Her Greatest Nightmare

Chapter 29

William  Dela Vega

Cristine excused herself when my mom came in and pay a visit ,  akala ko ay dahil sa naiilang siya, pero bago siya lumabas ay sumensiyas ito sa cellphone na hawak niya....

Ngayon lang din ang naging pagbisita ni mama na pinakamatagal... Usually kasi ay nagpapadala lang siya ng pagkain at damit para kay papa...

Sa pagkakaalam ko ay may apartment  ang magulang ko na nabili dito sa canada,  matagal na panahon na noong binata pa lang si papa... Sabi ni papa ay nakakapagod rin ang magpabalik-balik kaya instead na umuwi pa doon ay nag-stay na lamang siya sa hospital para bantayan ako.

At si mama na lang ang hinahayaan niyang mangasiwa muna doon.
Sinabi  ni mama na magpagaling na muna raw ako dahil may idi-discuss siya samin ni papa.

Sasagutin ko dapat ang tawag sa cellphone ni mama na nakalagay sa bed side table ko dahil kanina pa ito may narerecieve na txt pero ayaw naman niyang tapunan man lang ng tingin...

kinuha niya agad ito at  ng napagtanto kung sino ang tumatawag sa kanya ay nagmamadaling nagpaalam na.
Patingin-tingin ako sa wall clock at magiisang oras na ay di pa rin bumabalik si cristine...

Kaya tinawagan ko na ang number niya... Hindi niya ito sinasagot at patuloy lang sa pag-ring..

Wala pa rin response mula sa kanya, pero hindi nagtagal ay bumukas ang pinto at hinintay ang pagpasok ni cristine.

"you look pale....may nangyari ba? "

napansin din pala ni papa na parang namumutla si cristine... Kaya't inalalayan siya nito papunta sa direksiyon ko.

At binigyan ng isang upuan sa gilid upang doon maupo. I reached her hand at bahagya kong pinisil iyon.

"I'm fine...  Medyo sumakit lang po ang ulo ko... "

"Si mama ba?"

i ask her  dahil baka tama ang nasa isipan ko.

"huh?"

"Sinaktan ka ba niya? O may nasabi ba siya sa'yo na hindi maganda?... Tell me... "

"  ...hmm no... Wala namang nangyari... Between your mom and I... Natagalan lang ang pag-uusap namin ni grace...

Nakita ko lang siya na pasakay na ng elevator, so hindi rin kami nagkita sa hallway sa labas. "

Hindi pa rin ako makumbinsi sa sinabi niya,  I know deep down that there is something why she looks so.... Afraid?

Gayunman ay hinayaan ko na lamang ang pagdududang iyon dahil posible rin namang nagsasabi siya ng totoo.

Ang mahalaga ngayon ay maayos na ang relasyon naming dalawa. At ayoko ng masira pa iyon ng dahil sa mga pagdududa ko sa kanya. Tama na ang minsang pagkakamali.

"mabuti naman kung ganoon... Knowing that woman,  she has a sharp mouth that can wound someone like no one can't imagine"

si papa ang nagsalita na nakatayo lamang sa tabi ni cristine.

"nagalala lang sa'yo si william... Baka daw kasi... Bigla kang umuwi ng pinas at di na bumalik.."

dahil sa sinabi ni papa ay bahagyang nawala ang tensiyong mayrooon kanina sa asawa ko, dahil maging si cristine ay natawa sa tinuran ni papa, na lumabas na rin ng kuwarto ko.

"Is that true? "...

Hindi ko matukoy kung simpleng tanong lang ba iyon mula kay cristine o tanong na may halong kapilyuhan para asarin ako ...

"Yes it is....  And I miss you that much kaya ako nagkakaganito... Ilang taon kasing puro pananakit ang ginawa ko ... Sa halip na maging  ma-lambing sa'yo"

pinunasan ko ang mga butil ng luha sa gilid ng mata niya, dahil baka pumatak na naman ang mga ito.

"you are crying the whole time kapag nagiging ganito ako kalambing... Hindi ko tuloy alam kung may nasabi ba akong masama ,para ma-offend ka... "

Sabi ko ulit sa kanya dahil sa hindi niya mapigilang ang maiyak...

"I'm crying because I am happy.. We surpassed the darkest years of our marriage...A tears of joy, indeed "

" Did you know that I have this dream in me?  ... And that is... I want our unborn child to be the same as you...Loving and strong enough, whose love is greater than all her hates... Cristine.. You are a piece of gem with flaws, yet your passionate soul is the complete opposite of that piece of yours"

She's biting her lip, and so I kissed it tenderly like what  we used to for years,  Hindi rin naman iyon nagtagal dahil pareho kaming  bumitaw agad sa halik na iyon....

"I can't  even say a word.. I am too speechless... "

She smiling now,  mukhang siya naman ang nabigla ko... Dahil sa ginawa kong paghalik.

"Dapat pala, I should always be like this... Complimenting my wife..  So that I can kiss you... Puwede ba iyon?"

hinimpas niya ng bahagya ang balikat ko, at siguro para matapos na ang pagiging bolero ko "daw" sa kanya...ay sinubuan niya ako ng mansanas na siya mismo ang nagbalat kanina lang ...

✌✌✌

Hi KatrinaMontefalco09.... Thank you for all your support..💓 I love you 🙏🙏🙏