hatsudenjo no kogo

prøløg-

Senin göz alıcı al bir tenin,
Benim ise oralarda gezinmeye hak kazınmış ellerim.

Ay ışığın nadide beyazlığı, tüm iştihamıyla etrafta usulca geziniyordu.
Kadının sakin ve keyifli adımları her saniye içinde artıp dışarıya bir gülücükle saçılıyor, karın ardında bıraktığı izlere sevinç ekliyordu.

Tane tane yere dans ederek konan beyaz parıltılar, sokak lambasının cılız sarı renginin altında bile hoş bir görüntü sağlayıp kendisini övdürüyordu.

Dudaklarının arasında ince ve narin bir melodi süzülüyor, sessiz sokakta yansımasını hissettiriyordu.

Düşünmekten yorulmuş zihniyet bi' haber hâlde ne yaptığını unutmuş gibiydi fakat kimseciklerin umurunda bile değildi. Kadın sadece mutluydu ancak bu suratındaki ifade neyin nesiydi? Gerçekten mutluluk böyle bir şey miydi?

Katliamın ve titremenin arasından tiz çığlık kulaklara ulaşıyor, yalvarış çınlamaları kulak kanatıyordu. Boğuluyordu, sıcak tenine sarılan eller onu boğdukça daha beter bir hâle sokuyordu. Nefes aldırmayı yasaklayan bir emir işitiyordu belki, ne düşüneceğini kestiremiyor ve sadece irislerinin dolmasını sağlıyordu.

Ay ışığında, bir çift gözün inciler dökmesi ne kadar sanatsaldı!

Kurtarılacak bir çıkış kapısı, hayali ellerin onu bırakması gerekiyordu. Bunu hak etmiyordu.

'Edecek bir şey mi yaptı yoksa?

Hayır, neden yapsın ki.

'Ama görüldü, o acımasız kadın.

İnanmıyorum, bileği incecik olan bir kadın.

'İçi ise karanlığa gömülmüş, o yaptı.

Sadece bir şeyleri düzeltmeyi ummuş, neresi hata bunun!?

'Gömülen birisini diriltmeyi ummak, çaresizliğin yanında aptallık değilse nedir?

Sana göre yanlış ise o seni umursamayacak kadar cesaretli.

'Bir avuç geri dönülemez tiksinç vakasınız.

Onu sadece bırak, o bunu hak etmiyor.

Ellerinin çekilmesi, gözlerinin sonsuzluğa kapanmasının yüzüne vurulduğu ince bir andı. Kimse fark etmiyor, koca bir kalabalığın içinde kanlar içinde kıvranıyordu.

Hani onu bırakacaktın, ona ne yaptın?

'Öyle olmaması gerekmişti, ben yapmadım.

İnkar etmeyi huy edinmişsin, iğrenç.

'Ben yapmadım dedim!

İşte bu kadar, bu karma seni buldu.

'Ne...?

O da yapmadı ama sen gözlerini gerçekliğe kapattın.

'Benim amacım o değildi, ben böyle birisi deği...

Öylesin, hemde tahmin edilemeyecek kadar.

Kendisinin baygınlığını, doğru mu yoksa bir düşün içinde mi  diye düşünüp durdu lâkin çözemedi. Belki de ölümün eşiğinden birileri kucak açmıştır kadına, yinede umuyordu kadın.

Kadın çaresizce hep umuyordu, hep tutunup tenini kanatıyor ve ağlıyordu.

Kanının kaynayışı içini kül ediyor, yavaşca yitiriyordu her şeyi.

Kadının bu girdaba sürüklenmesi kimin suçuydu, kim sağladı bunu?

...

Düzenlendi.