έναν αιώνα μετά (atla Fanfiction)

Part 4 : Εκνευριστικός ή όχι τελικά...

Μεριά Λίας

Ο Άιροχ πήγε να απομακρυνθεί με γρήγορα βήματα και ήξερα ότι εγώ ήμουν ο λόγος. Δεν είχα κανένα λόγο να τον ακολουθήσω, αλλά το έκανα. Δεν ξέρω γιατί....με δύο γρήγορα βήματα έφτασα δίπλα του και τον τράβηξα από το μανίκι. Γύρισε απότομα προς το μέρος μου.

-Γιατί με ακολουθείς?

-Ξέρεις γιατί. Συγγνώμη... Δεν έπρεπε να αντιδράσω έτσι πριν. Ήμουν υπερβολική. Αλήθεια ήταν αυτά που είπες πριν? Όντως έχεις λόγο που είσαι με το μέρος τους? Δεν το κάνεις γιατί θέλεις να κερδίσετε?

-Δεν θέλω να πεθάνουν σε αυτόν τον πόλεμο οι λίγοι άνθρωποι που έχω πραγματικά κοντά μου... Αν ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να κερδίσουμε τότε δεν μπορώ να εύχομαι να χάσουμε. Όσο και αν δεν θέλω να δω το έθνος μου να κυριεύει τον κόσμο. Ξέρω ότι αν κερδίσουμε άνθρωποι θα πεθάνουν, πολλοί...πάρα πολλοί... αλλά δεν μπορώ να ρισκάρω τα μόνα πρόσωπα που αγαπώ. Ακόμα και αν ακούγεται πολύ εγωιστικό...για αυτό το λόγο δεν έχω επιλογή.

-Ούτε εμείς έχουμε ξέρεις...δεχόμαστε επίθεση και πολεμάμε, δε θελήσαμε ποτέ να πάρουμε τον κόσμο δικό μας. Να ζήσουμε θέλουμε, σε έναν κόσμο σωστό όμως... γιατί αυτός δεν είναι. Ο θάνατος για όσα πιστεύουμε είναι καλύτερος από τη ζωή έτσι, σε έναν λάθος κόσμο. 

-Ξέρεις, πιστεύω ότι καταβάθος κανείς δεν ικανοποιημένος αυτή τη στιγμή με τον κόσμο που ζει. Είτε μιλάμε για εμάς του δύο είτε για κάποιον άλλο, ανεξάρτητα από τη θέση του, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που χαίρεται πραγματικά με όσα συμβαίνουν.

-Χμμ... μπορεί.... Δεν τον συμπαθούσε, αλλά είχε ένα δίκιο στα λόγια του, καταλάβαινε την πορεία της σκέψης του, δεν την ενοχλούσε τόσο πλέον.

-Ξέρεις κάτι λέω να αλλάξουμε θέμα συζήτησης... Πόσο καιρό είσαι εδώ? τη ρώτησε προσπαθώντας όχι και τόσο επιτυχημένα να ελαφρύνει το κλίμα.

-Εννοείς εδώ ή στη φυλακή γενικά? Εδώ περίπου 10 μήνες.

-Έχεις πάει και σε άλλες? ρώτησε με περιέργεια, παρότι χωρίς εγω να το γνωρίζω ήξερε ήδη την απάντηση. Σκέφτηκα ότι μάλλον είναι καινούριος εδώ.

-Ναι, αυτή είναι η 17η... και αυτή στην οποία ήρθα πρώτα... απάντησα και περίμενα να δω την αντίδραση του, συνήθως όλοι με ξέρουν, δεν με ρωτάει κανείς.

-Οου... Πολλές δεν είναι?

-Ναι... είναι.

-Πππόσο καιρό είσαι μέσα και έχεις αλλάξει τόσες φυλακές? είπε και κατάλαβα ότι είχε μπερδευτεί λίγο από το ύφος του.