ဟြန္းငယ္က ေနာက္ဆံုးမွာ ထိုင္ရတာေလ ကိုကိုရယ္ နံရံမက်န္လို႔ ဟင့္...ဘာက်န္ရမွာလဲ.... အူးးဝါးး အားႀကီးနဲ႔ေအာ္ေငါက္ေနတာဘဲ😭😭"
ခ်ိဳခ်ဥ္ေတြကို ပါးစပ္ထဲမွာ စားေနရင္းတန္းလန္း အာျပဲႀကီးနဲ႔ထေအာ္ေတာ့..... ေအာက္ကလူေတြအေပၚထပ္ကို တဒုန္းးဒုန္းတက္လာၾကေတာ့သည္..,
"ဒုန္းး....ဟဲ့ ပတ္ခ္ခ်န္းးေယာလ္ တံခါးဖြင့္ေပးစမ္းး ကေလးကိုနင္အႏိုင္က်င့္မေနနဲ႔!!! "
"ဟင့္...ေမေမ ဟြန္းးငယ္ကို ကယ္ပါဦးး 😭 "
ဆံပင္ထိပ္ေလးကို ၾကက္ေတာင္ေလးစုစည္းကာ....အဝါေရာင္ေၾကာင္ေပါက္အက်ႌေလး ဝတ္ထားၿပီး... တံခါးနားကိုအေျပးသြားကာ အကူအညီေတာင္းေနပံုေလးက.,,ေနာက္က ပိတ္ကန္ခ်င္စရာေလး😬
တင္ေလးကို လံုးဝန္းၿပီး ေကာက္ထြက္ေနတာဘဲ!!!
ကိုယ္ကသာ မစားရအေညႇာ္ခံ မထိရက္မကိုင္ရက္နဲ႔...သည္းသည္းလႈပ္ေနရတာ ဒင္းးေလးက စာဆိုလည္းဘိတ္ဆံုးး!
