Nagising ako sa salas ng bahay namin na may sakit sa ulo. The house was wrecked. Tila nahati ang buong bahay. I looked outside to check what exactly happened.
Di na ako nag expect na okay pa sila sa labas pero nagulat parin ako ng nakita halos wala ng natira. There were still houses and buildings left, pero hindi ko alam kung safe paba iyon.
I felt my tummy growl. Gutom na ako. Ilang araw na ba akong nakatulog? I smelled my clothes. It was gross. I better change. The question is may damit pa ba ako?
I ended up wearing a white t-shirt and black tights. Papunta ako ngayon sa seven eleven, duon sa dulo pa ng mga buildings. Although, halos sira na ang mga buildings, naalala ko parin naman ang mga pwede kong pagbilhan.
Medyo malayo na ang nalakad ko galing sa bahay. I brought my bag, I only brought a few clothes, 3 days supply food, swiss knife and lastly, money. Kahit pwede naman akong kumuha ng kahit ano dito sa mga mall. Pero mas maganda ng sure.
Pagkatapos ng ilang oras na paglalakad, I finally arrived at seven-eleven. Hoping there's still food inside. Basing on the outside, the foods probably squished. But it's worth a try.
Dahan-dahan akong pumasok sa loob. I quietly squished my body inside. The roof is almost falling. Luckily, may pagkain pa sa loob. Mabilis ko iyon kinuha at nilagay sa bag. I covered my head, kahit alam ko namang wala yung silbe kung mahulog yung bubong sa akin.
"Tss. Stupid."
I stopped walking ng may narinig akong boses sa likod ko.I quickly reached for my swiss knife and pointed it to him.
"Whoa! Stop there lady! You almost killed me! "
Pero hindi ako nagpatinag mas nilapit ko pa sa kanya ang kutsilyong hawak ko. Mas lalo siyang nagulat. He looks fine. Uhmm.. I mean he looks harmless.
"Who are you and why are you here?" Malakas kong sabi.
"Oh bakit bigla kang nagtatanong? You interested?" He smirked. Tapos nag wink pa siya. Tss.
Inirapan ko lang siya. I have no time for this nonsense.Pero napanatag naman ang aking loob, na di ako nag-iisa. I thought i'm the only person survived that explosion. Well, you can't blame me, literal na walang ingay dito. Di ako nasanay. Pero Explosion nga ba yun?
Mabilis ko siyang tinalikuran. I've put my knife back into my bag. I started walking pero sinundan niya nanaman ako.
"Woi! Sandali lang ! Red! Red ang pangalan ko! "
Di ko siya pinansin at nagpatuloy lang ako sa paglalakad.
"Aish ang sungit naman. Tayo na nga lang ang tao dito di mo pa ako pinapansin." I looked at him. Nagpout pa siya.
Kumunot ang kaniyang noo" Oo tayo nalang!"pasigaw niyang sabi.
"Are you even sure?"
"Hehe. Ewan ko pero ikaw palang nakita ko simula nung nagising ako "
There might still be people out there survived. We can't be the only one. I also still need to figure this out. It's so weird.
I grabbed my food and started eating. Ughh.. finally some food.
"Uhy pahingi naman! Kinuha mo lahat kanina eh!"
Hindi naman ako madamot sa pagkain kaya binigyan ko narin siya. Lumiwanag ang kaniyang mukha.
We walked for a couple of hours na, but there's stil no sign of people.Napagdisyunan namin na pumunta sa loob ng isang mall. At sa halos lahat ng building siya ang pinaka hindi nasira.
"Wow! Ang rami pang gamit!" Masigla niyang sabi.
Kumuha ako ng pagkain at tubig. Kumuha na rin kami ng batteries, flashlight, sleeping bag at mga iba pang kakailanganin. While Red got a new phone. Its Iphone for your information. Ughh I can't believe him. Kumuha nalang ako ng isang nokia at mga chargers.
" Can we get a car please..." It could be a great help so pinayagan ko nalang siya.
"Yeah. Wathever" Marunong kaya to magdrive?
"By the way, marunong kang magdrive?" tanong ko.
"Wow! Improving! Dalawang sentence yun ah! Sabay pa! NICE!" Ughh I still cant believe him.
Inarapan ko lang siya at nagsimulang maglakad.
"Ahy oo marunong ako !"
Isang red na sasakyan ang aming naabutan. Nagagamit pa siya. Medyo sira lang yung bubong pero okay na.
"Ooy! Jackpot!" Mabilis niyang nilagay ang mga gamit sa loob. Pinagbuksan niya pa ako ng pinto. Tss.
"I can do it by myself." Bahala siya sa buhay niya.
Pumasok na siya sa loob ng sasakyan. Inistart niya ang sasakyan. In-on konang stereo para di masyado awkward. I still don't trust this person, looks can be decieving.Not that I said he's cute. No. Yeah . I mean...maybe? What?!... UGHHHH!! Wathever!
Nalampasan na namin ang mga buildings. Ngayon dinadaanan namin ang mga puno. Mga sira-sira na bahay, at mga poste na sira-sira na din. Kanina pa tahimik si red at panay ang tingin niya sa mirror. What's the matter? Bigla nalang niyang tinigil ang sasakyan sa likod ng isang bahay na nahati na.
"Bakit red?" Takhang kong tanong.
"Wait here. I'll be back." May kinuha siya sa kaniyang likod. At laking gulat ko ng nakita na baril ang nasa likod niya!
"Asan mo yan nakuha?!" Pasigaw kong sabi.
"I'll explain later. Just please wait here."
"No! sasama ak--" di na niya ako pinatapos, agad siyang lumabas doon. Narinig ko pang kinasa niya ang kaniyang baril.
I tried to open the goddamn door but its freaking locked! "Sh*t!" Is this a joke?!! I heard some gunshots, kaya naman bigla akong napatakip ng tenga. Si red bayon?
Kanina lang ang saya niya, pero simula noong sumakay kami sa sasakyan, ramdam ko ang kaniyang pagkabalihasa. He's been weird the whole trip. What the hell is happening?!!
Maya' t maya, naaniag ko na si red pabalik sa sasakyan. He opened the door. He gasped some air bago niya ako tiningnan.
"That was close!" Aniya.
"That was close?! Are you freakin kidding me?! I was here locked inside a freakin car. While you were there with a gun.. and .. there..was g-gun sh-shots all over the place.. and then.. Ughhh this is so frustrating!" I tried to pull back my tears but hindi ko na napigilan. Humagulgol na ako.
Then it hit me.. "I was always been left out.. all I have was my parents.. but now they're gone... I'm alone in this world... They all leaved me alone! "Mas lalo pa ako napiyak.
"Sshhh.. No..I'm still here. I won't leave you. I'll always be here. Wag kang matakot. Promise, di na mauulit." Napayakap ako sa kaniya. I felt company. I felt home.
Naalala ko naman ang nangyari kaniana kaya napabalikwas ako ng tayo. "I still did not forgot what you did. Now explain!"
"Hayss.. akala ko nakalimutan mo na eh. Well..."
Kim Seokjin as Red
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
