HUZUR'UM UYKU

113 3 0
                                    

MELİS'İN AĞIZINDAN 

      Evet yine yaramazlık yapıp soğuk ve karanlık odaya gelmiştim.Ne zaman bu odaya gelsem annem ve babamın bana dedği sözler aklımda çınlıyordu.

"Kızım minik bebeğim biz küçük bir tatile çıkıcağız annecim.Sana da bu ablalar biz gelene kadar çok güzel bakacaklar annecim tamam." demişti annem.

"Prensesim tatilden gelince seni alıcaz tamam mı babacığım?" diye destek çıkmıştı anneme babam.Ben de çocuk aklımla kafamı onaylar biçimde sallamıştım.

      Keşke diyorum keşke o zaman anne ve babamı bırakmasaydım.Keşke ikisininde ayaklarına yapışıp beni bırakmayın diye yalvarsaydım ama hayat keşkelerden oluşmuyordu işte....... İlk başalarda herşeyi farkeetiğim zamanlarda çok ağlardım ama artık canımı hiç bir şey acıtmıyor çünkü asıl hatayı ben yapmıştım o zaman kabul etmemeliydim ama ettim benim suçum...

        HA! Siz şimdi yetimhanedeki ceza kurallarını bilmiyorsunuz. Mesela ben buraya girdim ya en fazla yarım saat burada durabiliyorum bazen de 2 saatte kaldığım oluyordu.Yani yaramazlığımın boyutuna göre değişiyor.Zaten diğerleri buraya pek fazla gelmezler.Korkaklar ceza alıcaklar diye ödleri kopuyor bazen ceza alıcaklar diye oyun bile oynamazlar,bahçeye bile çıkmazlar.Yahu olmuşuz eşşek kadar 16yaşına gelmişiz hala kurallara göre yaşıyoruz.Pardon yaşıyorlar ben kurallara uymadığım için...

       Galiba süre bitti çünkü kadın kapıyı açıp gitti.Cezanın kötü yanı,bu soğuk ve karanlık oda da tutulmamız.Yavaşca oturduğum yerden kalıp yemekhaneye doğru yürümeye başladım.Hepsi bana çekingen bakışlar atıyorlardı.Eee tabi o yaramazlıkları neden yaptığmı bilmiyorlardı ki gerçi bende bilmiyorum ama olsun.Bir tane tabak alıp yemek koydum kendime ve tüm masalardan ve insanlardan uzak olan bir masaya geçtim.Ta ki karşıma birisi karşıma oturana kadar.Yavaşça kafamı kaldırıp baktım.AH! bu o çocuktu çok konuşup başımın etini yiyen çocuk.Ayrıca burada benimle konuşmaya çaılışan çocuk.Buradan arkadaş falan istemiyordum.Adını dahi öğrenme zahmetine girmediğim çocuğu her zaman ki gibi tersledim.

"Seni dinlemediğimi biliyorsun değil mi?"

"Evet biliyorum" üzülmüştü ama dünyanın kanunu buydu ben birşey yapamam.Derin bir nefes aldım ve;

"Bak sadece yemek yemek istiyorum tamam."

"iyi bende yemek yerim o zaman" dedi tem ben kaşığımı elime almışken.Kaşığı sert bir şekilde masaya çarpıp

"SUS!!!" diye bağırdım.Tekrardan kaşığı elime alıp yemeğime geri döndüm. kısa sürede bitirdim ve yatakhaneye gidip yatağa atladım uyku vaktiydi huzurmu bulduğum vakit  o çocuğun yanımda olmadığı vakit.....

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Dec 05, 2014 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Benim yanlış tercihimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin