Remember Me

Hoofdstuk 9

We komen aan bij de kermis en het is echt super groot. Het is bij het strand en er zijn ook nog allemaal verschillende kraampjes.

Ik hoor mijn maag grommen als een varken en Daniël kijkt me raar aan.

Ik schaam me en kijk een beetje weg maar dan wordt mijn hand gepakt "kom, we gaan wat eten" ik glimlach naar Daniël en samen we lopen we naar een hotdog kraampje.

"Twee hotdogs alsjeblieft" we krijgen twee hotdogs en gaan dan aan de picknicktafeltjes zitten. We beginnen aan onze hotdogs maar dan lacht Daniël me uit.

"Wat?" vraag ik gekwetst.

"Je hebt saus over je hele mond" en hij veegt het weg met zijn duim.

"Dankje" lach ik terug.

We hebben onze hotdogs op en lopen naar het reuzenrad. Als we zijn ingestapt, gaan we steeds hoger.

Ik heb een beetje hoogtevrees en kruip wat dichter tegen Daniël aan hij slaat zijn arm om mij heen en we hebben het hoogste punt bereikt. Je kan letterlijk alles zien.

Ik geniet van het uitzicht en merk dat Daniël naar me glimlacht. Ik glimlach terug en we zijn bij het einde aangekomen.

We zijn nog in een paar attracties geweest en hebben net een suikerspin gehaald omdat ik dat perse wou. Wat ben ik toch een vreetzak.

We besluiten om nog even een rondje te doen.

Maar uit het niets stopt Daniël met lopen. Ik kijk hem raar aan en hij leunt naar voor. Zodra zijn lippen de mijne aanraken duw ik hem snel weg.

"Sorry ik dacht..." en hij wordt een beetje rood.

"Nee dat is het niet" zeg ik snel beschaamd.

"Je vindt iemand anders leuk hè, het is Aiden of niet" ik knik zachtjes. Ik kijk ongemakkelijk om me heen en zie een schim weglopen.

Oh mijn god dat is Aiden. "Aiden!" ik roep nog een paar keer zijn naam, maar hij negeert me volledig. Ik ren op mijn aller snelst naar hem toe. Dus 1 km/uur...

Hijgend kom ik aanrennen. Poep conditie. Ik merk dat we op het strand zijn en ik ren langs Aiden heen zodat ik voor hem sta.

"Kijk me aan" hij blijft voor zich uit staren en zijn ogen zijn rood, heeft hij nu gehuild? "kijk me godverdomme aan!" hij schrikt op en kijkt me aan. We kijken elkaar aan en ik besluit de stilte te verbreken.

"Wat je zag is niet wat je denkt" zeg ik een beetje mompelend.

"Oh echt? Volgens mij zag ik jullie echt kussen hoor" zegt hij zo half nep lachend, je weet wel, zo sarcastisch.

"Als je nu niet zo eigenwijs was zag je dat ik hem weg duwde" zeg ik geïrriteerd.

"Dus jullie hebben niet gekust?"

"Nee"

Ik zie een kleine grijns op zijn gezicht verschijnen "en waarom wou je hem niet kussen?"

"Omdat ik iemand anders leuk vind" zeg schouderophalend.

"En wie dan wel?"

"Kim Taeyhung" zeg ik snel.

"Kim wat?" en hij trekt een heel moeilijk gezicht.

"Kom hier jij".

Ik pak hem bij zijn kraag, en druk zijn lippen op de mijne.

Die kus veranderd als snel in een zoen en na een tijdje stoppen we en gaan we op het zand zitten.

De maan staat precies bovenaan waardoor we een perfect uitzicht hebben.

Ik leg mijn hoofd op Aiden's schouder en ik zie een glimlach op zijn gezicht vormen. Aiden heeft zijn ogen gesloten en ik besluit om gemeen te zijn en gooi wat zand naar hem.

Hij draait zich akelig langzaam om en kijkt me met gespleten ogen aan. "Jij..." maar voordat hij zijn zin kan afmaken maak ik dat ik weg kom.

Ik voel een hoopje zand in mijn rug glijdend en draai me in een ruk om.

"Jij" zeg ik op precies de zelfde toon als Aiden. Hij lacht me uit en rent dan weg, en als ik bijna bij hem ben draait hij zich om.

"Schnitzel" hij rent op met volle snelheid op me af. Maar ik ben natuurlijk weer onhandig en glij uit.

Ik draai me om en zie Aiden boven me hangen met zijn handen langs mijn hoofd.

Hij kust me eerst op mijn voorhoofd, mijn neus en dan mijn mond. Ik giechel maar zie dan Daniël aan de zijkant kijken.

"Sorry, maar ik moet even naar Daniël" Aiden kijkt even boos maar dan hou ik zijn hand even vast en glimlacht hij.

Ik kom aan bij Daniël en hij kijkt zo verdrietig...

"Daniël" begin ik

"Het is oke Olivia, ik snap het"

"het spijt me, je bent een geweldige jongen en ik..." mompel ik terwijl ik wrijf ongemakkelijk over mijn arm heen.

"Het maakt niks uit Olivia" en hij kijkt emotieloos voor zich uit.

"We kunnen nog wel vrienden blijven" zeg ik half vragend.

"Wij weten allebei dat ik dat niet kan" zegt hij kil, en hij loopt weg.

------------------
Heyy!
Yeay nieuw hoofdstuk!
Oehh, ik zei toch dat dit hoofdstuk lekker cliché en sappig werd 😏
Ik weet dat her wat langer duurt maar dat is zo omdat ik de hoofdstukken langer probeer te maken.
Want ik wil de hoofdstukken altijd rond de 800/1000 woorden of langer maken.
Dus hopelijk snappen jullie dat :)
Maar nogsteeds:
Team Aiden of Team Daniel?
Dat was het wel weer!

Byee xx