Zehirli sarmaşıkların arasında büyümeye çalışan bir çiçektim. Önce yapraklarımı teker teker zehirlerini püskürterek yoldular. Sonra tutunduğum toprağın kökünden acımasızca kopardılar. Arşınladığım toprağımdan ayırdıklarında yüreğimden coşup duran feryatlarımı duymazdan gelerek beni katran karası bir acıya mahkum ettiler. O acının her bir zerresi hücremde yer edinirken bilmedikleri bir şey vardı. O da kül haline gelen ruhumun zinhar karasının ihtiras çığlıklarıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZEMHERİ (TAMAMLANDI)
Teen Fiction"Gözlerin... Gözlerindeki o parlak siyahlık bana geceyi anımsatıyor. Etrafındaki beyazlar bir yıldız gibi yörüngenin etrafını sararken karanlıkta kaybolan ruhuma ışık oluyor." Ruhunun ruhuma denk gelmesi bu hayatta karşılaştığım en güzel tesadüfler...
