έναν αιώνα μετά (atla Fanfiction)

Part 3 : Η κακή εντύπωση δύσκολα φεύγει...

Μεριά Λίας
Κτυπάει το κουδούνι για το απογευματινό διάλειμμα και βγαίνω έξω αποφασισμένη να κάνω βόλτα μέχρι να χτυπήσει για μέσα.

Προχωράω με γρήγορα βήματα προς την δυτική σκάλα που πάντα έχει λιγότερο κόσμο και προσπερνάω μια παρέα που με κοιτούσε ενώ πλησίαζα. Ξεκαθαρίζοντας στο μυαλό μου την διαδρομή που θα έκανα, συνεχίζω και παίρνω τον εξωτερικό διάδρομο που κάνει το γύρω όλου του κτηρίου της φυλακής. Περπατάω αργά κοιτώντας γύρω γύρω και παρατηρώντας όλους τους κρατούμενους. Ο καθένας κάνει κάτι διαφορετικό αξιοποιεί με διαφορετικό τρόπο τον "ελεύθερο" χρόνο του.

Έχω ήδη περπατήσει παραπάνω από τη μισή περίμετρο της φυλακής όταν αποφασίζω να καθίσω σε ένα απόμερο παγκάκι πίσω από κάποια δέντρα. Δεν φαίνεται εύκολα και έτσι λογικά θα έχει ησυχία. Να ηρεμήσω ήθελα και αποφάσισα να κάνω βόλτα. 
Απολαμβάνω την ησυχία και την ηρεμία όταν ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ... ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΕΚΝΕΥΡΙΖΩ ΚΟΣΜΟ... Γιατί αλλιώς δεν μπορώ να φανταστώ πως...έρχεται ο βλαμμένος από πριν και κάθεται δίπλα μου... Εεερεεε!!!! δουλειές δεν έχει να κάνει απογευματιάτικα και αποφάσισε να σπάσει τα δικά μου τα νεύρα??

-Τι θες εδώ? 

-Γενικά στη φυλακή ή εδώ εδώ?

-Σταμάτα να το παίζεις χαζός γιατί αλήθεια είμαι στο τσακ να σε σκοτώσω χωρίς ιδιαίτερο λόγο... Αν και... Τώρα που το σκέφτομαι. Μου θυμίζεις έναν μαλακά που ήξερα παλιά... 

-Σου θυμίζω κάποιον πρώην σου? Αυτό θα εξηγούσε την υπερβολική συμπεριφορά.

-Άκου κει πρώην μου το κακομαθημένο παιδί του μπαμπά που τρέχει πίσω από τις νταντάδες του! Ο αρχηγός της μαλακίας και της υπεροψίας το ψώνιο του κωλοκερατά, και το λυγδιασμένο σκουλήκι της κολάσεως.

-Εντάξει, μάλλον δεν τον συμπαθείς ιδιαίτερα. Αλλά... Επειδή του μοιάζω δεν σημαίνει ότι είμαι σαν αυτόν. Να ζητήσω συγγνώμη ήρθα και να απολογηθώ που έπεσα επάνω σου στα σκαλιά. Δεν το έκανα επίτηδες και ειλικρινά δεν γνώριζα τον κόπο και την κούραση που είχες καταβάλει για να αγοράσεις εκείνο το χυμό. Οπότε, σκέφτηκα να πατσίσουμε παίρνοντάς σου έναν καινούριο χυμό. Κάτι... Που για να κάνουμε πρέπει να πάμε προς το κυλικείο. Είπε και με τράβηξε ελαφριά από το χέρι. Ένευσα αγανακτισμένη και σηκώθηκα κοιτώντας τον περίεργα επειδή μου πρόσφερε το χέρι του για να περπατήσουμε αγκαζέ. Εεεε... Είπαμε όχι και αγκαζέ με τον ηλίθιο!
Αρνούμαι το χέρι του, όχι και τόσο ευγενικά και ξεκινάμε για το κυλικείο.